قنبری: سئوال از احمدینژاد حتما انجام میشود
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: داریوش قنبری تاکید می‌‌کند آنهایی که مخالف طرح سئوال از احمدینژاد هستند به نوعی مخالفت خود با قانون اساسی را اعلام میکنند و به همین دلیل باید افکار عمومی پاسخ این کارشکنی‌‌ها را بدهد.
به گزاش آفتاب، این عضو فراکسیون خط امام در این زمینه با خبرنگار ایلنا به گفت‌وگو نشسته که در ذیل می‌آید:
ظاهرا طرح سئوال از رییس دولت در حال منتفی شدن است؟
نه تنها چنین چیزی نیست، بلکه نماینده‌‌های مجلس همچنان مصمم هستند تا سئوالات خود را از احمدینژاد بپرسند. این یک واقعیت است که ذهنیت مجلس‌‌نشینان رای به این می‌‌دهد که دولتی‌‌ها اگر احساس کنند که نظرات مجلس با نظراتشان همخوانی ندارد، خود را ملزم به توجه نشان دادن به قانون نمی‌‌دانند. این اتفاق ناخوشایند و آسیب‌‌رسان موجبی شده تا نگرانی‌‌های زیادی به وجود آید و در نتیجه این نگرانی‌‌ها،100 امضاء برای طرح سئوال از نفر اول دولت جمع‌‌آوری شود. این مساله یکی از راه‌‌کارهایی است که قانون اساسی به مجلس فرصت داده تا از این طریق از تدوام خطاها و ایرادات ضرر رسان توسط قوه مجریه جلوگیری کند.
پس چرا این همه حاشیه درباره یک طرح قانونی به وجود آمده است؟
به هر حال متاسفانه برخی فقط دنبال این هستند که اهداف خود و طیف سیاسی خود را پیگیری کنند و به همین دلیل مشخص، نمی‌خواهند احمدینژاد برای پاسخ‌گویی به مجلسی‌‌ها، در مجلس حاضر شود. این در حالی است که هدف اول و مهم همه باید این باشد که در همه امور قانون سرلوحه قرار بگیرد. پس وقتی مشاهده میشود که دولت قانون را رعایت نمی‌‌کند و به قانون‌‌گریزی هم اصرار دارد، مجلس برای سئوال مصم شده است و هیچ اراده‌‌ای نمی‌‌تواند امضاءکنندگان را از این کار منصرف کند. به هر حال باید این را در نظر گرفت که نادیده گرفته شدن قانون، جامعه را با تهدیدهای مختلفی مواجه کرده است و به همین دلیل ضرورت دیدیم تا با دعوت از احمدینژاد چرایی مشکلات اخیر و همچنین سرپیچی آشکار دولتی‌‌ها از قانون را از او جویا شویم.
اما مثل اینکه امضاءکنندگان در حال پس گرفتن امضاهای خود هستند؟
این حرف و حدیث‌‌هایی که درباره پس گرفته شدن امضاها و همچنین لغو سئوال از رییس دولت شنیده میشود، بیشتر به فضاسازی‌‌های رسانه‌‌ای می‌‌ماند که با هدفی مشخص مطرح می‌‌شوند. اگر نماینده‌‌ای تا به امروز به هر دلیلی امضای خود را پس گرفته است، خب! او را معرفی کنند تا همه بدانند که چه کسانی امضاءکنندگان را از نیمه راه تنها گذاشته‌‌اند.
احمدینژاد اولین مقام مهمی است که مورد سئوال مجلسی‌‌ها قرار می‌‌گیرد، چقدر در به وجود آمدن چنین فضایی سهم دارد؟
باید قبول کرد که رییس دولت دهم بارها نشان داده که هر وقت لازم می‌‌بیند، به خود اجازه بی‌‌توجهی به تصمیم‌‌گیری‌‌های مجلس را می‌‌دهد. و حتی به طور آشکار اعلام کرده که نظرات دولت به قوانین مجلس ارجحیت دارد که این ذهنیت منافاتی مشخص با اصل قانون اساسی و وظیفه‌‌ای که برای مجلس مشخص شده است، دارد. با نگاهی به روندی که دولتی‌‌ها از خود نشان داده‌‌اند،گمان می‌‌کنم اذهان عمومی به مجلسی‌‌ها این اجازه را بدهند که نفر اول اجرایی کشور را برای پاسخ‌گویی به مجلس دعوت کند.
