دوبلاژ به صداهای جدید نیاز دارد
آفتاب‌‌نیوز : 
اين بحث با اعلام موجوديت انجمن گويندگان جوان تهران قوت بيشتري گرفته است.
بهرام زند ـ از پيشكسوتان دوبله ـ با بيان اين كه دوبلاژ به صداهاي جديد احتياج دارد، اضافه مي‌كند: اما در اين زمينه توجه به كارآمدي افراد تازه وارد، اهميت است؛ چرا كه تنها علاقه نمي‌تواند عامل راه‌گشايي در حرفه ي دوبله باشد. بلكه علاوه بر آن اين افراد بايد صداهاي به خصوصي داشته و از استعداد گويندگي نيز برخوردار باشند.
وي در ادامه با بيان اين كه راه اين حرفه به گونه‌يي باز شده كه عده‌اي بدون داشتن شرايط لازم آثاري را به صورت زيرزميني دوبله مي‌كنند، مي گويد: حالا اين افراد تشكيلات رسمي هم بر پا كرده‌اند.
اين مدير دوبلاژ، با اشاره به آزمون‌هايي كه از سوي تلويزيون براي جذب دوبلورهاي جديد برگزار مي‌شود، مي‌گويد: معيارهاي لازم براي جذب گويندگان جديد در اين واحد رعايت مي‌شود. ولي افراد جديد بيشتر جذب گويندگي در كارتون‌ها مي‌شوند، چرا كه كار در آن حوزه بيشتر است و شبيه به هم حرف مي‌زنند. بعد از مدتي كه اين گويندگان، مي‌خواهند روي فيلم‌ها صحبت كنند. به علت ادا درآوردن، به خوبي نمي‌توانند عمل كنند. در صورتي كه ابتدا بايد روي فيلم‌ها و كارهاي رئال صحبت كنند. سپس به جاي شخصيت‌هاي كارتوني حرف بزنند.
وي مي‌افزايد: ما در ابتداي كار، تنها نحوه‌ي كار گويندگان را نگاه مي‌كرديم و بعد از گذراندن دوران سخت در ابتداي كار، جذب شديم. در صورتي كه اكنون زمانه عوض شده است و كارها سرعت پيدا كرده است.
مهين شعشعاني - يكي ديگر از مديران دوبلاژ سيما ـ مي‌گويد: همه‌ي افراد تازه جذب شده در اين حرفه مي‌دانند چون قيمت كاري آن‌ها پايين است، بيشتر روي فيلم‌هاي موسسات تصويري گويندگي مي‌كنند؛ مگر اين كه «اينكاره» نباشند.
وي با اشاره به ويژگي‌هاي يك گوينده‌ي خوب، اظهار مي‌كند: او به غير از صداي خوب، بايد ضريب هوشي بالايي داشته باشد و با مقررات دوبلاژ سازگاري پيدا كند، چرا كه در ابتداي كار بايد ساعت‌ها به نحوه‌ي كار دوبلورهاي ديگر توجه كند و از صبح تا شب به عنوان مثال، تنها دو خط ديالوگ بگويد كه همه‌ي افراد نمي‌تواند اين وضعيت را در ابتداي كار تحمل كنند؛ چرا كه منفعت مالي ـ با توجه به خرج بالاي زندگي ـ، براي آن‌ها ندارد.
مدير دوبلاژ سريال «حامي وحش» همچنين اعتقاد دارد كه صداهاي مختلف درعرصه دوبلاژ كم نيستند، بلكه نقش اول گويي مطرح كم است كه رفع اين كمبود نيز زمان زيادي مي‌برد؛ چرا كه يك دوبلور سال‌ها بايد تجربه كسب كند تا به عنوان يك نقش اول گوي مطرح، شناخته شود.
در ادامه، بهرام زند معتقد است كه گفتن نقش‌هاي يك هنرپيشه در فيلم‌ها و سنين مختلف او از سوي گوينده‌اي واحد، كار درستي نيست و مي‌افزايد: اين شيوه بايد تغيير كند، چرا كه صداي برخي گويندگان ، به پيري و پختگي مي‌رسد كه اين مساله به فركانس‌هاي حنجره و صدا بستگي دارد. بنابراين با وجود عادت مردم به صداي برخي گويندگان روي بعضي هنرپيشه‌ها، حرف زدن دوبلوري به جاي شخصيتي در مقاطع سني مختلف، كار اشتباهي است.
در حالي كه مهين شعشعاني عقيده‌ي ديگري دارد و مي‌گويد: صحبت كردن به جاي يك هنرپيشه در فيلم‌ها و مقطع‌هاي سني مختلف، كار درستي است؛ چرا كه بيننده با آن صدا مانوس مي‌شود و عادت مي‌كند و هر كس ديگري به جاي آن گوينده روي آن هنرپيشه صحبت كند در واقع خود را خراب كرده است.
