درباره هشدارهای حکیمانه رهبر انقلاب
اشرافی گری مسئولان مانعی برای رسیدن به قله «پیشرفت»
مصائب اشراف نوکیسه و مدیران خودشیفته
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: کلید واژه پیشرفت در ادبیات رهبر حکیم انقلاب امری است که به جای توسعه نشسته است و دلالت معنایی آن به تجویز نسخه های بومی برای نیل به رشد و پویایی ماندگار داخلی است نه نسخه پیچی های غرب پسندی که همسانی ای با ساختار ملی و بومی جامعه ایرانی ندارد.
در این خصوص ایشان در آیین سالگرد ارتحال امام در حرم آن بزرگوار به ذکر مسائلی پرداختند که از هر حیث می تواند الگوی راه و مسیری عیان برای پیش شرطهای سیاست های راهبردی و کلان باشد و در عین حال آسیب شناسی متقنی از موانعی که بر سر راه «پیشرفت» قرار دارند.
ایشان در این خصوص فرمودند:«در راه پيشرفت، توقف ممنوع است؛ خودشیفتگى ممنوع است؛ غفلت ممنوع است؛ اشرافيگرى ممنوع است؛ لذت‌جوئى ممنوع است؛ به فكر جمع كردن زخارف دنيا افتادن، براى مسئولين ممنوع است. با اين ممنوعيتهاست كه ميتوانيم به قله برسيم. ما داريم در دامنه حركت ميكنيم. ما هنوز به قله نرسيده‌ايم؛ با آن فاصله داريم. آن روزى كه ملت ايران به قله برسد، دشمنى‌ها تمام خواهد شد. آن روزى كه ملت ايران به قله برسد، معارضه‌هاى خباثت‌آلود به پايان خواهد رسيد. ما تا آن روز فاصله داريم. حركت را بايد بى‌وقفه ادامه دهيم. من به جوانها، به مسئولين، به دانشجويان، به علماى بزرگوار، به كسانى كه توانائى سخن گفتن با مردم دارند، به كسانى كه تأثيرگذارى بر روى اذهان مردم دارند، عرض ميكنم: ما بايستى اين حركت به سمت پيشرفت را بى‌وقفه ادامه دهيم؛ هم در زمينه‌ى سياست، هم در زمينه‌ى علم و فناورى، هم بخصوص در زمينه‌ى اخلاق و معنويت. خودمان را تهذيب كنيم، خودمان را اصلاح كنيم، عيوب خودمان را بشناسيم و درصدد رفع آن عيوب بربيائيم. اگر اين كار را بكنيم، اين موانعى كه دشمنان ما بر سر راه ما ايجاد ميكنند، اثر نخواهد گذاشت.»
به گزارش فردا،در بیانات معظم له وجه آسیب شناسی ای مستتر است که در واقع اشاراتی است مستقیم به معضل هایی که طی سالیان پس از جنگ جامعه اسلامی ما با آن مواجه بوده است. گرایش برخی مسئولان به اشرافی گری و دل بستن به مظاهر مادی موجب شد تا حرکت جامعه به سمت پیشرفت مادی و معنوی مختل شود و برخی با بسط اشرافیت مبتذل و بی ریشه در جامعه با براه اناختن «مانور تجمل» برخی از بخش های جامعه را به این گمانه زنی سوق دادند که گویا در ایران مسئولان صرفا به فکر خود و جمع آوری ثروت هستند . این امر در مقاطعی هم پایه های وحدت ملی را نشانه رفت و هم با اختلال در مسیر پیشرفت ضایعه ها افرید.
به طور مشخص آفت اشرافی گری در سالهای پس از جنگ با نسخه برداری از الگو های بانک جهانی آغاز شد و به مرور سخنان شنیده می شد مبنی بر اینکه برخی از اقشار لاجرم در مسیر چرخ های توسعه له خواهند شد. این سنخ ایده های تاریخ مصرف گذشته و لیبرالی موجب شد که شکاف طبقاتی به عنوان یک امر بدیهی و مشخص مطرح شود و نمود ان به عنوان عوارض طبیعی نیل به توسعه تلقی گردددر حالی که بی شک این امر معلول نسخه های غیر بومی بود که سر سازش و مطابقتی با ویژگی های بومی ایران نداشت
این امر در سالهای پس از دوران موسوم به سازندگی ادامه یافت و اقبال به ایده های لیبرالی توسعه آسیب هایی نظیر تورم و شکاف طبقاتی را دامن زد .
