آفتابنیوز : آفتاب: رمان دیگری از ماریو بارگاس یوسا - نویسندهی برندهی جایزهی نوبل ادبیات 2010 - در ایران منتشر شد.
رمان تاریخی «راهی به سوی بهشت» یوسا با ترجمهی حمید یزدانپناه از سوی نشر علم منتشر شده است.
یوسا در این کتاب، زندگی پل گوگن - نقاش فرانسوی قرن نوزدهم - و فلورا تریستان را روایت کرده است.
پیشتر از آثار این نویسندهی نوبلیست، کتابهای «گفتوگو در کاتدرال» (نشر لوح فکر)، «جنگ آخرالزمان» (نشر آگه)، «مرگ در آند» (نشر آگاه)، «سور بز» (نشر علم)، «عیش مدام» (نشر نیلوفر) و «چرا ادبیات؟» (نشر لوح فکر) با ترجمهی عبدالله کوثری منتشر شده است.
«سالهای سگی» و «چه کسی پالومینو مولرو را کشت؟» نیز با ترجمه احمد گلشیری از سوی انتشارات نگاه به چاپ رسیده است. همچنین «چه کسی پالومینو مولرو را کشت؟» با عنوان «راز قتل پالومینو مولرو» با ترجمهی اسدالله امرایی توسط نشر علم انتشار یافته است.
ترجمهای از «عصر قهرمان» (The Time of the Hero) این نویسنده هم به قلم توسط هوشنگ اسدی منتشر شده که در زبان فارسی به نام «سالهای سگی» معروف است. از سویی، کتابهای «دختری از پرو» و «ماهی در آب» با ترجمهی خجسته کیهان به ترتیب توسط نشر پارسه و ثالث به چاپ رسیدهاند.
«سردستهها»ی این نویسنده نیز توسط آرش سرکوهی از سوی نشر چشمه منتشر شده است. همچنین «واقعیت نویسنده» با ترجمهی مهدی غبرایی توسط نشر مرکز عرضه شده است. «دوشیزه خانم تاکنا» هم با ترجمهی آزاده آل محمد توسط نشر ویدا انتشار یافته است.
کتاب «زندگی واقعی آلخاندرو مایتا» نیز با ترجمهی حسن مرتضوی از دیگر آثار منتشرشدهی یوسا به زبان فارسی است. «مردی که حرف میزند» هم توسط قاسم صنعوی ترجمه و توسط نشر توس منتشر شده است.
ماریو بارگاس یوسا متولد 28 مارس سال 1936 است. او در سال 2010 به عنوان برگزیدهی نوبل ادبیات معرفی شد و پس از آن هم جایزهی دفاع از آزادی بیان، شهروندی افتخاری مادرید و نشان هنر و ادبیات پرو را دریافت کرد.
همچنین در سال 2008 میلادی موفق به دریافت نشان عالی هنر و ادبیات فرانسه شده است. این نویسنده سال 1990 به نمایندگی از ائتلاف احزاب محافظهکار، نامزد ریاستجمهوری پرو شد؛ اما در این رقابت انتخاباتی از آلبرتو فوجی موری شکست خورد. او همچنین یکی از ستوننویسان روزنامهی معروف «ال پاس» اسپانیاست که چند سالی میشود در دانشگاه پرینستون آمریکا تدریس میکند.
از سویی تا کنون برگزیدهی جایزههای ادبی «سروانتس» و «دن کیشوت» بوده است.