آفتابنیوز : 
سفر رييس جمهور احمدينژاد به دو دليل بالا سفري سخت است، بويژه كه قرار است فضاي تبليغاتي پرهجمهيي را از سوي مخالفان نظام سياسي ايران در بيرون از مرزهاي كشور تحمل كند و پاسخهايي در خور آن ارايه دهد.
مقايسهيي ميان نخستين سفر رييس جمهوري سابق ايران به نيويورك و حضور در مقر سازمان ملل با سفر رييس جمهوري كنوني نشان ميدهد كه احمدينژاد بطور اجتناب ناپذير با سختيهايي متفاوت از آنچه در گذشته بود، روبرو است.
سيد محمد خاتمي در حالي به نيويورك رفت كه چند امتياز را با خود همراه داشت: نخست، نماد رويكردي بود كه از آن به عنوان جريان اصلاحطلبي ياد ميشد. اين رويكرد با اقبال گسترده آحاد مردم ايران و افكار عمومي جهان و در اين حال غالب دولتها همراه بود. دوم، همسويي جامعه جهاني براي ايجاد تعامل مسالمتآميز و تنشزا با ايران بستري روان را براي حضور جهاني مقامهاي ايراني فراهم ميكرد. سوم، رييس جمهوري ايران مبتكر انديشهيي نو در جهان متلاطم پس از جنگ سرد بود يعني ايده گفتوگوي تمدنها نسخهيي براي درمان از همپاشي همبستگيهاي سنتي ميان دولت ملتها از يكسو و دولت دولتها از سوي ديگر پيشنهاد مي شد. اين ايده بويژه از آن رو با اقبال روبرو شد كه پادزهري بود مقابل تبليغاتي كه ايران را خاستگاه تروريسم ميدانست و هر آوايي از سوي ايران با مقاومت سركوبگرانه روبرو ميشد.
چهارم، رييس جمهور سابق ايران در حالي راهي نيويورك شد كه فهمي مشترك ميان نخبگان رسمي و غيررسمي داخل ايران و آحاد مردم از كيفيت تعاملات مربوط به اداره نظام سياسي و ارتباط با جهان پديد آمده بود. از همين رو هرگونه دستاندازي در ابتكار حضور در مجامع جهاني توسط مخالفان نظام سياسي با چالش جدي روبرو بود.
پنجم، دولت وقت امريكا گرايشي كاملا متفاوت با دولت نومحافظهكار كنوني داشت و همين مهم سبب ميشد كه دولتمردان امريكايي بيشترين تلاش را جهت ترميم روابط خود با دولت ايران به عمل آورند.ششم، رييس جمهوري سابق با اتكا به اعتباري كه جامعه جهاني براي او قايل بود ميتوانست براحتي همسويي ميان امريكا و اروپا را در خدمت به تنشزايي با تهران مهندسي كند و وضعي كاملا متفاوت با همسويي كنوني ميان بازيگران غربي را شاهد باشد.همه موارد بالا و موارد فرعي ديگر وجوه تمايز دو سفري است كه دو رييس جمهور ايراني در نخستين سفرشان به مقر سازمان ملل با آن روبرو بودهاند.اكنون به رغم همه مشكلاتي كه پيش روي رييس جمهور احمدينژاد براي نخستين سفر خارجياش آن هم به مقر سازمان ملل وجود دارد آنچه ميتواند اين سفر را با دستاوردهاي قابل قبول همراه كند، قدرت ابتكار و مديريت او در مواجهه با سختيهاي پيش رو است.
قبول انجام اين سفر توسط احمدينژاد شجاعتي است كه نبايد آن را ناديده انگاشت. بنابراين پشتوانه اين شجاعت بايد ابتكار او در جريان مواجههاش با جامعه جهاني باشد كه ميتواند پيامد اين سفر را به هر ترتيب رقم بزند.در حال حاضر همه نگاهها به كلامي خواهد بود كه رييس جمهور ايران در سازمان ملل متحد بر زبان جاري ميكند خاصه آنكه بر خلاف سفر رييس جمهوري سابق كه ايده گفت و گوي تمدنهاي او بسرعت با اقبال روبرو شد، اعلام ايده رييس جمهور جديد ايران همراه است با چالشي كه به دليل پرونده هستهيي پديد آمده است. اگر خاتمي ميتوانست تنها با همان ايده فرهنگياش سقف و كف مطالبات مربوط به سفر رييس جمهوري ايران را در جامعه بينالملل معلوم كند، اما حالا رييس جمهور احمدينژاد هر ايدهيي را بايد با ابتكاري كه به پرونده هستهيي ايران مربوط است پيوند دهد.
همه نگاهها به رفتاري است كه رييس جمهور جديد ايران در سازمان ملل متحد بروز ميدهد.