آسیب های معنوی مهلک تر از آسیب های مادی
در مسیری که طی شد آسیب هایی رخ عیان کرد که اثرات آن بسیار مهلک تر از آسیب های مادی ای نظیر تورم و ... بود. مسئولانی یافت شدند که بی اعتنا به اصول معنوی انقلاب به اشراف گری خاص و دل بستن به مظاهر دنیایی روی آوردند و به بسط طبقه نوکیسه ای و اشراف ای کمک کردند که بخش مهمی از مشکلات امروز ما معلول آن است . این طبقه نوکیسه که به کلی با مسئله «پیشرفت تام اقتصادی-اجتماعی» بیگانه است صرفا به پیشرفت «خود و قبیله اش» می اندیشد و به کلی از حس مسئولیت اجتماعی تهی است. بدیهی است که وقتی افرادی اینچنین میدان دار شوند و بکوشند با ملاک نفع فردی به اقتصاد و سیاست بنگرند نتیجه ای به نام «پیشرفت» در جامعه نمودی نخواهد نیافت و در عین حال مولفه های سود انگارانه ای بسط خواهد یافت که طی آن حوزه های سیاسی و اقتصادی عرصه تاخت و تاز «کانون های قدرت و ثروت» خواهد شد. پس بدیهی است که اشرافی گری و توجه به منافع فردی مقوله به نام پیشرفت را بر نمی تابد و صرفا به دنبال ایجاد جزیره هایی در حوزه سیاست و قدرت است که در ان مطامع مادی خود ر پیگیری کند. به موازات این امر اگر این تلقی در جامعه نهادی شود میل اجتماعی به ساختن این جزیره ها باعث می شود حوزه اجتماعی و بستر لازم اقتصادی برای نیل به مقوله پیشرفت شکل و نما نگیرد
هشدارهایی برای «ما»
هشدارهای رهبر انقلاب در قریب به دو دهه گذشته عینا و بی کم و کاست در عرصه سیاست و اقتصاد محقق شده است و هر کجا که مسئولان به این هشدارها توجه لازم را مبذول داشته اند اثرات مهمی و ثمر بخش و درمان کننده این امر را به چشم دیده اند. بنابراین باید بار دیگر به مسئولان یادآوری کرد که :« در راه پيشرفت، توقف ممنوع است؛ خودشیفتگى ممنوع است؛ غفلت ممنوع است؛ اشرافيگرى ممنوع است؛ لذت‌جوئى ممنوع است...»اگر این هشدارها به گوش جان شنیده شود «قله پیشرفت» در دسترس است و :« آن روزى كه ملت ايران به قله برسد، دشمنى‌ها تمام خواهد شد... معارضه‌هاى خباثت‌آلود به پايان خواهد رسيد...»
در این خصوص ایشان در آیین سالگرد ارتحال امام در حرم آن بزرگوار به ذکر مسائلی پرداختند که از هر حیث می تواند الگوی راه و مسیری عیان برای پیش شرطهای سیاست های راهبردی و کلان باشد و در عین حال آسیب شناسی متقنی از موانعی که بر سر راه «پیشرفت» قرار دارند.
ایشان در این خصوص فرمودند:«در راه پيشرفت، توقف ممنوع است؛ خودشیفتگى ممنوع است؛ غفلت ممنوع است؛ اشرافيگرى ممنوع است؛ لذت‌جوئى ممنوع است؛ به فكر جمع كردن زخارف دنيا افتادن، براى مسئولين ممنوع است. با اين ممنوعيتهاست كه ميتوانيم به قله برسيم. ما داريم در دامنه حركت ميكنيم. ما هنوز به قله نرسيده‌ايم؛ با آن فاصله داريم. آن روزى كه ملت ايران به قله برسد، دشمنى‌ها تمام خواهد شد. آن روزى كه ملت ايران به قله برسد، معارضه‌هاى خباثت‌آلود به پايان خواهد رسيد. ما تا آن روز فاصله داريم. حركت را بايد بى‌وقفه ادامه دهيم. من به جوانها، به مسئولين، به دانشجويان، به علماى بزرگوار، به كسانى كه توانائى سخن گفتن با مردم دارند، به كسانى كه تأثيرگذارى بر روى اذهان مردم دارند، عرض ميكنم: ما بايستى اين حركت به سمت پيشرفت را بى‌وقفه ادامه دهيم؛ هم در زمينه‌ى سياست، هم در زمينه‌ى علم و فناورى، هم بخصوص در زمينه‌ى اخلاق و معنويت. خودمان را تهذيب كنيم، خودمان را اصلاح كنيم، عيوب خودمان را بشناسيم و درصدد رفع آن عيوب بربيائيم. اگر اين كار را بكنيم، اين موانعى كه دشمنان ما بر سر راه ما ايجاد ميكنند، اثر نخواهد گذاشت.»
به گزارش فردا،در بیانات معظم له وجه آسیب شناسی ای مستتر است که در واقع اشاراتی است مستقیم به معضل هایی که طی سالیان پس از جنگ جامعه اسلامی ما با آن مواجه بوده است. گرایش برخی مسئولان به اشرافی گری و دل بستن به مظاهر مادی موجب شد تا حرکت جامعه به سمت پیشرفت مادی و معنوی مختل شود و برخی با بسط اشرافیت مبتذل و بی ریشه در جامعه با براه اناختن «مانور تجمل» برخی از بخش های جامعه را به این گمانه زنی سوق دادند که گویا در ایران مسئولان صرفا به فکر خود و جمع آوری ثروت هستند . این امر در مقاطعی هم پایه های وحدت ملی را نشانه رفت و هم با اختلال در مسیر پیشرفت ضایعه ها افرید.
