در تحقيقاتي كه در گذشته بر روي مورچهها انجام شده بود اين نكته مشاهده شده بود كه برخي مورچهها نظير مورچه هاي برگ خوار با جمع آوري كود-برگ در اطراف لانه خود، نوعي قارچ و كپك خوراكي براي مصارف غذايي خويش توليد ميكنند.
انواع ديگر مورچهها نيز با جمعآوري شتهها و تركيب آنها با شيره گياهان، معجونهاي غذايي ماكول درست ميكنند.
اما "مگان فردريكسن" و همكارانش از دانشگاه استنفورد در مطالعات خود بر روي نوعي مورچه ساكن مناطق جنگلي آمازون به نكته حيرتانگيزي برخورد كردند.
اين محققان مشاهده كردند كه در محل زيست اين مورچهها كه با نام علمي "ميرملاچيستا شوماني" myrmelachista schumaniناميده ميشوند تنها يك نوع از انواع متنوع گونهاي از درختهاي جنگلي موسوم به "دورويا هيرسوتا" Duroia hirsutaبه چشم ميخورد.
اين سوال براي محققان مطرح شد كه بر سر انواع ديگر اين درختان چه آمده است.
مردم محلي به اين قبيل مناطق جنگلي كه در آن تنها همين يك گونه درخت به چشم ميخورد نام "باغ شيطان" دادهاند.
محققان دانشگاه استنفورد براي آنكه روشن سازند كه آيا از بين رفتن بقيه انواع درختان و باقي ماندن تنها يك نوع درخت نتيجه فرايند تطور طبيعي در جنگل بوده و يا آنكه مورچهها در اين زمينه نقش داشتهاند، قلمه- هايي از درخت سدر آمازوني را در داخل و اطراف اين "باغهاي شيطان" كاشتند و معدودي از اين قلمهها را نيز در درون باغ از دسترس مورچهها دور نگاه داشتند.
پژوهشگران دانشگاه استنفورد در كمال حيرت مشاهده كردند كه مورچه هاي كارگر در مدت پنج روز همه قلمههاي بدون حفاظ را با ترشح اسيد فورميك كه مادهاي سمي است، خشك كردهاند.
بررسيهاي بعدي نشان داد كه مورچهها با پاكسازي مناطق جنگلي به درختان دورويا هيروسوتا امكان ميدهند به ميزان زياد و در شمار فراوان تا ارتفاع بسيار بالا رشد كنند.
مورچهها از اين درختان براي لانهسازي و تخمگذاري استفاده ميكنند.
به نظر محققان دانشگاه استنفورد اين واقعيت كه برخي از نمونههاي درختان هيروسوتا تا ۸۰۰سال عمر كردهاند تا حد زيادي ناشي از حمايت و مراقبتي است كه مورچهها از آنها به عمل آوردهاند.