ریشه شایعات مبنی بر انصراف از سئوال را در کجا می‌‌توان مشاهده کرد؟
آنهایی که هنوز هم در کمال تعجب گمان میکنند، می‌‌توان به این دولت امیدوار بود و تحت هر شرایطی دنبال حمایت‌‌های غیرمنطقی هستند، به این فکر افتاده‌‌اند که به نوعی این طرح مهم را تعلیق کنند و حتی در این راستا از تحرکاتی علیه نظام صحبت میکنند. این اظهارات در حالی مطرح میشود که قانون اساسی اجازه سئوال ار هر مسئولی را به مجلس‌‌نشینان داده است و به همین دلیل می‌‌توان گفت آنهایی که این کار را برخلاف منافع نظام می‌‌دانند، با قانون اساسی جمهوری اسلامی مشکل دارند که خب! این از طرف هیچ کس قابل-پذیرش نیست که عنوان کند اصولی از قانون اساسی را قبول ندارد.
فکر می‌‌کنید سئوال از رییس‌‌جمهوری تغییری در عملکرد رییس دولت به وجود بیاورد؟
نمی‌‌توان پیش‌‌بینی کرد که واکنش احمدینژاد به این مسأله چه خواهد بود و آیا در رفتار خود تغییراتی به وجود خواهد آورد یا نه. مهم، این مسأله است که جایگاه مجلس حفظ شود و همانطور که امام خمینی گفته‌‌اند در راس امور دیده شود. چون یک مجلس قوی در نهایت می‌‌تواند اشتباهات احتمالی دستگاه‌‌های مختلف را به پایین‌‌ترین حد ممکن خود برساند.
آفتاب: داریوش قنبری تاکید می‌‌کند آنهایی که مخالف طرح سئوال از احمدینژاد هستند به نوعی مخالفت خود با قانون اساسی را اعلام میکنند و به همین دلیل باید افکار عمومی پاسخ این کارشکنی‌‌ها را بدهد. به گزاش آفتاب، این عضو فراکسیون خط امام در این زمینه با خبرنگار ایلنا به گفت‌وگو نشسته که در ذیل می‌آید:
ظاهرا طرح سئوال از رییس دولت در حال منتفی شدن است؟
نه تنها چنین چیزی نیست، بلکه نماینده‌‌های مجلس همچنان مصمم هستند تا سئوالات خود را از احمدینژاد بپرسند. این یک واقعیت است که ذهنیت مجلس‌‌نشینان رای به این می‌‌دهد که دولتی‌‌ها اگر احساس کنند که نظرات مجلس با نظراتشان همخوانی ندارد، خود را ملزم به توجه نشان دادن به قانون نمی‌‌دانند. این اتفاق ناخوشایند و آسیب‌‌رسان موجبی شده تا نگرانی‌‌های زیادی به وجود آید و در نتیجه این نگرانی‌‌ها،100 امضاء برای طرح سئوال از نفر اول دولت جمع‌‌آوری شود. این مساله یکی از راه‌‌کارهایی است که قانون اساسی به مجلس فرصت داده تا از این طریق از تدوام خطاها و ایرادات ضرر رسان توسط قوه مجریه جلوگیری کند.
پس چرا این همه حاشیه درباره یک طرح قانونی به وجود آمده است؟
به هر حال متاسفانه برخی فقط دنبال این هستند که اهداف خود و طیف سیاسی خود را پیگیری کنند و به همین دلیل مشخص، نمی‌خواهند احمدینژاد برای پاسخ‌گویی به مجلسی‌‌ها، در مجلس حاضر شود. این در حالی است که هدف اول و مهم همه باید این باشد که در همه امور قانون سرلوحه قرار بگیرد. پس وقتی مشاهده میشود که دولت قانون را رعایت نمی‌‌کند و به قانون‌‌گریزی هم اصرار دارد، مجلس برای سئوال مصم شده است و هیچ اراده‌‌ای نمی‌‌تواند امضاءکنندگان را از این کار منصرف کند. به هر حال باید این را در نظر گرفت که نادیده گرفته شدن قانون، جامعه را با تهدیدهای مختلفی مواجه کرده است و به همین دلیل ضرورت دیدیم تا با دعوت از احمدینژاد چرایی مشکلات اخیر و همچنین سرپیچی آشکار دولتی‌‌ها از قانون را از او جویا شویم.
اما مثل اینکه امضاءکنندگان در حال پس گرفتن امضاهای خود هستند؟
این حرف و حدیث‌‌هایی که درباره پس گرفته شدن امضاها و همچنین لغو سئوال از رییس دولت شنیده میشود، بیشتر به فضاسازی‌‌های رسانه‌‌ای می‌‌ماند که با هدفی مشخص مطرح می‌‌شوند. اگر نماینده‌‌ای تا به امروز به هر دلیلی امضای خود را پس گرفته است، خب! او را معرفی کنند تا همه بدانند که چه کسانی امضاءکنندگان را از نیمه راه تنها گذاشته‌‌اند.
احمدینژاد اولین مقام مهمی است که مورد سئوال مجلسی‌‌ها قرار می‌‌گیرد، چقدر در به وجود آمدن چنین فضایی سهم دارد؟
باید قبول کرد که رییس دولت دهم بارها نشان داده که هر وقت لازم می‌‌بیند، به خود اجازه بی‌‌توجهی به تصمیم‌‌گیری‌‌های مجلس را می‌‌دهد. و حتی به طور آشکار اعلام کرده که نظرات دولت به قوانین مجلس ارجحیت دارد که این ذهنیت منافاتی مشخص با اصل قانون اساسی و وظیفه‌‌ای که برای مجلس مشخص شده است، دارد. با نگاهی به روندی که دولتی‌‌ها از خود نشان داده‌‌اند،گمان می‌‌کنم اذهان عمومی به مجلسی‌‌ها این اجازه را بدهند که نفر اول اجرایی کشور را برای پاسخ‌گویی به مجلس دعوت کند.
ریشه شایعات مبنی بر انصراف از سئوال را در کجا می‌‌توان مشاهده کرد؟
آنهایی که هنوز هم در کمال تعجب گمان میکنند، می‌‌توان به این دولت امیدوار بود و تحت هر شرایطی دنبال حمایت‌‌های غیرمنطقی هستند، به این فکر افتاده‌‌اند که به نوعی این طرح مهم را تعلیق کنند و حتی در این راستا از تحرکاتی علیه نظام صحبت میکنند. این اظهارات در حالی مطرح میشود که قانون اساسی اجازه سئوال ار هر مسئولی را به مجلس‌‌نشینان داده است و به همین دلیل می‌‌توان گفت آنهایی که این کار را برخلاف منافع نظام می‌‌دانند، با قانون اساسی جمهوری اسلامی مشکل دارند که خب! این از طرف هیچ کس قابل-پذیرش نیست که عنوان کند اصولی از قانون اساسی را قبول ندارد.
فکر می‌‌کنید سئوال از رییس‌‌جمهوری تغییری در عملکرد رییس دولت به وجود بیاورد؟
نمی‌‌توان پیش‌‌بینی کرد که واکنش احمدینژاد به این مسأله چه خواهد بود و آیا در رفتار خود تغییراتی به وجود خواهد آورد یا نه. مهم، این مسأله است که جایگاه مجلس حفظ شود و همانطور که امام خمینی گفته‌‌اند در راس امور دیده شود. چون یک مجلس قوی در نهایت می‌‌تواند اشتباهات احتمالی دستگاه‌‌های مختلف را به پایین‌‌ترین حد ممکن خود برساند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۰۹:۱۰ - ۱۳۹۰/۰۵/۰۹
پاسخ
با سلام اینهمه اشتباهاتی که مجلس میکنه کی باید جواب بدهد آقای قنبری ناشناس
| ۰۹:۳۱ - ۱۳۹۰/۰۵/۰۹
پاسخ
اينهايي كه ميخوان از احمدي‌نژاد سوال كنند. سوال كنند عيبي نداره. ولي ميخوام بدونم نسبت به عملكرد خودشون چه كسي ميتونه سوال داشته باشه. وضمنا به عواقب سوال از رئيس جمهور در سطح جهاني كمي بي‌انديشند. 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید