در زمينی كه متری يک ميليون تومان ارزش دارد، كار نساجي صرفه اقتصادی ندارد
آفتاب: مدیر اسبق کارخانه چیت‌سازی درباره تخریب این کارخانه گفت: به هر حال در زمینی که متری یی میلیون تومان ارزش دارد، دیگر کار نساجی صرفه اقتصادی ندارد.
علی صدیقی که از سال 1360 تا 1371 مدیریت بزرگترین کارخانه نساجی ایران را بر عهده داشت، توضیح داد: کارشناسان یک کارخانه را موجودی زنده توصیف کرده‌اند و در همان حال قائل به مرگ صنعتی هم هستند. یعنی کارخانه‌ای بعد از گذر از دوران جوانی و میانسالی به دوران پیری رسیده و سپس می‌میرد، چنین روندی برای چیت‌سازی ری نیز اتفاق افتاد.
وی افزود: در کشور ما دیگر توجیه اقتصادی ندارد که روی زمینی که هر متر آن یک میلیون تومان قیمت دارد، کار نساجی کرد و سهامداران چیت‌سازی هم با دید اقتصادی تصمیم به تعطیلی و تخریب چیت‌سازی گرفتند.
وی یادآوری کرد: زمانی یک طرف از خیابان چهارباغ اصفهان هم پر از کارخانه‌های نساجی بود. اما الان دیگر اثری از این کارخانه‌ها نیست. در سایر شهرهای ایران مانند تبریز، قروین و کرج هم مشابه کارخانه چیت‌سازی ری وجود داشت که دیگر اثری از آنها نیست.
صدیقی اضافه کرد: بعد از بالا رفتن قیمت زمین در مناطق مسکونی و تجاری بسیاری از صنایع تصمیم گرفتند برای ادامه فعالیت به شهرکهای صنعتی بروند. سایر کارخانه‌های مشابه مانند چیت تهران و ممتاز هم برای همیشه تعطیل شدند.
او با بیان اینکه چیت‌سازی ری در زمانی بزرگترین کارخانه نساجی ایران بود، توضیح داد: این کارخانه 52 هزار دوک ریسندگی داشت. هر سه مرحله ریسندگی، بافندگی و رنگرزی در این کارخانه انجام می‌شد. کارخانه 1400 ماشین بافندگی داشت. روزی به طور متوسط 120 هزار متر پارچه در این کارخانه رنگرزی و تکمیل می‌شد. این کارخانه در دوران اوج دو هزار و 400 نفر کارگر داشت و تا همین الان هم کارخانه‌ای در حد و اندازه چیت ری به وجود نیامده است.
او در پاسخ به این سوال که چطور کارخانه‌هایی مانند ایران‌خودرو و سایپا به سرنوشت چیت ری دچار نشدند؟ گفت: این دو کارخانه در مناطق صنعتی قرار گرفته‌اند و به همین دلیل توانستند به فعالیت خود ادامه دهند. البته حمایت ویژه دولت از صنعت خودروسازی هم عامل مهمی در حفظ این صنعت تاکنون بوده است.
صدیقی درباره پیشنهاد ساخت یک موزه کوچک به عنوان یادمان کارخانه چیت‌سازی ری گفت: من شخصا دید اقتصادی دارم و سهامداران چیت ری هم از بنگاه اقتصادی توقع کار اقتصادی دارند و ساخت موزه هم کار مسئولان فرهنگی است.
