ﮐﻨﺎﯾﻪ ﻣﺮﻋﺸﯽ ﺑﻪ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ: ﺑﺎﺯﻧﺪﻩﺍﯼ ﺑﺎ ﮊﺳﺖ ﺑﺮﻧﺪﻩ
ﺣﺴﯿﻦ ﻣﺮﻋﺸﯽ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪﯼ ﺍﺯ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻭ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺑﺎ ﺩﺭﺁﻣﺪﻫﺎﯼ ﻫﻨﮕﻔﺖ ﻧﻔﺖ، ﻓﺮﺻﺘﯽ ﻃﻼﯾﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺨﺺ ﺍﻭ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﻢ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﻮﺩﻩ. ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﺭﺱ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺩﻭﻟﺘﯽ «ﮐﺎﺭﺁﻣﺪ» ﺑﻮﺩ.
آفتابنیوز :
آفتاب: ﺍﺻﺮﺍﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﻟﺖ، ﺍﺻﻼﺡ ﻃﻠﺐ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩﺵ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﺎﻥ ﻭ ﻣﻌﺘﺪﻟﯿﻦ ﺑﺎ ﻧﻈﺎﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﻔﺖﻭﮔﻮ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ «ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺩﺭ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ» ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻫﯿﭻ ﻧﻬﺎﺩ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪﺍﻫﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖﺟﻤﻬﻮﺭﯼ 92 ﻫﻢ ﺍﯾﺪﻩﻫﺎﯼ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺩﺍﺭﺩ: ﺍﺯ ﻗﺎﻟﯿﺒﺎﻑ ﻭ ﻭﻻﯾﺘﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺣﺴﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﻭ ﺍﺳﺤﺎﻕ ﺟﻬﺎﻧﮕﯿﺮﯼ. ﺩﻭﻟﺘﯽﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﺎﻧﺲ ﭼﻨﺪﺍﻧﯽ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﮐﺎﻧﺎﻝ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ، ﺍﯾﻦ ﻋﻀﻮ ﺍﺭﺷﺪ ﮐﺎﺭﮔﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﯽ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻣﺖ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﻠﯽ ﺑﺎ ﻧﻈﺎﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻮ ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻧﻈﺎﻡ، ﻧﻈﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪﺍﯼ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﯼ ﻣﺪﻧﯽ، ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻌﯿﯿﻦﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﯿﻔﺘﺪ، ﺁﻏﺎﺯ ﯾﮏ ﺑﻬﺒﻮﺩﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺍﺳﺖ.
ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﯽ ﺩﺭ ﻗﺎﻣﺖ ﻣﻠﯽ
ﻭﯼ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﯿﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮﯼ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﺭﺍ ﭘﯿﺶ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺣﻤﺎﻡ ﻓﯿﻦ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ، ﭼﻮﻥ ﯾﮏ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﻠﺖ ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮﺭﺩ. ﭼﻮﻥ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺮﯾﻒ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻣﯽﺷﺪ ﻭ ﺭﺍﻫﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽﮐﺮﺩ. ﻣﻦ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺁﻗﺎﯼ ﺧﺎﺗﻤﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ «ﻧﻤﯽﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.» ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪﺍﯼ ﺩﺭﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ «ﻧﻤﯽﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.» ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻤﯽﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺩﻭ ﺭﻭﯼ ﯾﮏ ﺳﮑﻪﺍﻧﺪ ﯾﺎ ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﯾﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽﮔﺬﺍﺭﻧﺪ. ﺍﺻﻼ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ، ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻣﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ.
ﻣﺮﻋﺸﯽ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﯾﺪ: ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻟﯿﻠﯽ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺣﻤﺎﻡ ﻓﯿﻦ ﺩﺭﻣﯽﺁﻭﺭﺩ، ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﻓﮑﺮﻫﺎﯼ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺭﺍ ﺭﺿﺎﺷﺎﻩ ﺑﺎ ﭼﮑﻤﻪﻫﺎﯼ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽﺍﺵ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﺩﯾﮑﺘﺎﺗﻮﺭﯼﺍﯼ ﮐﻪ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ، ﺭﺿﺎﺷﺎﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﺵ ﺭﺍ (ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺭﺍ) ﺳﺎﺧﺘﻪ. ﺍﻭ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﮐﻨﺪ، ﺭﺿﺎﺷﺎﻩ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﮐﺮﺩ. ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ، ﺁﺩﻡﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﺿﺎﺷﺎﻩ ﺑﻮﺭﺱﺷﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺩﺭﺱ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ. ﺭﺍﻩﺁﻫﻦ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺍﺩﺍﺭﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺿﺎﺷﺎﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻭﯼ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻦ ﺍﻻﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻭ ﺁﻗﺎﯼ ﺧﺎﺗﻤﯽ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻣﺖ ﯾﮏ ﺭﯾﯿﺲ ﺟﺒﻬﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﯾﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﻗﺎﻣﺖ ﻣﻠﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ. ﺍﺻﻼ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺡ ﻣﺎ ﯾﮏ ﺩﻭﺭﻩ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ.
ﻣﺮﻋﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ، ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻭ ﺁﻗﺎﯼ ﺧﺎﺗﻤﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻧﻈﺎﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﯾﮏ ﮔﻔﺖﻭﮔﻮ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﯾﺮﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺻﻼﺣﯿﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﯾﺮﻩ، ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺟﺪﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻧﻘﺶ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﺩﺍﯾﺮﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ 5 ﻧﻔﺮ، 4 ﻧﻔﺮ ﯾﺎ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺟﺪﯼ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺑﯿﻔﺘﺪ، ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﻋﻄﻒ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬﺍﺭﯼ...
ﻭﯼ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﯾﺪ: ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﯾﮏ ﻣﺠﺮﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻭ ﺁﻗﺎﯼ ﺧﺎﺗﻤﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ، ﻣﻬﻢﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻧﻈﺎﻡ، ﻧﻈﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪﺍﯼ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﯼ ﻣﺪﻧﯽ، ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻌﯿﯿﻦﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﯿﻔﺘﺪ، ﺁﻏﺎﺯ ﯾﮏ ﺑﻬﺒﻮﺩﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺍﺳﺖ.
ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ
ﺍﯾﻦ ﻋﻀﻮ ﮐﺎﺭﮔﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺍﺑﺰﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬﺍﺭﯼ ﺑﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺁﻗﺎﯼ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ.
ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﯼ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﮐﺮﺩ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﻬﺘﺮ، ﺷﻌﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻭﮔﺎﻥ ﮔﺮﻓﺖ؛ ﻭﻟﯽ ﺑﺪﻧﻪ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺣﺰﺏﺍﻟﻠﻬﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﻧﻈﺎﻡ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﺪ
ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺑﻼﺗﮑﻠﯿﻒ ﺍﺳﺖ. ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﯾﮏ ﻃﺮﻑ ﺗﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﯿﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ «ﻧﮕﺮﻓﺖ.» ﺍﺯ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﺸﺎﺋﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺮﺍﺋﯿﻞ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﺍﺳﺮﺍﺋﯿﻞ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺩﺭﻣﯽﺁﯾﺪ! ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻗﺸﺮ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮ ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﯼ ﻧﻮﻉ ﺩﻭﻡ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺟﺬﺍﺏ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺯ ﯾﺎﺩﺷﺎﻥ ﻧﺮﻓﺘﻪ.
ﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺣﺮﻑﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﯿﻦ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﻮﺩﺵ ﺯﺩﻩ، ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ «ﺧﺲ ﻭ ﺧﺎﺷﺎﮎ» ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻟﺶ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ، ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﮕﻮﯾﺪ؟
ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﺁﺵ ﺭﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ
ﻭﯼ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﺮﻭﺩﺳﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻢ ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﯼ ﺑﺎ ﺫﮐﺮ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﯽ ﺍﺯ ﺭﯾﯿﺲ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﻫﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﯾﮏ ﺭﮒ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﮒ ﺧﻮﺍﺏ ﺗﻮﺯﯾﻊ ﭘﻮﻝ ﺍﺳﺖ. ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﻭﻟﺶ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ 350 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭘﻞ ﯾﺎ ﺍﺗﻮﺑﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ، ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥﻫﺎﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺁﺵ ﺭﺷﺘﻪ ﺩﺍﺩ، ﺑﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎﻩﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺞ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺩ، ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺩ، ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺩ، ﺑﻪ ﻫﯿﺎﺕﻫﺎﯼ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺩ، ﯾﺎ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻥﻫﺎ ﻭﺍﻡ ﻗﺮﺽﺍﻟﺤﺴﻨﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﺍﺩ. ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﮐﻪ «ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺭﯾﯿﺲﺟﻤﻬﻮﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﺷﻮﺩ؟» ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺯﺩ. ﺍﺻﻼ ﮐﺴﯽ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﮑﺮﺩ. ﺍﯾﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﻮﻝ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺧﺐ ﺍﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﻢ ﮐﺮﺩ. ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻘﯿﺎﺱ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﺮﺩ.
ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺑﯿﺨﻮﺩﯼ ﻣﯽﮔﯿﺮﯼ ﮐﻪ ﭼﯽ؟
ﻭﯼ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﭘﻮﭘﻮﻟﯿﺴﺘﯽ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﻣﯽ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻊ ﺩﻭﻟﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﭘﻮﻝ ﺗﻮﺯﯾﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺍﯾﻦ ﭘﻮﻝ ﺑﺎ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻭﯾﺮﺍﻧﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﻡ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺁﻥ ﺭﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪﯼﻫﺎﯼ ﻣﻮﻗﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻣﯽﺑﺮﺩ. ﻣﺸﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺍﻻﻥ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺭﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﭘﺨﺶ ﭘﻮﻝ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ، ﻫﻢ ﮐﻤﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻭ ﻫﻢ ﺯﻣﯿﻨﻪﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﻩ. ﺿﻤﻦ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﮑﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﯽ؟ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻦ ﺷﺎﻧﺲ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻓﺮﻋﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﻫﯽ، ﻧﺪﺍﺭﯼ. ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻧﻈﺎﻡﭘﺰﺷﮑﯽ ﻣﻮﺿﻊ ﮔﺮﻓﺖ، ﺍﻣﺎ ﺁﻗﺎﯼ ﻃﺮﯾﻘﺖ ﻣﻨﻔﺮﺩ، ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺁﻣﺪ ﮔﻔﺖ: «ﺁﻥ ﻣﻮﺿﻊ ﺷﺨﺼﯽ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﯼ ﺭﯾﯿﺲﺟﻤﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ. ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ.» ﻭﻗﺘﯽ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﯾﯿﺲﺟﻤﻬﻮﺭ ﺟﻠﻮﯼ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﯾﮏ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻧﻈﺎﻡ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﻭ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯽ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﯼ ﺭﯾﯿﺲ ﻧﻈﺎﻡ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ، ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺻﻼﺣﯿﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯼ، ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺑﯿﺨﻮﺩﯼ ﻣﯽﮔﯿﺮﯼ ﮐﻪ ﭼﯽ؟
ﻣﺮﻋﺸﯽ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎﯼ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﺍﯾﺮﺍﻥ؟ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ! ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺍﺟﻤﺎﻉ ﻧﺴﺒﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ، ﯾﮏ ﺩﻭﺭﻩ ﺧﯿﻠﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩ. ﯾﻌﻨﯽ ﺍﮔﺮ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﮔﺎﻡ ﺭﺍ ﺗﻬﯿﻪ ﻭ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻭ ﺍﺑﻼﻍ ﺳﻨﺪ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ، ﯾﻌﻨﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﮓ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ... ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻻﯾﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ، ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﯿﻢ، ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺑﻮﺩ. ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺨﺴﺖﻭﺯﯾﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻧﻮﺷﺖ، ﺳﻨﺪ ﻣﻌﺘﺒﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺧﻠﻠﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ. ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﺮﯼ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ 50 ﺩﺭﺻﺪ. ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﭼﻪ ﻭﺿﻌﯿﺘﯽ ﺑﻮﺩﻩ؟
ﻭﯼ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻗﯿﻤﺖ ﻧﻔﺖ ﺍﺯ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ 700 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﻻﺭ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻧﻔﺖ ﺭﺍ ﭼﻪﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﯼ؟ ﺗﻮ ﭼﻪﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺁﻣﺪﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﯾﯽ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ؟ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺒﻬﻪ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﯾﺎ ﺟﺒﻬﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺳﻬﯿﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﺪ ﻭ ﻭﻇﺎﯾﻒ ﻧﻈﺎﺭﺗﯽﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﭘﯿﺸﮕﺎﻩ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﭼﺮﺍﮐﻪ ﯾﮏ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﯾﯽ ﻭ ﺑﯽﻧﻈﯿﺮ ﺟﻬﺶ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺖ.
ﻣﺮﻋﺸﯽ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﯽ ﻭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﯼ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﯾﺪ: ﺁﻗﺎ ﺷﻤﺎ 8 ﺳﺎﻝ ﺭﯾﯿﺲ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻮﺩﯼ، 8 ﺗﺎ 30 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﻻﺭ، 240 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﻻﺭ ﯾﺎ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ 300 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﻻﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺭﻭﺍﻝ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮐﻨﺪ. 400 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﻻﺭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺩﺍﺷﺘﯽ. ﮐﺴﯽ ﮐﻪ 400 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﻻﺭ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ 4000 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﻻﺭ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﺪ. ﺍﺻﻼ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﺮﻭﮊﻩﻫﺎﯼ ﻧﻔﺖ، ﮔﺎﺯ ، ﺭﺍﻩﺁﻫﻦ ﺳﺮﺍﺳﺮﯼ، ﺭﺍﻩﺁﻫﻦ ﺑﺮﻗﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﺎ ﭼﺎﺑﻬﺎﺭ ﺗﺎ ﺍﺭﻭﻣﯿﻪ، ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺘﺮﻭﻫﺎﯼ ﮐﺸﻮﺭ، ﺗﻤﺎﻡ ﻓﺎﺿﻼﺏﻫﺎﯼ ﮐﺸﻮﺭ، ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺪﻫﺎﯼ ﮐﺸﻮﺭ، ﺷﺒﮑﻪﻫﺎﯼ ﺁﺑﺮﺳﺎﻧﯽ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﻟﺘﺎﻥ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ 3-4 ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺑﯿﮑﺎﺭ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺳﺮ ﮐﺎﺭ، ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ 5 ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺁﺩﻡ ﺍﺯ ﺟﺎﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﺎﺭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﻨﺪ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﺪ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﯿﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ 1000 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﻻﺭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ.
