منصور ارضی و فحش جدیدی با عنوان «ملعون یهودی صفت»
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: عصرایران نوشت: گویا مدت‌هاست که عده‌‌ای فراموش کرده‌اند که بدون فحاشی و تهمت زدن و انگ چسباندن هم می‌شود حرف زد.
آقای منصور ارضی، مداح اهل بیت(ع) است و قاعدتاً باید بیش از بقیه به سیره و سلوک خاندان رسول‌الله (ص) واقف باشد و عمل نماید، کما این که در منابر خود نیز سال هاست که در باب فضائل اخلاقی ائمه اطهار(ع) و خاصه حضرت اباعبدالله الحسین(ع) سخن می‌گوید و "پامنبری" هایش را بدان دعوت می‌نماید.
با این حال، ایشان گاهی اوقات عنان سخن از کف می‌دهد و در منبری که باید به احترام آل‌الله، بر فراز آن به نیکی و ادب سخن گفته شود، حرف‌هایی بر زبان می‌آورند که نیاز است من باب نهی از منکر هم که شده، تذکری به این برادر دینی داده شود.
آن طور که رسانه‌ها خبر داده‌اند، جناب منصور ارضی در مراسم زیارت عاشورای حسینیه صنف لباس‌فروش تهران انتقاداتی را نسبت به آقای اسفندیار رحیم مشایی بیان داشته است که البته فی نفسه مشکلی نیست و آقای ارضی هم به عنوان یک شهروند، حق دارد آزادانه مسائل کشور را به نقد بکشد و از مسوولان انتقاد نماید. تاکید هم می‌کنیم که هر کس منصور ارضی یا دیگری را از بیان انتقاد منع نماید، برخلاف تعالیم دین و نص صریح قانون اساسی عمل کرده است.
از این رو، وارد فاز اصل انتقادات ایشان به آقای مشایی نمی‌شویم، بلکه دردمندانه این نقد را مطرح می‌کنیم که «برادر عزیز! پدر عزیز! آقای حاج منصور ارضی! کجای دینی که من و شما مدعی پیروی اش هستیم به ما اجازه می دهد که یک مسلمان را "ملعون یهودی صفت" بنامیم؟ البته از این که شما دین یهود - به عنوان یکی از ادیان رسمی کشور - را نیز به عنوان فحش مطرح کرده‌اید می‌گذریم ولی انصاف دهید که مسلمان، نباید مسلمان دیگری را با چنین ادبیاتی خطاب کند.
اصلاً گیریم که رحیم مشایی خطا و خلافی کرده است و شما هم مستنداتش را دارید، چرا به جای پیگیری قانونی موضوع منبر مداحی اهل بیت عصمت و طهارت(ع) را به فحاشی آلوده می‌کنید؟
بدانید که این جایگاه (مداحی اهل بیت"ع" ) ملک اختصاصی شما نیست که هر گونه رفتاری که خواستید با آن بکنید و به جای آن که مطابق متن زیارت عاشورا، در جلسه قرائت این زیارت، دشمنان اهل بیت(ع) را لعن کنید، یک مسلمان را ملعون یهودی زاده خطاب کنید.»
دغدغه این نوشتار، نه دفاع از این فرد و آن شخص، که نگرانی از نهادینه شدن بی‌اخلاقی در جامعه است و این که جامعه ما دارد به سمتی می‌رود که همه ما به راحتی بتوانیم به همدیگر فحش بدهیم و احساس گناه و عذاب وجدان هم نداشته باشیم. این نقد را هم نه از باب مهم بودن آقای ارضی، که از بابت اهمیت جایگاه و "تریبون مقدس"ی که این سخنان در آن به کار رفته بیان می‌کنیم.
یادمان نرود که اخلاق، شیرازه نظام اجتماعی است و نقش آن در جامعه، همان نقش سیمان است در بنای خانه و نقش نخ تسبیح است در نگاهداری و به هم پیوستگی دانه‌های تسبیح. از این رو، روند کنونی جامعه در حرکت به سمت اخلاق گریزی را باید به عنوان خطری استراتژیک برای جامعه ایران دانست و هشدار حاضر را کاملاً جدی گرفت.
نکته نگران کننده اینجاست که جامعه هم آرام آرام و بی‌آنکه خود متوجه شود، در برابر این قبیل فحاشی‌ها و بی‌اخلاقی‌ها، بی‌تفاوت می‌شود و این، زنگ خطر بزرگی است.
جامعه و رسانه‌هایش باید در برابر بی‌اخلاقی، فارغ از گرایش‌های سیاسی، حساس باشند و اخلاق را خط قرمز مشترک خود بدانند؛ بی‌اخلاقی، از سوی هر کس که باشد، محکوم است، کما این که عصرایران، در ماه های بعد از انتخابات، هم پیامک سازی های موهن علیه احمدی‌نژاد را محکوم کرد، هم در قبال فحاشی به فائزه هاشمی واکنش نشان داد و هم مطلب حاضر را می‌نگارد به امید آن که فرزندان‌مان در آینده‌ای زندگی کنند که از تریبون‌هایش، صدای فحاشی و توهین و اهانت به گوش نرسد ... فرزندان‌مان را که دوست داریم، نداریم؟!
