آفتابنیوز : آفتاب: عضو هیأت مدیرهی انجمن حمایت از حقوق كودكان، با اشاره به بازدید از یكی از مراكز نگهداری كودكان و شبه خانواده بهزیستی گفت: مسئولان حامی كودكان باشند نه زندانبان آنها.
طاهره پژوهش، عضو هیأت مدیره انجمن حمایت از حقوق کودکان، با اعلام اینكه كودكی مهمترین دورهی زندگی انسان بوده و براساس تحقیقات موجود، هرانسانی حاصل دورهی كودكی خویش است، تاكید كرد: متاسفانه در كشور ما برای این دوره سرنوشتساز برنامه در خور اهمیتی در نظر گرفته نشده است؛ در عین حال با توجه به شرایط اقتصادی - اجتماعی موجود هر روزه شاهد خانواده هایی هستیم كه از هم پاشیده شده و كودكانشان راهی مراكز بهزیستی می شوند.
او افزود: در دورههای قبل شاهد درگیریهای پدر و مادر برای گرفتن حضانت بودیم كه البته این مشكلات كم وبیش هنوز نیز وجود دارند اما پدیدهی جدیدی كه هم اكنون شاهد آن هستیم كودكانی هستند كه در دادگاهها میمانند و پدر و مادر هیچیک حاضر به پذیرش مسئولیت آنان نیست و این كودكان نیز نا خواسته به مراكز بهزیستی فرستاده میشوند.
این فعال حقوق كودكان تصریح كرد: با گسترش روزافزون اعتیاد نیز كودكان بسیاری از خانه و خانواده محروم شده و به مراكز بهزیستی فرستاده میشوند و با گذراندن یک دورهی 21 روزه در قرنطینه كه گاه به 2 تا 3 ماه نیز میرسد و با ارزیابی شرایطشان، به مراكز نگهداری فرستاده میشوند.
پژوهش، با بیان اینكه مراكز شبه خانواده در شرایطی كه نظارت همهجانبه و مستمر بر این مراكز وجود داشته باشد گام مثبتی تلقی میشود، ادامه داد: اما متاسفانه بر این مراكز هیچ نظارتی وجود ندارد و شرایط كودكان متناسب با افرادی كه مسئولیت این خانهها را بر عهده دارند متفاوت است.
عضو هیأت مدیره انجمن حمایت از حقوق کودکان خاطر نشان كرد: سال گذشته 2 نفر از كودكان خانه كودک «ناصرخسرو» را به علت اعتیاد پدر و مادر به شیشه به یكی از این مراكز فرستادیم، امسال برای اینکه سهم اندکی دركم كردن احساس تنهایی و بیپناهی این کودکان داشته باشیم و بتوانیم سراغی از حالشان بگیریم، پس از طی مسافت زیادی از شهر به مركز مورد نظر رسیدیم.
پژوهش گفت: پس از اینكه برای ملاقات با رئیس مرکز نیز نیم ساعت در دفتر دیگری فرستاده شدیم، مسئول روابط عمومی توضیح دادكه بچهها در این مركز سه كیف مدرسه دارند و همه چیز روبراه و در حد عالی است و نیازی به آموزش حقوق كودک و مهارتهای زندگینیست و همه اینها برای بچهها مهیا است و خیال ما را راحت كرد.
این فعال حقوق كودكان ادامه داد: پس از طی مسافت نیم ساعته به شعبه دیگری که بچهها مستقر بودند رسیدیم اما متاسفانه به ما اعلام کردند: حاج آقا اجازه ملاقات ندادند و شما حق ملاقات بچهها را ندارید، اینجا ملاقات ممنوع است، به آنها اعتراض کردیم و گفتیم، چه كسی این تصمیم را میگیرد؛ حق ندارید بچهها را ازحق ملاقات پدر و مادر و بستگان محروم كنید .
پژوهش به ابراز احساسات كودكان از لای نرده های پنجره و از راه دور اشاره كرد و گفت: آنها وقتی ما را دیدند ابراز احساسات کردند و برای همین هم تهدید شدند و از آنان خواسته شد كه سریع از كنار پنجره كنار بروند.
او ادامه داد: برای مربی آنجا از حقوق كودک و نیاز به آزادی به عنوان حق اولیه كودكان و تجربه های سایر مراكز كه با استفاده از آموزشهای انجمن حمایت از حقوق كودكان و نهادهای دیگر، مشكلاتشان كمتر شده توضیح دادیم و تاکید کردیم که این همكاری هم برای آنان به عنوان مربی و هم برای كودكان مفید است اما گویا تنها بایستی دستور مدیر مرکز را اطاعت میکرد.
عضو هیات مدیرهی انجمن حمایت از حقوق كودكان یادآور شد: امید است فاصله ما بزرگترها با كودكی مان كم شود و دنیای كودكی را فراموش نكنیم و در جهان شایسته كودكان، مسئولین با وجدان بیدار، حامی كودكان باشند نه زندانبان آنها.