نمی خواهیم شیطان جهان باشیم
امروزه نظرسنجي‌ها مخالفت اکثر مردم آمريکا را نسبت به سياستهاي بوش نشان مي‌دهد. حمله به افغانستان به بهانه سرنگوني بن لادن، که همچون صدام تا ديروز از بهترين مهره‌هاي سياستهاي آمريکا به حساب مي رفت، و حمله به عراق به بهانه وجود سلاح هاي شيميايي و سرنگوني صدام، در کنار کسري بودجه و کوتاهي دولت بوش در کمک رساني به مردم سيل زده توفان کاترينا از جمله مسائلي است که امروزه مورد انتقاد شديد مردم آمريکا قرار گرفته است.
نظرسنجي‌هايي که توسط مطبوعات و رسانه‌هاي داخلي و خارجي در آمريکا صورت گرفته است، خبر ازمخالفت مردم اين کشور از جنگ عراق و درخواست خروج نيروهاي آمريکايي از عراق را مي دهد.
دانشجويان و جوانان آمريکايي که تا پيش از واقعه سپتامبر چندان اهميتي براي سياست هاي دولت کشورشان قائل نبودند، امروزه با جديت خاصي به اعتراض و انتقاد از سياستهاي بوش برآمده اند.
برخي معتقدند که در آمريکا ديگر نيازي به اين نيست که فردي سياستمدار باشد تا از سياستهاي غلط بوش پرده بردارد. توفان کاترينا و فرياد مردم فقير سيل زده خود گواه بارز اين ادعاست.
روزنامه‌ي ديلي اکلاهماي دانشگاه اکلاهما، در صفحه "ديدگاه هاي ما" با انتشار مقاله‌ي انتقادآميز يک دانشجوي اين دانشگاه به انتقاد از بوش پرداخت.
ايرن داير، دانشجوي رشته مکانيک، در مقاله خود با بيان اين مطلب که نظرسنجي ها امروزه خبر از حمايت 44 درصدي مردم از اشغال عراق توسط آمريکا را ميدهند سوال کرد: چرا اين حمايت مردم از دولت، امروز تا اين حد کاهش يافته است؟
وي ادامه داد: من فکر ميکنم که پاسخ اين سوال براي آمريکايي ها بسي ساده و روشن است؛ ما (آمريکا) هر روز ميليونها دلار را هزينه کشوري خارجي (عراق) مي کنيم و هر روز شاهد تلفات نيروهاي آمريکايي درخارج از کشور ايم.
وي با اشاره به توفان کاترينا اظهار داشت: تمام آن ميليونها دلار ميتوانست خرج بازسازي زيربناي آمريکا و همچنين ايجاد شغل شود؛ "تمام آن جان هاي (سربازان آمريکايي) از دست رفته در عراق مي توانستد جان بسياري را در نيواورلئان نجات دهند".
اين دانشجو در ادامه اين مقاله با اشاره به حمايت نکردن مردم عراق از دولت اشغالگر آمريکا گفت: " آيا اگر يک ارتش خارجي در خيابانهاي شهر ما رژه مي رفت و اعلام حکومت نظامي و خاموشي ميکرد، ما (آمريکايي ها) چنين شرايطي را مي پسنديديم؟ آيا حتي قادر به تحمل چنين وضعيتي بوديم؟".
ايرن داير در ادامه با اشاره به "امنيت آمريکا" و "امنيت عراق" بعنوان دو اصل و دليل عمده در حمله آمريکا به عراق گفت: با وجود اينکه اين دو اصل بايد در يک راستا و بطور يکسان مورد اهميت قرار گيرند ولي ديديم که از بدو ورود آمريکا به عراق چنين نشد و بجاي اينکه نيروهاي آمريکايي (پس از اشغال عراق) به امنيت بيمارستانها و نيروگاههاي برق و غيره در ين کشور بپردازند، بدور چاه ها، وزارت خانه ها و صنايع نفتي اين کشور حلقه زدند که امروز اين مراکز نفتي حتي قادر به ميزان توليد پيش از جنگ نيستند!
ايرن داير در ادامه خاطرنشان کرد؛ ما مدعي مبارزه با تروريسم ايم و خود بوجود آورنده خشونت هايي در عراق شده ايم که پيشتر (از اشغال عراق) وجود نداشت. شيوه ما براي مبارزه با تروريسم، جان مردم غير نظامي را به مخاطره انداخته و بدخواهي آمريکا در خاورميانه، در حقيقت از سياست هاي نفاق افکن ما نشأت گرفته است.
اين دانشجو در ادامه ابراز داشت؛ ما بجاي اينکه به دنبال مصالح خود در خاورميانه باشيم، شايد بهتر باشد که از دولتهاي حاکم در خاورميانه سال کنيم که ما (آمريکايي ها) چگونه با ثروت غني مان مي توانيم وضعيت زندگي شما را بهبود بخشيم.
وي در پايان گفت: ما بايد چهره خود را نزد دنياي قرن بيست و يکم، از "شيطان بزرگ" به "همسايه‌اي مهربان" نونما کنيم و ما جامعه آمريکايي بايد از رهبران خود بخواهيم که اين مهم را درک کنند والا بهاي اين جنگ سنگين تر از پيش خواهد شد؛ اميدوارم که دير نشده باشد.
