داستان غم انگیز دو رئیس جمهور
آفتاب‌‌نیوز : 
روز جمعه، دتلیو مهلیس، بازپرس ویژه سازمان ملل برای تحقیق در خصوص قتل رفیق حریری با حضور در شورای امنیت این سازمان، نتایج تحقیقات خود در خصوص این پرونده را به گوش همکارانش رساند.
با وجود آن که دمشق تاکنون چندین بار هرگونه اتهام دخالت در قتل رفیق حریری را تکذیب کرده است، اما چندان دور از ذهن نیست که نتایج تحقیقات تیم اعزامی انگشت اشاره خود را به سمت دمشق نیز ببرد.
شاید بد نباشد که این دوران را دقیقا با شرایط روابط دو جانبه سوریه و ایالات متحده در پنج سال گذشته مقایسه کنیم.
بوش و اسد در حقیقت وجه تشابهات فراوانی با یکدیگر دارند. هر دوی انها در سطح داخلی با مخالفت های شدید احزاب مخالف رنج می برند، البته در خصوص سوریه، این کشور از مدت ها پیش از نوعی ترس و خفقان عمومی رنج می برد.
در حوزه خارجی نیز هر دو کشور با بحران هایی نظیر، مناقشه صلح در فلسطین، عراق، لبنان و مبارزه با تروریسم رو به رو هستند.
بشاراسد جورج بوش هر دو از سوراخ بیرون آمده و در حال حاضر با طرف سومی به نام رسانه های عرب و بین المللی نیز رو به رو شده اند. در هر حال حاضر هر دو نفر در گردابی از حوادث فرو رفته و تنها چاره آنها، صبر و انتظار است.
در حال حاضر، مشاجره های لفظی تبدیل به بازار داغ روابط طرفین شده است. کاخ سفید هرز چند گاهی با ارسال پیام های صلح و دوستی دمشق را با زبان چرب و نرم خود امیدوار می کند و گاهی اوقات با هشدارهای خشن خود، کابوس های شبانه بشار اسد را باز می گرداند.
در دوره ای از تاریخ روابط دیپلماتیک دو کشور، دمشق تبدیل به نماد مبارزه با دیدگاه امریکایی« یا با ما، یا بر علیه ما» شده بود.
جنگ عراق و سقوط صدام حسین جهان به خصوص جامعه مسلمانان را به نوعی تناقض و سردرگمی گرفتار کرد، درست در همین زمان بود که بشار اسد نیز با برخوردهای بین المللی خود به این تناقض دامن زد.
پس از این حادثه بود که سلسله اقدامات انجام گرفته از سوی بشاراسد، باعث تیرگی روابط این کشور با ایالات متحده شد. پس از حادثه یازدهم سپتامبر، واشنگتن هرگز نتوانست این موضوع را هضم کند که بهانه ها و توجیهات قدیمی نظیر روند برقراری صلح در منطقه، لبنان، مسئله عراق و ایران و حتی تروریسم، تاریخ مصرف خود را از دست داده اند.
درست در همین فاصله زمانی بود که وزیر امور خارجه اسبق ایالات متحده ـ کالین پاول ـ با قرار دادن انگشت اتهام بر گروه های جهاد اسلامی، برخی از تحریمات اقتصادی را بر علیه کشورهایی که حامی این گروه ها هستند، اعمال کرد.
تهدید رفیق حریری به ترور و به واقعیت پیوستن این تهدید ظرف چند ماه نیز اوضاع دو کشور را به شدت بر هم ریخت. در حال حاضر نیز سوریه در انتظار آخرین مشت محکم از سوی ایالات متحده است.
در اواخر ماه مارس بود که نتیجه یکی از تحقیقات سازمان ملل حاکی از گناه نابخشودنی دمشق در تنش های بین المللی و پس از ترور حریری بود.
برای مردم عراق و جورج بوش، انتخابات عراق بهترین یاد آور این مثل قدیمی است که حتی داشتن بهترین و کامل ترین نیت ها و آروزها بدون دسترسی به ابزار مورد نیاز و حمایتی عمومی، پوچ و بی معنا خواهد بود.
شاید بشاراسد بیش از هر شخص دیگری منتظر رای منفی عراقی ها باشد. رایی که می تواند حتی نتیجه تحقیقات تیم سازمان ملل به رهبری مهلیس را نیز زیر سوال ببرد.
در صورت وقوع چنین اتفاقی، سوریه می تواند با اتکا به لبنان، به بقای رژیم خود بیندیشد.
جوفعلی حاکم بر روابط دیپلماتیک دو کشور تنها حامل یک نکته است: در حال حاضر نه سوریه و نه ایالات متحده فرصتی برای هدر دادن زمان ندارند.
روز جمعه، دتلیو مهلیس، بازپرس ویژه سازمان ملل برای تحقیق در خصوص قتل رفیق حریری با حضور در شورای امنیت این سازمان، نتایج تحقیقات خود در خصوص این پرونده را به گوش همکارانش رساند. با وجود آن که دمشق تاکنون چندین بار هرگونه اتهام دخالت در قتل رفیق حریری را تکذیب کرده است، اما چندان دور از ذهن نیست که نتایج تحقیقات تیم اعزامی انگشت اشاره خود را به سمت دمشق نیز ببرد.
شاید بد نباشد که این دوران را دقیقا با شرایط روابط دو جانبه سوریه و ایالات متحده در پنج سال گذشته مقایسه کنیم.
بوش و اسد در حقیقت وجه تشابهات فراوانی با یکدیگر دارند. هر دوی انها در سطح داخلی با مخالفت های شدید احزاب مخالف رنج می برند، البته در خصوص سوریه، این کشور از مدت ها پیش از نوعی ترس و خفقان عمومی رنج می برد.
در حوزه خارجی نیز هر دو کشور با بحران هایی نظیر، مناقشه صلح در فلسطین، عراق، لبنان و مبارزه با تروریسم رو به رو هستند.
بشاراسد جورج بوش هر دو از سوراخ بیرون آمده و در حال حاضر با طرف سومی به نام رسانه های عرب و بین المللی نیز رو به رو شده اند. در هر حال حاضر هر دو نفر در گردابی از حوادث فرو رفته و تنها چاره آنها، صبر و انتظار است.
در حال حاضر، مشاجره های لفظی تبدیل به بازار داغ روابط طرفین شده است. کاخ سفید هرز چند گاهی با ارسال پیام های صلح و دوستی دمشق را با زبان چرب و نرم خود امیدوار می کند و گاهی اوقات با هشدارهای خشن خود، کابوس های شبانه بشار اسد را باز می گرداند.
در دوره ای از تاریخ روابط دیپلماتیک دو کشور، دمشق تبدیل به نماد مبارزه با دیدگاه امریکایی« یا با ما، یا بر علیه ما» شده بود.
جنگ عراق و سقوط صدام حسین جهان به خصوص جامعه مسلمانان را به نوعی تناقض و سردرگمی گرفتار کرد، درست در همین زمان بود که بشار اسد نیز با برخوردهای بین المللی خود به این تناقض دامن زد.
پس از این حادثه بود که سلسله اقدامات انجام گرفته از سوی بشاراسد، باعث تیرگی روابط این کشور با ایالات متحده شد. پس از حادثه یازدهم سپتامبر، واشنگتن هرگز نتوانست این موضوع را هضم کند که بهانه ها و توجیهات قدیمی نظیر روند برقراری صلح در منطقه، لبنان، مسئله عراق و ایران و حتی تروریسم، تاریخ مصرف خود را از دست داده اند.
درست در همین فاصله زمانی بود که وزیر امور خارجه اسبق ایالات متحده ـ کالین پاول ـ با قرار دادن انگشت اتهام بر گروه های جهاد اسلامی، برخی از تحریمات اقتصادی را بر علیه کشورهایی که حامی این گروه ها هستند، اعمال کرد.
تهدید رفیق حریری به ترور و به واقعیت پیوستن این تهدید ظرف چند ماه نیز اوضاع دو کشور را به شدت بر هم ریخت. در حال حاضر نیز سوریه در انتظار آخرین مشت محکم از سوی ایالات متحده است.
در اواخر ماه مارس بود که نتیجه یکی از تحقیقات سازمان ملل حاکی از گناه نابخشودنی دمشق در تنش های بین المللی و پس از ترور حریری بود.
برای مردم عراق و جورج بوش، انتخابات عراق بهترین یاد آور این مثل قدیمی است که حتی داشتن بهترین و کامل ترین نیت ها و آروزها بدون دسترسی به ابزار مورد نیاز و حمایتی عمومی، پوچ و بی معنا خواهد بود.
شاید بشاراسد بیش از هر شخص دیگری منتظر رای منفی عراقی ها باشد. رایی که می تواند حتی نتیجه تحقیقات تیم سازمان ملل به رهبری مهلیس را نیز زیر سوال ببرد.
در صورت وقوع چنین اتفاقی، سوریه می تواند با اتکا به لبنان، به بقای رژیم خود بیندیشد.
جوفعلی حاکم بر روابط دیپلماتیک دو کشور تنها حامل یک نکته است: در حال حاضر نه سوریه و نه ایالات متحده فرصتی برای هدر دادن زمان ندارند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید