آفتابنیوز : یکی از حوزه هایی که در سال های گذشته همواره مساله ساز بوده و با انتقاد ها و حتی اعتراضاتی مواجه گردیده حوزه سینما است که دیدگاه های ضد و نقیضی درباره آن وجود دارد. در این ارتباط گروهی بر گرایش سینمای ایران به سوی سینمای جنگ و دفاع مقدس تاکید داشته و معتقد است نباید توجهی به ذائقه مردم و گیشه کرد در حالی که عده دیگری در مقابل آنها قرار گرفته و گیشه و گرایش مردم را ملاک می دانند.
در این شرایط که بار دیگر شاهد احیا و رشد فیلم فارسی در سینما و حتی شبکه های مختلف تلویزیونی هستیم در عوض این که سیاست گذاری در این راستا منطقی و خارج از چارچوب های کلیشه ای و فرمایشی باشد به یکباره شورای عالی انقلاب فرهنگی دست به تصویب مصوبه ای می زند که به هیچ وجه قابل توجیه نیست.
بر اساس این مصوبه توزیع و نمایش فیلم هایی که به تبلیغ مکاتبی هم چون سکولاریسم، لیبرالیسم، نیهیلیسم یا فمینیسم می پردازند و فرهنگ های اصیل جوامع دینی را تخریب و تحقیر می کنند ممنوع است.
این مصوبه نظیر بسیاری از مصوبات، قوانین و لوایح، بسیار کلی بوده و به هیچ وجه به بیان و تشریح مصادیق نپرداخته است.
مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی را نیز باید در همین چارچوب به حساب آورد. به این ترتیب سینمای ایران که دست و پا شکسته می خواست هویتی بدست آورده و از طریق جشنواره ها خود را مطرح کند دچار رکود شده و دچار سردرگمی خواهد گردید زیرا به استناد این مصوبه می توان مانع نمایش فیلم ها شده و یا کارگردانها و فیلم سازان را در تنگنا قرار داد.
اگر هدف از چنین مصوباتی جهت دادن به تولیدات سینمایی و تلویزیونی است از این طریق نه تنها نمی توان باری از دوش تهیه کنندگان و کارگردانهایی که در راه اعتلای سینمای راستین ایران تلاش می کنند برداشت بلکه بر محدودیت ها و موانع افزوده و چارچوب ها را کوچک تر خواهیم کرد. زیرا فیلم هایی که در ایران و جهان ساخته می شوند عمدتا در این چارچوب ها بوده و خارج از آن نیستند. لذا بهتر است سینما را رسما تعطیل کرده و فاتحه فیلم سازی را بخوانیم تا از این پس با مشکلی به نام سینما مواجه نشویم.