آفتابنیوز : آفتاب-جعفر محمدی(عصرایران) آنطور که سازمان تربیت بدنی اعلام کرده، در سفر کنونی آقای علی سعید لو به چین - که به مناسبت بازیهای آسیایی گوانگجو صورت گرفته - مقامات این سازمان، قراردادی یک میلیارد یورویی (هزار و چهارصد و ده میلیارد تومان) با چینیها منعقد کردهاند تا در ایران چند پروژه ورزشی احداث کنند.
درباره این خبر ذکر 4 نکته ضروری به نظر میرسد و انتظار میرود مسئولان در اینباره به افکار عمومی پاسخ دهند:
1 - کل مبلغی که قانون بودجه سال 1389 در فصل "تربیت بدنی" مقرر داشته، 1003 میلیارد تومان است. این رقم را مقایسه کنید با 1410 میلیارد تومانی که قرار است سازمان تربیت بدنی به یک شرکت چینی(ستیک) بدهد تا مشخص شود که این قرار داد چه عدد و رقم بزرگی را شامل میشود!
از اینرو، مردم حق دارند بپرسند که قرار است با این پول کلان دقیقاً چه اتفاقی بیفتد و شرکت چینی چه خدماتی را در برابر این لقمه چرب، به ورزش ایران خواهد داد؟
مسئولان تربیت بدنی باید متن قرارداد را عیناً منتشر نمایند تا هیچ شائبهای در میان نباشد.
2 - باید مشخص شود که اساساً چه لزومی داشته که چنین قراردادی با چینیها منعقد شود؟ آیا واقعاً نیروهای داخلی در بخشهای مختلف خصوصی و دولتی از عهده احداث این پروژهها برنمیآمدند که آقایان مجبور شدهاند دست به دامن چینیها شوند؟!
مگر قرار است چه فناوریهای عجیب و غریبی در ساخت بناهای ورزشی مورد قرارداد مورد استفاده قرار گیرد که در داخل وجود نداشت؟
آیا کشوری که متخصصان و پیمانکارانش در حد استانداردهای بینالمللی سد و نیروگاه و پالایشگاه و تاسیسات هستهای و ... میسازند، این قدر توان ندارد که تاسیسات ورزشی مورد نیازش را بسازد؟ این دوگانگی را چگونه می توان هضم کرد؟
از این رو مصرانه از مسئولان سازمان تربیت بدنی میخواهیم توضیح دهند که چرا به جای آن که این پول بزرگ را در داخل هزینه کنند، ترجیح دادهاند ان را به یک شرکت چینی بدهند؟
یکی از مسئولان سازمان تربیت بدنی در این باره بعد از کلی تعریف و تمجید از شرکت چینی طرف قرارداد ابراز امیدواری کرده که با انعقاد این قرارداد بتوانیم از فناوری "فوق مدرن" شرکت چینی استفاده کنیم؛ بسیار بجاست توضیح دهند که منظورشان از فناوری فوق مدرنی که قرار است با این یک میلیارد یورو پول نفت این مردم وارد ورزش کشور شود، چیست؟
3 - با توجه به رقم بالای قرار داد و با یادآوری اصل 77 قانون اساسی که مقرر میدارد عهدنامهها، مقاولهنامهها، قراردادها و موافقتنامههای بینالمللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد" از مجلس شورای اسلامی انتظار میرود این موضوع را به دقت هر چه تمام مورد بررسی قرار دهد تا خدای ناکرده، چنین پول زبان بسته و هنگفتی بدون اجازه و نظارت مجلس، از کشور خارج نشود.
4 - امضای این قرارداد که به مثابه تقدیم یک امتیاز بزرگ مالی به چینیهاست، در حالی صورت میگیرد که چند روز پیش از آن، در مراسم افتتاحیه بازیهای آسیایی در گوانگجوی چین، برگزار کنندگان مراسم، از نام جعلی خلیج ع ر ب ی بهجای نام تاریخی خلیج فارس استفاده کردند و مسئولان ایرانی حاضر در مراسم نیز در اعتراض به این موضوع افتتاحیه را ترک نمودند که با پادرمیانی نخستوزیر چین و قول وی برای پیگیری موضوع، به جایگاه بازگشتند.
حال سوال اینجاست که وقتی قرار بوده امتیازی بهبزرگی یک میلیارد یورو به چینیها داده شود، چرا مسئولان ورزش کشور، امضای قرار داد را منوط به عذرخواهی رسمی مقامات چین بهخاطر جعل نام خلیج فارس و توهین به ایرانیها و جبران این امر نکردند؟
واقعاً به هیچوجه پذیرفتنی نیست که در مقابل جعل و توهین آشکار چینیها، آقایان نه تنها واکنشی جدی از خود نشان ندادهاند، بلکه به آنها جایزه هم میدهند!
با این رفتارهای سیبزمینیگونه برخی مسئولان، آیا میشود از دیگران انتظار داشت که حرمتمان را حفظ کنند؟
باور کنید "غیرت" متاعی بس ارزشمند است.
گفتنی است باحضور رييس سازمان تربيت بدني در پكن، تفاهمنامه همكاری شركت توسعه و نگهداری اماكن ورزشی ايران با شركت "ستيک" چين امضا شد.