اين بحث با اعلام موجوديت انجمن گويندگان جوان تهران قوت بيشتري گرفته است. بهرام زند ـ از پيشكسوتان دوبله ـ با بيان اين كه دوبلاژ به صداهاي جديد احتياج دارد، اضافه مي‌كند: اما در اين زمينه توجه به كارآمدي افراد تازه وارد، اهميت است؛ چرا كه تنها علاقه نمي‌تواند عامل راه‌گشايي در حرفه ي دوبله باشد. بلكه علاوه بر آن اين افراد بايد صداهاي به خصوصي داشته و از استعداد گويندگي نيز برخوردار باشند.
وي در ادامه با بيان اين كه راه اين حرفه به گونه‌يي باز شده كه عده‌اي بدون داشتن شرايط لازم آثاري را به صورت زيرزميني دوبله مي‌كنند، مي گويد: حالا اين افراد تشكيلات رسمي هم بر پا كرده‌اند.
اين مدير دوبلاژ، با اشاره به آزمون‌هايي كه از سوي تلويزيون براي جذب دوبلورهاي جديد برگزار مي‌شود، مي‌گويد: معيارهاي لازم براي جذب گويندگان جديد در اين واحد رعايت مي‌شود. ولي افراد جديد بيشتر جذب گويندگي در كارتون‌ها مي‌شوند، چرا كه كار در آن حوزه بيشتر است و شبيه به هم حرف مي‌زنند. بعد از مدتي كه اين گويندگان، مي‌خواهند روي فيلم‌ها صحبت كنند. به علت ادا درآوردن، به خوبي نمي‌توانند عمل كنند. در صورتي كه ابتدا بايد روي فيلم‌ها و كارهاي رئال صحبت كنند. سپس به جاي شخصيت‌هاي كارتوني حرف بزنند.
وي مي‌افزايد: ما در ابتداي كار، تنها نحوه‌ي كار گويندگان را نگاه مي‌كرديم و بعد از گذراندن دوران سخت در ابتداي كار، جذب شديم. در صورتي كه اكنون زمانه عوض شده است و كارها سرعت پيدا كرده است.
مهين شعشعاني - يكي ديگر از مديران دوبلاژ سيما ـ مي‌گويد: همه‌ي افراد تازه جذب شده در اين حرفه مي‌دانند چون قيمت كاري آن‌ها پايين است، بيشتر روي فيلم‌هاي موسسات تصويري گويندگي مي‌كنند؛ مگر اين كه «اينكاره» نباشند.
وي با اشاره به ويژگي‌هاي يك گوينده‌ي خوب، اظهار مي‌كند: او به غير از صداي خوب، بايد ضريب هوشي بالايي داشته باشد و با مقررات دوبلاژ سازگاري پيدا كند، چرا كه در ابتداي كار بايد ساعت‌ها به نحوه‌ي كار دوبلورهاي ديگر توجه كند و از صبح تا شب به عنوان مثال، تنها دو خط ديالوگ بگويد كه همه‌ي افراد نمي‌تواند اين وضعيت را در ابتداي كار تحمل كنند؛ چرا كه منفعت مالي ـ با توجه به خرج بالاي زندگي ـ، براي آن‌ها ندارد.
مدير دوبلاژ سريال «حامي وحش» همچنين اعتقاد دارد كه صداهاي مختلف درعرصه دوبلاژ كم نيستند، بلكه نقش اول گويي مطرح كم است كه رفع اين كمبود نيز زمان زيادي مي‌برد؛ چرا كه يك دوبلور سال‌ها بايد تجربه كسب كند تا به عنوان يك نقش اول گوي مطرح، شناخته شود.
در ادامه، بهرام زند معتقد است كه گفتن نقش‌هاي يك هنرپيشه در فيلم‌ها و سنين مختلف او از سوي گوينده‌اي واحد، كار درستي نيست و مي‌افزايد: اين شيوه بايد تغيير كند، چرا كه صداي برخي گويندگان ، به پيري و پختگي مي‌رسد كه اين مساله به فركانس‌هاي حنجره و صدا بستگي دارد. بنابراين با وجود عادت مردم به صداي برخي گويندگان روي بعضي هنرپيشه‌ها، حرف زدن دوبلوري به جاي شخصيتي در مقاطع سني مختلف، كار اشتباهي است.
در حالي كه مهين شعشعاني عقيده‌ي ديگري دارد و مي‌گويد: صحبت كردن به جاي يك هنرپيشه در فيلم‌ها و مقطع‌هاي سني مختلف، كار درستي است؛ چرا كه بيننده با آن صدا مانوس مي‌شود و عادت مي‌كند و هر كس ديگري به جاي آن گوينده روي آن هنرپيشه صحبت كند در واقع خود را خراب كرده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید