فسیل‌های آفریقایی و داستان منشاء انسان

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: بقایای دو فسیل کشف شده در آفریقای جنوبی ممکن است دیدگاه ما را درباره منشاء و تکامل بشری تغییر دهد.

کارشناسان درباره این فسیل‌ها که "استرالوپیتکوس سدیبا" (Australopithecus sediba) نامیده می‌شود به نتایج مهمی رسیده‌اند.

این دو فسیل سال گذشته در مالاپا که "گهواره تمدن بشری" نامیده می‌شود و محلی در شمال غربی ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی است، پیدا شدند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که آنها مادر و پسری بوده‌اند که در کنار هم مرده‌اند.

بقایای حیواناتی که در کنار آنها پیدا شده حاکی از آن است که همگی آنها در اثر حادثه‌ای در یک غار گرفتار و کشته شده‌اند.

استرالوپیتکوس که به زبان یونانی یعنی "میمون‌های جنوبی" یک گروه از اجداد انسان‌ها هستند که نسل انسان‌ها به آنها می‌رسد و حدود ۲ تا ۴ میلیون سال پیش می‌زیستند.

ویلیام هرکوت اسمیت، کارشناس موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک می‌گوید استرالوپیتکوس‌ها موجوداتی بین میمون و انسان بودند.

وی می‌گوید: "آنها بیشتر اوقات مثل ما راه می‌رفتند، اما همیشه نه. قادر به بالارفتن از درخت بودند. مغز بسیار کوچکی داشتند. از مغز شامپانزه بزرگتر نبود. تا آنجا که ما می‌دانیم ابزار سنگی درست نمی‌کردند. صورت آنها بیشتر شبیه میمون بود تا انسان. اگر یکی از آنها را در مترو می‌دیدید فکر می‌کردید که یک میمون است."

این تحقیقات که اخیراً در نشریه "ساینس" منتشر شده است، توجه همگان را دوباره به آفریقا به‌عنوان منشا احتمالی انسان معطوف می‌کند.

دکتر هرکوت اسمیت می‌گوید به نظر می‌رسد که یک نسل از استرالوپیتکوس به هوموساپینس، اجداد ما، می‌رسد.

اگر این نظریه درست باشد، دیدگاه‌های پیشین درباره تقدم تکامل مغز رد می شود. بعبارت دیگر مغز آنقدر‌ها هم که گمان می‌رفت زود تکامل نیافته است.

وی می‌گوید: "آنها پیشرفته‌تر از میمون‌ها هستند. برای نمونه لگن آنها شبیه انسان است و این نشان می‌دهد که طبیعت فشار زیادی بر روی آنها برای این گذاشته بود که همیشه راه بروند. به‌عبارت دیگر پیش از آنکه مغز آنها تکامل یابد، لگن آنها شبیه انسان‌های امروز شده و تکامل یافته است که این ناقض تئوری‌های پیشین است."

کارشناسان می‌گویند آنها احتمالا ۷۰ تا ۸۰ درصد اوقات راه می‌رفتند و شب‌ها و یا هنگامی‌که نگران حمله جانوران دیگر بودند، به درخت‌ها پناه می‌بردند.

به گزارش بی بی سی، دلیل مراحل اولیه این تکامل روشن نیست، زیرا نخستین استرالوپیتکوس‌ها در فضای جنگلی زندگی می‌کردند. اما در مراحل بعدی به‌نظر می‌رسد که این تکامل همزمان با ورود آنها به مناطق و مزارع وسیع و فضای باز و آفتابی شده است که آنها را ملزم به راه رفتن همیشگی روی دو پا می‌کرد.

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/000YwA