به گزارش سايت سازمان تربيتبدنی، اين تفاهمنامه همكاری پيرو جلسات پيشين اين شركت چينی با مسئولان ورزش ايران در حضور سعيدلو و سفير ايران در چين بين شركت توسعه و نگهداری اماكن ورزشی ايران و شركت چينی "ستيک" به امضا رسيد. طبق اين تفاهمنامه قرار است شركت ستيک در يک پروسه زمانی معين زيرساختهای ورزش كشورمان را با اعتباری بالغ بر يک ميليارد يورو توسعه دهد و تكميل كند.
از مهمترين پروژههايی كه قرار است اين شركت چينی نسبت به توسعه و تكميل آنها اقدام كند میتوان به پروژه دهكده المپيك نقش جهان اصفهان، ورزشگاه ثامن مشهد، مجموعه ورزشی شيراز، ورزشگاه يادگار امام(ره) تبريز و ورزشگاه بانوان آزادی اشاره كرد.
ورزشگاه نقش جهان اصفهان از سال 82 تا امروز منتظر تكميل شدن است اما نه مسئولان تهرانی و نه مسئولان شهر اصفهان نتوانستهاند در تكميل اين پروژه كاری از پيش ببرند.
پيش از اين در دولت نهم و در زمان رياست محمد علیآبادی در سازمان تربيت بدنی تاكيد عجيبی بر توسعه زير ساختهای ورزشی وجود داشت و حتی در توجيه عملكرد ضعيف ورزش ايران در المپيک پكن، علیآبادی رويكرد اصلی دولت در حوزه ورزش را ساخت اماكن ورزشی و افزايش سرانه ورزش برای هر ايرانی دانسته بود. با اين قرارداد علی سعيدلو ثابت كرد سازمان تربيت بدنی در زمان او اولويتهای متفاوتی از قبل دارد.
گوانگژو درست هست
در پرتو جدیت حضرات آقایان در دفاع از تمامیت عرضی و منافع ملی شاهد شکرپرانی اعراب و چینیها هستیم.
مهم این است که یک قراردادی بسته شود و....
2- چرا سعيدلو بايد تمام طول مدت برگزاري بازي ها رو در گوانگجو مي بود؟ يعني كاري براي كسي در حد وزير ورزش ساير كشورها در مملكتش مهمتر از كيف و حال دوهفته اي در آنجا نبود؟!!!
يا اينكه موضوع «ماندن يا ...» با اين مسابقات گره خورده بود كه اينقدر حياتي شده بود؟!!!
3- گزارش هاي مندرج در خود رسانه ها ... از فساد شديد داوري، تباني ها و ... در اين مسابقات خبر ميداد؛ اما جالب اينجا بود كه گويا همه ي اين تباني ها توسط «آدم بدها!!!» صورت مي گرفت و مسؤولان ورزش ايران، از هر اتهامي عصمت دارند(حال اين مواضع را با گزارش هاي جند ماهه ي گذشته ي فساد گسترده در ورزش مملكت مقايسه كنيم!).
4- به ياد بياوريم روزهاي قبل از شروع بازي ها را كه به يكباره موضع سعيدلو با چرخشي 180 درجه اي به پذيرفتن تمامي مسؤوليت ورزش ايران در گوانگجو بدل شد.
موردي كه سوء ظن تباني قبل از بازي ها را به شدت قوت مي بخشد.
چرا خبر انعقاد قرارداد يك ميليارد يورو(دلار) دقيقاً صبح روزي منتشر شد كه ايران اولين 5 طلاي خود را دقيقاً بعد از ظهرش به دست آورد؟!!!
ضمناً خبري در فارس نقل شد كه سعيدلو در دستوري تعجب برانگيز، از تيم فوتبال 7 نفره ي ايران خواسته است كه:« به چيني ها كمتر گل بزنيد!»
5- تفاوت فاحش تعداد مدال هاي ايران با قزاقستان و هند و چين تايپه و جايگاه ...چهارمي ايران در جدول رده بندي مسابقات...، خود گواه صادق ديگري بر عدم سلامت گردش امور در كاروان ايران است.
6- حجم بالاي استفاده ي تبليغاتي دولتي ها از اين موقعيت با... حاصل شده، پس از برگزاري بازي ها، خود گواه ديگري بر مدعاي برنامه ريزي هاي در سطوح كلان بين دو كشور( يا حتي بين چند كشور) براي رقم خوردن چنين نتايجي مي تواند باشد. امري كه شايد براي دولتي هاي ايران به مراتب بااهميت تر از ساير كاروان هاي ورزشي باشد و ارزش معامله كردن بر سر چنين موضوعي براي طرفين توجيه پذير باشد.
7- بماند كه در ترم هاي اعلامي از سوي كميته ي بين المللي المپيك، در تمام مسابقات بين المللي، تنها ورزشكاران و باشگاه هاي ورزشي هستند كه ملاك ارزيابي واقع مي شوند و از كشورها قاعدتاً نبايد حرفي به ميان آيد(http://en.wikipedia._org/wiki/Sp_orts_rating_system)
بماند كه مجامع بين المللي ورزشي، هيچ تأكيدي بر روش رده بندي ها در تورمنت هاي بين المللي ندارند و «روش بكار گرفته شده در رنكينگ بازي هاي آسيايي، ملاك قضاوت بسياري متخصصان ورزش نيست»؛
در واقع اين روش رده بندي، با نيات ديگري بدور از اهداف اصيل ورزش ملت ها و با نياتي بيشتر سوداگرانه از جانب حكومت هاي كشورهاي كم توسعه حمايت مي شود.