به طور مشخص آفت اشرافی گری در سالهای پس از جنگ با نسخه برداری از الگو های بانک جهانی آغاز شد و به مرور سخنان شنیده می شد مبنی بر اینکه برخی از اقشار لاجرم در مسیر چرخ های توسعه له خواهند شد. این سنخ ایده های تاریخ مصرف گذشته و لیبرالی موجب شد که شکاف طبقاتی به عنوان یک امر بدیهی و مشخص مطرح شود و نمود ان به عنوان عوارض طبیعی نیل به توسعه تلقی گردددر حالی که بی شک این امر معلول نسخه های غیر بومی بود که سر سازش و مطابقتی با ویژگی های بومی ایران نداشت
این امر در سالهای پس از دوران موسوم به سازندگی ادامه یافت و اقبال به ایده های لیبرالی توسعه آسیب هایی نظیر تورم و شکاف طبقاتی را دامن زد .
آسیب های معنوی مهلک تر از آسیب های مادی
در مسیری که طی شد آسیب هایی رخ عیان کرد که اثرات آن بسیار مهلک تر از آسیب های مادی ای نظیر تورم و ... بود. مسئولانی یافت شدند که بی اعتنا به اصول معنوی انقلاب به اشراف گری خاص و دل بستن به مظاهر دنیایی روی آوردند و به بسط طبقه نوکیسه ای و اشراف ای کمک کردند که بخش مهمی از مشکلات امروز ما معلول آن است . این طبقه نوکیسه که به کلی با مسئله «پیشرفت تام اقتصادی-اجتماعی» بیگانه است صرفا به پیشرفت «خود و قبیله اش» می اندیشد و به کلی از حس مسئولیت اجتماعی تهی است. بدیهی است که وقتی افرادی اینچنین میدان دار شوند و بکوشند با ملاک نفع فردی به اقتصاد و سیاست بنگرند نتیجه ای به نام «پیشرفت» در جامعه نمودی نخواهد نیافت و در عین حال مولفه های سود انگارانه ای بسط خواهد یافت که طی آن حوزه های سیاسی و اقتصادی عرصه تاخت و تاز «کانون های قدرت و ثروت» خواهد شد. پس بدیهی است که اشرافی گری و توجه به منافع فردی مقوله به نام پیشرفت را بر نمی تابد و صرفا به دنبال ایجاد جزیره هایی در حوزه سیاست و قدرت است که در ان مطامع مادی خود ر پیگیری کند. به موازات این امر اگر این تلقی در جامعه نهادی شود میل اجتماعی به ساختن این جزیره ها باعث می شود حوزه اجتماعی و بستر لازم اقتصادی برای نیل به مقوله پیشرفت شکل و نما نگیرد
هشدارهایی برای «ما»
هشدارهای رهبر انقلاب در قریب به دو دهه گذشته عینا و بی کم و کاست در عرصه سیاست و اقتصاد محقق شده است و هر کجا که مسئولان به این هشدارها توجه لازم را مبذول داشته اند اثرات مهمی و ثمر بخش و درمان کننده این امر را به چشم دیده اند. بنابراین باید بار دیگر به مسئولان یادآوری کرد که :« در راه پيشرفت، توقف ممنوع است؛ خودشیفتگى ممنوع است؛ غفلت ممنوع است؛ اشرافيگرى ممنوع است؛ لذت‌جوئى ممنوع است...»اگر این هشدارها به گوش جان شنیده شود «قله پیشرفت» در دسترس است و :« آن روزى كه ملت ايران به قله برسد، دشمنى‌ها تمام خواهد شد... معارضه‌هاى خباثت‌آلود به پايان خواهد رسيد...»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
در دین اسلام ، ساده زیستی پیامبر و ائمه اطهار (ع) ، الگو برای تمامی مردمان است . کسانی از مسئولین که به دنبال
اشرافی گری رفته ، فریب شیطان را خورده اند ، چون شیطان
در سه چیز مال ، اولاد و شهوت ، دخالت می کند .
یک مسئول باید بداند که فرزندان او فرقی با بچه هایی که در
خیابانها آشغال جمع می کنند و دست فروشی می کنند ، ندارند و یک مسئول ازنظر عدالت خواهی باید طوری عمل کند
که یاد حضرت علی (ع) را زنده کند که فرموده است :
یک پیشوا یا مسئول ، مانند فقیرترین قشر جامعه خود ،
غذا میخورد ، لباس می پوشد و زندگی می کند تا آن فقیر از
فقر خود شرمنده نشود و ثروتمند از پول و موقعیتش ، مفتخر
نگردد .
تمام قوانین را به نفع مستضعفین تمام کند و فرزندان خود را
مادی گرا بار نیاورد .