ﺍﮔﺮ.... ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﯾﻢ ﮐﻨﺪ
ﻭﯼ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻻﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻧﻔﺖ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ 6 ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺑﺸﮑﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻣﯽﺭﺳﯿﺪﯼ، ﺍﮔﺮ ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﻩ 6 ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺑﺸﮑﻪ ﻧﻔﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ، ﺑﺎ 2 ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺑﺸﮑﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻭ 4 ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺑﺸﮑﻪ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ، ﻫﺮﮔﺰ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽﻫﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺣﺬﻑ ﮐﻨﻨﺪ. ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﯾﻢ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ 1000 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﻻﺭ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ، ﺧﻮﺩ ﻏﺮﺑﯽﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ. ﭼﻮﻥ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻏﺮﺏ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﮐﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﮑﻞ ﺩﺍﺭﺩ، ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺻﻨﻌﺘﯽ، ﻇﺮﻓﯿﺖﻫﺎ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﯿﺮﻭﮔﺎﻩ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ، ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺍﺗﻮﺑﺎﻥﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻣﺘﺮﻭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺷﺒﮑﻪ ﺑﺮﻕ، ﺷﺒﮑﻪ ﺁﺏ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﺪ، ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺳﻪ ﺩﻫﻪ ﭼﯿﻦ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﻣﺤﺮﮎ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪﻩ، ﺁﻗﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎ ﯾﮏ ﺩﻫﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﻣﺤﺮﮎ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻦ. ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻣﺎﺯﺍﺩ ﻧﻔﺖ ﺩﺍﺭﯼ. ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮐﻦ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﺑﺎﻧﮏﻫﺎﯼ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺗﺎ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﻣﺤﺮﮎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺩﻧﯿﺎ ﺷﻮﺩ. ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺑﮕﯿﺮ. ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺘﯽ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺑﮕﯿﺮ.
ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻘﯿﺮﺗﺮ ﺑﺸﻮﻧﺪ
ﻣﺮﻋﺸﯽ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺍﺯ ﺳﯿﺎﺳﺘﻬﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﺮﺩ: ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﯿﺪ، ﻫﺮ ﭼﯽ ﺩﻡ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺮﺝ ﮐﺮﺩ، ﯾﮏ ﻋﺪﻩ ﻫﻢ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. ﺳﻨﺪ ﭼﺸﻢﺍﻧﺪﺍﺯ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ، ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ، ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ، ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻣﺠﻤﻊ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ، ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺪﺭ ﺭﻓﺖ. ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﺪ ﯾﮏ ﺗﻮﺭﻡ ﺑﺎﻻﯼ 30 ﺩﺭﺻﺪ، ﻧﺮﺥ ﺭﺷﺪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻣﻨﻔﯽ ﻭ ﺧﻮﺵﺑﯿﻨﺎﻧﻪﺍﺵ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺷﺎﻏﻼﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺳﺎﻝ 1384 ﺍﺳﺖ. ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻥ 50 ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﭘﻮﻝ، ﺭﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ؟ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺟﻬﺖ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻓﻘﯿﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﻧﻮﮐﺮﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ. ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺎﻟﯽ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩ. ﻭﻟﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﻧﻮﮐﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻣﺴﻮﻭﻻﻥ ﻧﻮﮐﺮﺍﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻓﻘﯿﺮ ﮐﻨﯿﻢ، ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ 80 ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻋﯿﺪﯼ ﺑﺪﻫﯿﻢ، ﺗﺎ ﻧﻮﮐﺮ ﻣﺎ ﺷﻮﻧﺪ. ﻗﺮﺍﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺒﻮﺩ.
ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﻃﻠﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮ ﺑﺎﺷﺪ
ﻭﯼ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﻪ ﻋﻮﺍﻣﻠﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﺷﺪ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﯾﺪ: ﻫﻢ ﺟﻨﺎﺡ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍ ﻭ ﻫﻢ ﺟﻨﺎﺡ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﻨﺪ. ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ! ﺁﺷﻔﺘﮕﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 84 ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺳﯿﺪ. ﻣﺎ ﯾﮏ ﺷﻌﺎﺭ «ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ» ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﺩﺍﺩﯾﻢ، ﻭﻟﯽ ﻣﺪﻝ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ، ﺗﮑﻠﯿﻒ ﺍﻗﻠﯿﺖ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ، ﺗﮑﻠﯿﻒ ﺍﮐﺜﺮﯾﺖ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ، ﺗﮑﻠﯿﻔﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﯼ ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬﺍﺭ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ، ﺩﺭ ﺑﻼﺗﮑﻠﯿﻔﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﯾﻢ.
ﻣﺮﻋﺸﯽ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺳﺎﻝ 84، ﺁﻗﺎﯼ ﻗﺎﻟﯿﺒﺎﻑ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﺭﺣﻢ ﻧﮑﺮﺩ، ﺁﻗﺎﯼ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﺭﺣﻢ ﻧﮑﺮﺩ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﻬﺮﻋﻠﯿﺰﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﮐﺮﻭﺑﯽ ﺭﺣﻢ ﻧﮑﺮﺩ، ﺁﻗﺎﯼ ﮐﺮﻭﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﻦ. ﻫﺮ ﺳﻪﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻭ ﺁﻗﺎﯼ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ. ﺩﺭ ﺁﺷﻔﺘﮕﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﺑﺮﻭﺩ.
ﺩﻩ ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﻻﺭ ﭼﻪ ﺷﺪ؟
ﻭﯼ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﺣﺘﯽ ﺳﻮﺍﻝ ﻫﻢ ﻧﮑﺮﺩ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﭼﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ 10 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﻻﺭ ﭘﻮﻝ ﺑﻪ ﺧﺰﺍﻧﻪ ﻧﺮﻓﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ؟ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ؟ ﭼﺮﺍ ﻋﺰﯾﺰﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ؟ ﻣﻬﺮﻩ ﻣﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ؟ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ «ﮐﯿﻬﺎﻥ» ﯾﮏ ﺗﯿﺘﺮ ﺩﺭﺷﺖ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ﯾﮏ ﮐﻪ «ﺩﻭﻟﺖ ﻧﻬﻢ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﯿﺎ ﮐﺮﺩ.» ﻣﻦ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻡ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﺮﻣﺴﻮﻭﻝ ﮐﯿﻬﺎﻥ. ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﯿﺘﺮ ﯾﮏ ﺷﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﮔﻔﺖ: ﭼﻄﻮﺭ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﮐﻪ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺶ ﻫﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ، 10 ﺳﺎﻟﺶ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﻫﺒﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ 16 ﺳﺎﻝ ﻫﻢ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈﻢ ﺭﻫﺒﺮﯼ. ﯾﻌﻨﯽ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺻﻼﺑﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺗﺎ ﯾﮏ ﺭﯾﯿﺲﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﯿﺎ ﮐﺮﺩﻩ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩ؟ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺭﺯﺵ؟ ﻣﺎ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻣﻬﻢﺗﺮ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﯾﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ.
ﻣﺮﻋﺸﯽ ﺑﺮ ﻟﺰﻭﻡ ﺩﺭﺱ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ، ﺍﺯ ﺳﯿﺎﺳﯿﻮﻥ، ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯾﻮﻥ، ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽﻫﺎ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻋﺎﻟﯽﺭﺗﺒﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ 10 ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﺩﺭﺱ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ، ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﯾﮏ ﺗﺠﺮﺑﻪﺍﯼ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪﺍﯾﻢ ﺩﯾﮕﺮ. ﺗﺠﺮﺑﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺒﯿﻨﯿﻢ. ﺛﺎﻧﯿﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺍﺳﺖ. ﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ ﺑﺮﮔﺮﺩﯾﻢ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻭﻝ، ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﺣﺰﺏ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ. ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺑﻬﺸﺘﯽ، ﺁﻗﺎﯼ ﻫﺎﺷﻤﯽ، ﺁﻗﺎﯼ ﺧﺎﻣﻨﻪﺍﯼ، ﺁﻗﺎﯼ ﺑﺎﻫﻨﺮ ﻭ ﺁﻗﺎﯼ ﺍﺭﺩﺑﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺣﺰﺏ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ، ﭼﻮﻥ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻤﻠﮑﺖﺩﺍﺭﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ، ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺩﻭ ﺣﺰﺏ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺩﻫﻨﺪ ﻧﻪ ﯾﮏ ﺣﺰﺏ. ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺩﻭ ﺣﺰﺏ. ﺍﺻﻼ ﭼﻨﺪ ﺣﺰﺏ. ﺍﻣﺎ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺭﻗﯿﺐ، ﺣﺰﺏ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﺍ ﻣﺘﻼﺷﯽ ﮐﺮﺩ.
ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺣﺬﻑ ﻣﯽ ﺷﺪ
ﻭﯼ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺍﺯ ﺗﮏ ﺣﺰﺑﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﯾﺪ: ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻭﻝ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺣﺬﻑ ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ، ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺩﻡﻫﺎﯼ ﻣﺜﺒﺘﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﻓﮑﺮﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﻮﺩ. ﻣﺎ ﺧﻂ ﺍﻣﺎﻣﯽ ﺑﻮﺩﯾﻢ، ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻏﻠﻈﺖ ﻣﺎ ﺧﻂ ﺍﻣﺎﻣﯽ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺧﻂ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺬﻑ ﺷﻮﺩ. ﻣﺎ ﭼﺮﺍ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺣﺬﻑ ﮐﺮﺩﯾﻢ؟ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽﮔﺬﺍﺷﺘﯿﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻗﯿﺐ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﮔﺬﺷﺖ، ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮﺩﯾﻢ، ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮﺩﯾﻢ، ﺑﺎﻻ ﺷﺪ، ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺷﺪ، ﺩﻭﻡ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ. ﺩﻭﻡ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺧﺎﺗﻤﯽ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪ ﯾﺎ ﻣﺎ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﺪﯾﻢ؟ ﻧﻪ. ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺑﺎﺍﺭﺯﺵ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺪﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺪﻩﺍﺵ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩ، ﺑﺎﺯﻧﺪﻩﺍﺵ ﻫﻢ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩ. ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺪﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﮐﺜﺮﯾﺘﺶ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩ، ﺍﻗﻠﯿﺘﺶ ﻫﻢ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩ. ﻣﺎ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﺗﺤﺖ ﺷﻌﺎﺭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺍﻗﻠﯿﺖ ﺭﺍ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺸﮑﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺭﻭﯾﺶ ﻧﺸﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻣﺠﻠﺲ ﻫﻔﺘﻢ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ «ﺁﺑﺎﺩﮔﺮﺍﻥ» ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﻭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻫﻢ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺁﺑﺎﺩﮔﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ!
ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺪﻝ ﺭﻗﺎﺑﺘﯽ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺷﻮﺩ
ﻣﺮﻋﺸﯽ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺪﻝ ﺭﻗﺎﺑﺘﯽ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺷﻮﺩ. ﺭﻗﺎﺑﺖﻫﺎ ﻫﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺭﻗﺎﺑﺖ 70 ﺑﻪ 30 ﯾﺎ 20 ﺑﻪ 80 ﺑﺎﺷﺪ. ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺗﻨﮕﺎﺗﻨﮓ. ﺍﻗﻠﯿﺖ ﺣﻘﻮﻗﯽ ﺩﺍﺭﺩ. ﻣﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﯾﺮﻟﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩﺍﻡ. ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﯾﺮﻟﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﮐﺜﺮﯾﺖ ﺑﻮﺩﯼ، ﺩﻭﻟﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽﺩﺍﺩﯼ، ﺍﮔﺮ ﺍﻗﻠﯿﺖ ﺑﻮﺩﯼ، ﺩﯾﻮﺍﻥ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﯽ. ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ ﺩﺳﺖ ﺍﻗﻠﯿﺖ ﺑﻮﺩ، ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺳﺖ ﺍﮐﺜﺮﯾﺖ. ﺍﻗﻠﯿﺖ ﺣﺬﻑ ﻧﻤﯽﺷﺪ. ﻭﻟﯽ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﺎ ﯾﮏ ﻣﺪﻝ ﺭﺍ ﺑﻠﺪﯾﻢ؛ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﭘﺴﻨﺪ ﻣﯽﺁﯾﺪ، ﻣﺪﻝ ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺷﻮﺭﻭﯼ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ. ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﺩﺭﻧﻤﯽﺁﯾﺪ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﺭﻣﯽﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻓﻘﯿﺮ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ 80 ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﭘﻮﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻣﺮﺯﺩ، ﻗﺒﻠﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭘﻮﻝ ﻧﻤﯽﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺍﯾﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﻝ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﺪﻝ ﻓﻘﺮ ﺍﺳﺖ. ﻣُﺴﮑِﻦ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﺩﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺍﺳﺖ. ﻣﺴﮑﻦ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺩﺭﺩﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻧﻤﯽﺧﻮﺭﺩ.
ﮐﺴﯽ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭﯼ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﯾﺪ: ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﯿﻢ. ﻣﻦ ﯾﮏ ﻭﻗﺖﻫﺎﯾﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍ ﻭ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐ ﻭ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻭ ﻏﯿﺮﺍﺭﺯﺷﯽ ﻣﺎﻥ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ. ﻋﯿﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ، ﯾﮏ ﺟﻨﺴﯿﻢ. ﻫﻤﻪﻣﺎﻥ ﺭﺍﺩﯾﮑﺎﻟﯿﻢ، ﻫﻤﻪﻣﺎﻥ ﻫﻤﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢ. ﺭﻗﯿﺒﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﭼﯿﺰ ﻓﺮﺽ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ. ﺑﻪ ﺭﻗﯿﺒﻤﺎﻥ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻧﻤﯽﺩﻫﯿﻢ. ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﯾﮏ ﻣﺪﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻣﺮﺩﻡﺳﺎﻻﺭﯼ ﺩﯾﻨﯽ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺷﺎﻣﻞ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏﻫﺎﯼ ﮐﻠﯽ ﻧﻈﺎﻡ، ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺍﺳﺖ... ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﺻﻮﻝ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪﺷﺪﻩ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺷﻮﺩ. ﺁﻗﺎﯼ ﺑﺎﻫﻨﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﻘﺪﺱﺗﺮ ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﯼ ﺑﺎﻫﻨﺮ ﻣﻘﺪﺱﺗﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ. ﻧﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺑﺎﻫﻨﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﯾﻨﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺮﺩﻡﺳﺎﻻﺭﯼﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﻣﺜﻞ ﻫﺴﺘﯿﻢ، ﺍﺯ ﯾﮏ ﺟﻨﺴﯿﻢ. ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺭﺍﻫﮑﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﻡ، ﺍﻭ ﯾﮏ ﺭﺍﻫﮑﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩ. ﺭﺍﻫﮑﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﺑﻌﺪ ﺩﺍﻭﺭﯼ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ. ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺬﺍﻗﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﯾﻢ، ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﻭ ﻣﯽﺁﯾﺪ. ﻫﺮ ﮐﺲ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ، ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﻭﺯﺍﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺻﻼ ﺗﺤﻤﻞ ﯾﮏ ﺩﻭﻟﺖ ﻧﺎﮐﺎﺭﺁﻣﺪ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﻭﯼ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖﻫﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﮐﻔﺎﯾﺖ ﻭ ﮐﺎﺭﺁﻣﺪﯼ ﺩﺭ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﺑﻪ ﺣﺪﯼ ﺟﺪﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﺴﻮﻭﻻﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻭﻟﻮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﻗﯿﺒﺎﻥ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﺸﺎﻥ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ، ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺎﺭﺁﻣﺪﯼ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺻﻼ ﺗﺤﻤﻞ ﯾﮏ ﺩﻭﻟﺖ ﻧﺎﮐﺎﺭﺁﻣﺪ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﻢ، ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﯿﻤﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﻢ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﮐﺎﺭﺁﻣﺪﯼ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﻢ. ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ.
ﻣﺮﻋﺸﯽ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ
ﺍﮔﺮ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﯽﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ ﺑﯿﻦ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﺎﻥ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ، ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﯽﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ. ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺎ ﺍﯾﺠﺎﺏ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺩﻭﻟﺖ ﮐﺎﺭﺁﻣﺪ ﻭﻟﻮ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺩﻭﺭﻩ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ. ﭼﻮﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺻﻼ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻭ ﻃﺎﻗﺖ ﯾﮏ ﺩﻭﻟﺖ ﻧﺎﮐﺎﺭﺁﻣﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﻭﯼ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﮐﺜﺮﺕ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪﺍﻫﺎﯼ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺎ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻓﺮﻕ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺭﯾﯿﺲﺟﻤﻬﻮﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ: ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﺤﻤﻞ، ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻭ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﯿﺮﯼ ﻫﻤﻪ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎ. ﭼﻮﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﮔﺮ ﻓﻨﯽ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻧﺸﻮﺩ، ﺧﯿﻠﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺰﯾﻨﺸﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﺎ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﻓﻨﯽ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻓﻨﯽ ﮐﺸﻮﺭ، ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﻣﺜﻼ ﻓﺮﺽ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐﻫﺎ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﻼﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﺳﺖ، ﻓﻼﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻝ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﻭ... ﯾﮏ ﻋﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ، ﺍﺯ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﻫﻢ ﯾﮏ ﻋﺪﻩ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ، ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﻼﻧﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺁﻗﺎﯼ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﺑﻮﺩﻩ، ﺍﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺁﻗﺎﯼ ﺧﺎﺗﻤﯽ ﺍﺳﺖ... ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﻗﺎﻟﯿﺒﺎﻑ ﺳﻌﻪ ﺻﺪﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺸﻬﺪ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩ
ﻣﺮﻋﺸﯽ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺍﺯ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻗﺎﻟﯿﺒﺎﻑ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﯾﺪ: ﻫﻤﻪ ﺁﺩﻡﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﻤﻊ ﺑﺸﻮﻧﺪ، ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺁﻗﺎﯼ ﻗﺎﻟﯿﺒﺎﻑ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻣﺸﮑﻠﺶ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻌﻪ ﺻﺪﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺑﯿﻨﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ ﮐﺎﺑﯿﻨﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻂ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﺪﺍﻡﻫﺎ ﺭﻭﯼ ﺧﻂ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﮐﺪﺍﻡﻫﺎ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ؟ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖﺯﻫﺮﺍ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﺴﺖ ﻭ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﺍﻭﺭﮊﺍﻧﺲ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯿﻢ؟
ﯾﮏ ﺳﻄﺢ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺍﺳﺖ. ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﻭﺯﯾﺮﻧﺪ، ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺤﺪﻭﺩﯼ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻭﻧﯿﻦ ﻭﺯﺭﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﻧﻪ ﻫﺮ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﻭﺯﺍﺭﺗﺨﺎﻧﻪﺍﯼ. ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺷﻬﺮﺳﺎﺯﯼ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺷﻬﺮﺳﺎﺯﯼ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﺁﺩﻡ ﻓﻨﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﺭﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺁﻗﺎﯼ ﻗﺎﻟﯿﺒﺎﻑ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﻨﺪ ؟ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﺪ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯾﺖ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺳﭙﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺑﭽﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩ.
ﻭﯼ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﺪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺍﺭﺯﯾﺎﺑﯽ ﮐﻨﯿﺪ، ﮔﺬﺷﺘﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯿﺪ، ﻗﻮﻝﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﻨﯿﺪ. ﻗﻮﻝ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺣﺮﻑ ﺍﺳﺖ. ﺷﻤﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﺪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺍﺭﺯﯾﺎﺑﯽ ﮐﻨﯿﺪ، ﮔﺬﺷﺘﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯿﺪ، ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪﺍﺵ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ، ﺑﺎ ﺁﻥ ﺁﯾﻨﺪﻩﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺣﺪﺱ ﺑﺰﻧﯿﺪ. ﺍﻻﻥ ﺁﻗﺎﯼ ﻗﺎﻟﯿﺒﺎﻑ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭ ﺗﻬﺮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺷﻬﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﻢ. ﺍﺯ ﺁﻗﺎﯼ ﺩﮐﺘﺮ ﻧﺠﻔﯽ، ﺧﺎﻧﻢ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭ ﻭ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﺴﺠﺪﺟﺎﻣﻌﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﺁﻣﺪ ﮐﺎﺩﺭﻫﺎﯼ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺠﺎﺑﺖ، ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ، ﺑﻪ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻗﺎﯼ ﻗﺎﻟﯿﺒﺎﻑ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺧﺐ ﺍﯾﻦ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐﻫﺎ ﺳﻬﻤﺸﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺗﮑﻨﻮﮐﺮﺍﺕ ﻓﻨﯽ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﯼ، ﯾﮏ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﮔﺮﺍﯾﺶ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ؟
ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻓﻨﯽ ﮐﺸﻮﺭ، ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺧﻄﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﻨﯿﺪ، ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺘﺨﺎﺏﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺎﯾﺪﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﭘﺴﺖﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻓﻨﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺮﻭﺩ ﺭﻭﯼ ﺭﻭﺍﻝ ﺧﻮﺩﺵ. ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ «ﭘﺲ ﻣﺎ ﺭﺍﯼ ﺩﺍﺩﯾﻢ ﭼﯽ ﺷﺪ؟ ﭘﺲ ﻣﺎ ﻋﻀﻮ ﺳﺘﺎﺩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﭼﯽ ﺷﺪ؟» ﻧﺘﯿﺠﻪﺍﺵ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺷﺪﻩ!
ﻭﻻﯾﺘﯽ ﮐﺎﺭ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺭﺍ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﻣﺮﻋﺸﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺎﻣﺰﺩﯼ ﻭﻻﯾﺘﯽ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﯾﺪ: ﺁﻗﺎﯼ ﻭﻻﯾﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﯾﮑﺎﻥ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺍﺳﺖ، ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭﻟﯽ ﺁﻗﺎﯼ ﻭﻻﯾﺘﯽ ﻣﺸﮑﻠﺶ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. ﯾﻌﻨﯽ ﺁﻗﺎﯼ ﻭﻻﯾﺘﯽ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮﯼ ﻓﺮﺩﯼﺍﺵ، ﻓﻮﻕﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ «ﺑﭙﺮﺳﺪ» ﻭ ﮐﺎﺭ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺭﺍ ﻓﻮﻕﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ. ﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﯾﺰ ﻭ ﺩﺭﺷﺖ ﺍﺯ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﻮﺍﻝ ﮐﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺭﯾﯿﺲﺟﻤﻬﻮﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ،ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎﯼ ﮐﻠﯽ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮐﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺗﺎﮐﺘﯿﮏﻫﺎ ﻭ ﺗﮑﻨﯿﮏﻫﺎﯼ ﻋﺮﺻﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﯾﮏ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭﺍﺗﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﯾﮏ ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﺭ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﻭﺵ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﮐﻢ ﮐﻨﺪ. ﺁﻗﺎﯼ ﻭﻻﯾﺘﯽ ﺑﺎﺭ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۴۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
واقعا تحت تاثیر کلام و صداقت و روشن بینی و عمق اطلاعات ایشان قرار گرفتم. متشکرم. هم از افتاب برای درج این متن و روشنگری؛ و هم از شجاعت بیان ایشا..آقای مرعشی. ما امثال این شخصیت ها را داریم و همه چیزمان، در اقتصاد و فرهنگ و سیاست خارجی را از دست داده ایم؟!
و درود بر همه کسانی که کار کردند و نبردند و سختی راه را تحمل کردند
و ننگ بر چاپلوسان و حزب باد
سلام برآزادی
سلام بر دمکراسی
و نابود باد بی سوادی و نادانی
چی بود بابا اون قدیمی هرکاری می کردیم نمی تونستیم پیام بزاریم مردیم از بس تو سایت های اونا؟؟؟؟ پیام گذاشتیم و درج نشد
ملتی که چشم وگوشش 20:30 وسریال پایتخت و خنده بازار باشه و بیرون هم که برای تفریح میره راه براه میره قبرستون و... وضعش همینه که هست
ملتی که فقط امیرکبیر مرده را دوست داره
ملت نخبه کُش
الان این حرف ها را ایشان برای اولین بار میزنند. آنهم بدلیل تجربه چند سال انقلاب درایران است. مثلا اینکه به جای یک حزب باید دو تا داشتیم. این حرف نتیجه زیانبار رژیم های تک حزبی است. که آن را ما تجربه کردیم. و الان ایشان بیان می کنند. چرا در موقع خودش این حرف نزدند؟
هر مهندس باسوادی می دونه که عمر چاهای نفت ایران که اولین در خاورمیانه و حتی جهان بودند که در جنگ جهانی اول و دوم سوخت نیروهای نظامی رو تامین کردن
در اواخر خودش هست........
دو سوال دارم.
1- هزینه این تجربه ها از طرف چه کسانی پرداخت شده است که آقای مرعشی اینقدر راحت در خصوص آن صحبت می کند؟
2- در خلال این تجربیات تعدادی از افراد هزار پولشان میلیارد شده است. در خصوص این افراد با توجه به عملکرد ضعیف قوه قضائیه چه راهکاری را پیشنهاد می نمایند.
خدا به ما محبت و انصاف دهد.