آقای منصور ارضی، مداح اهل بیت(ع) است و قاعدتاً باید بیش از بقیه به سیره و سلوک خاندان رسول‌الله (ص) واقف باشد و عمل نماید، کما این که در منابر خود نیز سال هاست که در باب فضائل اخلاقی ائمه اطهار(ع) و خاصه حضرت اباعبدالله الحسین(ع) سخن می‌گوید و "پامنبری" هایش را بدان دعوت می‌نماید.
با این حال، ایشان گاهی اوقات عنان سخن از کف می‌دهد و در منبری که باید به احترام آل‌الله، بر فراز آن به نیکی و ادب سخن گفته شود، حرف‌هایی بر زبان می‌آورند که نیاز است من باب نهی از منکر هم که شده، تذکری به این برادر دینی داده شود.
آن طور که رسانه‌ها خبر داده‌اند، جناب منصور ارضی در مراسم زیارت عاشورای حسینیه صنف لباس‌فروش تهران انتقاداتی را نسبت به آقای اسفندیار رحیم مشایی بیان داشته است که البته فی نفسه مشکلی نیست و آقای ارضی هم به عنوان یک شهروند، حق دارد آزادانه مسائل کشور را به نقد بکشد و از مسوولان انتقاد نماید. تاکید هم می‌کنیم که هر کس منصور ارضی یا دیگری را از بیان انتقاد منع نماید، برخلاف تعالیم دین و نص صریح قانون اساسی عمل کرده است.
از این رو، وارد فاز اصل انتقادات ایشان به آقای مشایی نمی‌شویم، بلکه دردمندانه این نقد را مطرح می‌کنیم که «برادر عزیز! پدر عزیز! آقای حاج منصور ارضی! کجای دینی که من و شما مدعی پیروی اش هستیم به ما اجازه می دهد که یک مسلمان را "ملعون یهودی صفت" بنامیم؟ البته از این که شما دین یهود - به عنوان یکی از ادیان رسمی کشور - را نیز به عنوان فحش مطرح کرده‌اید می‌گذریم ولی انصاف دهید که مسلمان، نباید مسلمان دیگری را با چنین ادبیاتی خطاب کند.
اصلاً گیریم که رحیم مشایی خطا و خلافی کرده است و شما هم مستنداتش را دارید، چرا به جای پیگیری قانونی موضوع منبر مداحی اهل بیت عصمت و طهارت(ع) را به فحاشی آلوده می‌کنید؟
بدانید که این جایگاه (مداحی اهل بیت"ع" ) ملک اختصاصی شما نیست که هر گونه رفتاری که خواستید با آن بکنید و به جای آن که مطابق متن زیارت عاشورا، در جلسه قرائت این زیارت، دشمنان اهل بیت(ع) را لعن کنید، یک مسلمان را ملعون یهودی زاده خطاب کنید.»
دغدغه این نوشتار، نه دفاع از این فرد و آن شخص، که نگرانی از نهادینه شدن بی‌اخلاقی در جامعه است و این که جامعه ما دارد به سمتی می‌رود که همه ما به راحتی بتوانیم به همدیگر فحش بدهیم و احساس گناه و عذاب وجدان هم نداشته باشیم. این نقد را هم نه از باب مهم بودن آقای ارضی، که از بابت اهمیت جایگاه و "تریبون مقدس"ی که این سخنان در آن به کار رفته بیان می‌کنیم.
یادمان نرود که اخلاق، شیرازه نظام اجتماعی است و نقش آن در جامعه، همان نقش سیمان است در بنای خانه و نقش نخ تسبیح است در نگاهداری و به هم پیوستگی دانه‌های تسبیح. از این رو، روند کنونی جامعه در حرکت به سمت اخلاق گریزی را باید به عنوان خطری استراتژیک برای جامعه ایران دانست و هشدار حاضر را کاملاً جدی گرفت.
نکته نگران کننده اینجاست که جامعه هم آرام آرام و بی‌آنکه خود متوجه شود، در برابر این قبیل فحاشی‌ها و بی‌اخلاقی‌ها، بی‌تفاوت می‌شود و این، زنگ خطر بزرگی است.
جامعه و رسانه‌هایش باید در برابر بی‌اخلاقی، فارغ از گرایش‌های سیاسی، حساس باشند و اخلاق را خط قرمز مشترک خود بدانند؛ بی‌اخلاقی، از سوی هر کس که باشد، محکوم است، کما این که عصرایران، در ماه های بعد از انتخابات، هم پیامک سازی های موهن علیه احمدی‌نژاد را محکوم کرد، هم در قبال فحاشی به فائزه هاشمی واکنش نشان داد و هم مطلب حاضر را می‌نگارد به امید آن که فرزندان‌مان در آینده‌ای زندگی کنند که از تریبون‌هایش، صدای فحاشی و توهین و اهانت به گوش نرسد ... فرزندان‌مان را که دوست داریم، نداریم؟!
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید