«وام‌دار نیستمِ» روحانی؛ منتظره یا غیر منتظره؟
امام خمینی در حکم انتصاب مهندس بازرگان به نخست وزیری دولت موقت انقلاب اسلامی در 15 بهمن 1357 تصریح می کنند این ماموریت «بدون وابستگی حزبی» به وی واگذار می شود. به این معنی که دبیر کلی نهضت آزادی نباید به تشکیل دولتی حزبی بینجامد. به همین خاطر بازرگان چهره هایی هم سو اما از گروه های غیر حزب خود مانند جبهه ملی (سنجابی) ، حزب ملت ایران (فروهر)، انجمن اسلامی مهندسین (معین فر) و جاما (سامی) را به عضویت کابینه درآورد.
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب: یک جمله از سخنان رییس جمهور منتخب که خود را وام دار هیچ جریان و حزب سیاسی نمی داند و مصمم به تشکیل دولت فراجناحی است بیش از دیگر اظهارات حسن روحانی در همایش افق رسانه در روز شنبه مورد توجه برخی گروه ها و رسانه ها قرار گرفته است. همان ها که از فردای 24 خرداد 1392 درصدد مصادره یا تخفیف انتسابات آرای حسن روحانی برآمده اند و اکنون با استناد به این سخن می خواهند ثابت کنند داعیه های اخیر آنها درست بوده است.
این در حالی است که اتفاقا این عبارت قابل انتظارترین سخن درآن نطق به حساب می آمد و از یک طرف می تواند متوجه گروه های گوناگون باشد و از جانب دیگر موضوعی است کاملا مسبوق به سابقه.
درباره وجه اول می توان گفت هر چند برخی علاقه دارند این جمله آقای روحانی را تنها معطوف به اصلاح طلبان بدانند اما این سخن را می توان متوجه جامعه روحانیت مبارز یا احزاب «اعتدال و توسعه» و« وفاق ملی» هم دانست. چرا که او عضو اولی است (هر چند سال هاست در جلسات آن شرکت نمی کند و کاندیدای مورد حمایت این تشکل هم نبود)، بیشترین قرابت را با دومی دارد (و تیم اصلی مشاوران او نیز اعضای آن هستند ) و سومی هم اگرچه چندان شناخته شده نیست اما در تبلیغات انتخاباتی از حامیان دکتر روحانی به حساب می آمد.
به لحاظ سابقه اما چند یادآوری در تاریخ انقلاب و جمهوری اسلامی مناسبت دارد:
1- امام خمینی در حکم انتصاب مهندس بازرگان به نخست وزیری دولت موقت انقلاب اسلامی در 15 بهمن 1357 تصریح می کنند این ماموریت «بدون وابستگی حزبی» به وی واگذار می شود. به این معنی که دبیر کلی نهضت آزادی نباید به تشکیل دولتی حزبی بینجامد.
به همین خاطر بازرگان چهره هایی هم سو اما از گروه های غیر حزب خود مانند جبهه ملی (سنجابی) ، حزب ملت ایران (فروهر)، انجمن اسلامی مهندسین (معین فر) و جاما (سامی) را به عضویت کابینه درآورد. هر چند که منتقدان، مراد امام را فراتر از این گروه ها می دانستند و مجموع این احزاب را ذیل گفتمان لیبرالیسم تعریف می کردند.
پس از آن بود که چند عضو روحانی شورای انقلاب که موسس حزب جمهوری اسلامی بودند نیز وارد دولت شدند وابتدا در سطح معاونت وزیر مسوولیت پذیرفتند (آیت الله خامنه ای در وزارت دفاع دولت شورای انقلاب، هاشمی رفسنجانی در وزارت کشور و دکتر باهنر در آموزش و پرورش) و همین تجربه در دولت شورای انقلاب گسترده تر شد.
2- در مرداد سال 60 و پس از شهادت آیت الله بهشتی ، اولین دبیر کل حزب جمهوری اسلامی دکتر باهنر دبیر کل این حزب و پس از اندک زمانی به عنوان نخست وزیر به مجلس معرفی شد.
گفته می شود شهید رجایی در مقام رییس جمهور یگانه شرطی که برای دوست و همراه 20 ساله خود قرار داد این بود که فراتر از حزب، کابینه را بچیند چرا که خود شهید رجایی نیز دو سال قبل از آن از عضویت در نهضت آزادی استعفا کرده و به عضویت حزب جمهوری اسلامی درنیامده بود.
3- در سال 75 سید محمد خاتمی در عین عضویت در مجمع روحانیون مبارز مستقلا نامزد شد. او نیز تاکید می کرد تعهد حزبی ندارد. این در حالی بود که نه تنها مجمع روحانیون که شورای هماهنگی گروه های خط امام و دست آخر کارگزاران نیز اعلام حمایت کرده بودند.
4- اتفاق جالب تر در سال 84 رخ داد. با این که دو تشکل محوری اصلاح طلب دکتر معین را به صحنه فرستاده بودند اما او اعلام می کرد قصد تشکیل دولت حزبی ندارد و در این مورد خاص اتفاقا اسباب تعجب بود. یا خود احمدی نژاد که عضو رسمی دو تشکل (جامعه اسلامی مهندسین و جمعیت ایثارگران) بود اما فارغ از آنها به صحنه آمد و رییس جمهور شد و به صراحت نه تنها تعلق حزبی خود را انکار می کرد که با اصل تحزب هم مشکل داشت.
با این توضیحات می توان نتیجه گرفت سخنان آقای روحانی غیر منتظره نبوده و اتفاقا تحقق برنامه های او منوط به تشکیل یک دولت فراگیر است تا از کارشکنی های احتمالی جلوگیری کند.
هنر روحانی بهره گیری از نیروهای مختلف در راستای تحقق برنامه هایی است که بر سر آنها با مردم پیمان بسته و مورد اعتماد قرار گرفته است.
عصر ایران/ مهرداد خدیر
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید