آفتابنیوز : آفتاب: در ماه مبارک رمضان سال دهم بعثت خدیجه بانوی فداکار و همسری بی نهایت مهربان حضرت رسول (ص) در روز دهم به سن 65 سالگی از دنیا رفت، و پیامبر (ص) او را با دست مبارک خویش در حجون مکه (قبرستان ابوطالب) به خاک سپرد، و حزن درگذشت او پیامبر (ص) را بسیار محزون ساخت که پیامبر (ص) سال درگذشت حضرت خدیجه(س) را «عام الحزن» سال اندوه نام نهاد.
زندگی نامه حضرت خدیجه
نام او خدیجه، و کنیهاش «ام هند» نام پدرش « خویلد ابن اسد » و نام مادرش « فاطمه دختر زائدة بن الاصم»است.
پدر و مادر خدیجه با چند واسطه به « لویّ بن غالب» میرسد که جدّ اعلای پیامبر خداست و مادر مادر خدیجه «هاله» دختر عبد مناف از اجداد پیامبر اسلام است. بنابراین خدیجه هم از طرف پدر و هم از سوی مادرش با پیامبر اسلام هم نسب است.
طهارت بانوی اسلام
همانطوری که وجود گرامی رسول اکرم(ص) قبل از نزول اسلام و قرآن به امانت معروف بود، خدیجه(س) هم قبل از اسلام به طهارت معروف بود، میگفتند «بانوی طاهره»، آن «طاهره» همتای این «امین» شد و این «امین» همسر آن «طاهره» شد و آن اموال در راه اسلام صرف شد و خدا این صرف را پذیرفت و به رسولش فرمود: ﴿وَ وَجَدَکَ عَائِلاً فَأَغْنَی﴾ یعنی تو را بینیاز کرد؛ یعنی مال خدیجه(س)مال خداست و کار خدیجهس مقبول الهی است.
بانوی پاکدامن دوران جاهلیت
مهمترین ویژگی و ارزشمندی انسان پاکدامنی او است چراکه در قالب پاکدامنی میتوان به سایر ارزشها نیز دست یافت.
حضرت خدیجه با وجود اینکه بخش عمدهای از زندگیاش در دوران جاهلیت سپری گردیده که در آن عصر و زمان از پاکدامنی و عفت و توجه به ارزشهای معنوی الهی خبری نبوده ولی در همان دوران نیز او به پاکدامنی شهره بوده و اشتهار به سلامت نفس و طهارت روح داشته است این نکته تا جایی مشهور بوده که پاکدامنی وی عامل ایجاد لقبی مناسب رفتار وی برای او شد چرا که او را طاهره لقب دادند.
کرم، سخاوت، دوراندیشی، درایت، عفت و پاک دامنی، از وی بانویی پرهیزکار و مورد احترام ساخته بود. لقب «بانوی بانوان قریش» که در آن زمان به وی داده شد، نیز نشان دهنده جایگاه او در میان مردم است.
خدیجه یکی از کاملترین انسانها در میان بانوان
حضرت خدیجه آنچنان بر بلندای معنویت پای نهاده که یکی از بانوان نمونه و کامل دنیا به شمار آمده و پیامبر خدا(ص) در میان همه بانوان بشری به کمال وی گواهی داده و فرموده است: «کمل من الرجال کثیر و لم یکمل من النساء الاّ أربع: آسیة بنت مزاحم امرأة فرعون، و مریم بنت عمران، و خدیجة بنت خویلد، و فاطمة بنت محمد(ص).
مردان بسیاری قلّه کمال را فتح نمودهاند، ولی از زنان، چهار نفر به این قلّه دست پیدا کردهاند: آسیه دختر مزاحم و همسر فرعون، مریم دختر عمران، خدیجه دختر خویلد و فاطمه دختر محمد (ص).
رسول خدا درباره خدیجه میفرماید: خداوند بهتر از او را به من نداده است. او به من ایمان آورد در هنگامی که مردم کفر داشتند، تصدیق نبوت من کرد، زمانی که دیگران مرا تکذیب کردند و اموال خود را در اختیار من گذاشت در وقتی که دیگران محروم کردند و خداوند متعال از او فرزندانی به من عطا کرد و در روز فتح مکه، پیغمر مسیر حرکت را به گونهای تنظیم کرد که از کنار مزار خدیجه سلام الله علیها عبور نمود.
آری، خدیجه در سختترین دوران زندگی پیامبر وفات کرد؛ ولی هرگز از زندگی پیامبر خارج نشد و برای او یادگاری گرانبها و گرانقدر بجا گذارد. آن یادگار، صدیقه طاهره، فاطمه زهرا (س) سرور زنان جهان بود.
منابع:
زن در زندگی پیامبر اکرم (ص)، تالیف: بنتالهدی صدر، ترجمه: محمود شریفی
سیر اعلام النبلاء، ج2، ص111
تفسیر المیزان، ج19، ص346
منبع: خبرگزاری ایسنا