با توجه به سابقه ذهني و اجرايي منفي جامعه، نسبت به اعتقاد و اعتبار دولتهاي نهم و دهم به سند چشم انداز بيست ساله نظام اسلامي، نوع نگاه دولت يازدهم به اين سند ارزشمند فرادستي در روزهاي آغازين، از اهميت ويژهاي برخوردار است، چون آنچه كه اين روزها به عنوان مسير حركت دولت ترسيم ميشود، مطمئناً دورنماي چهار سال آينده خواهد بود.
آفتابنیوز : آفتاب- رضا سليماني: چهار سالي كه در تقسيم 20 ساله چشم انداز، با توجه به گذشت 8 سال آن در دولتهاي نهم و دهم، تقريباً سالهاي مياني محسوب ميشود. اينكه در فرصت زماني گذشته، چقدر به اهداف چشمانداز رسيدهايم؟ سؤالي است كه هيچ آمار ميانه و صحيحي به آن پاسخ نميدهد. چون مركز پژوهشهاي مجلس، گزارشهاي كاملاً منفي و نگران كننده و دولت دهم گزارشهاي كاملاً مثبت و حتي فراتر از اهداف ميدادند و مردم هم براساس واقعيتهاي ملموس و آنچه كه با گوشت و خون خود در زندگي احساس ميكردند، درباره سياهي يا سفيدي اين صفحه شطرنج، به قضاوت مينشينند.
ولي آنچه كه مربوط به اين مقال ميشود، چهار سال آينده است كه شواهد، نويد روزهايي را ميدهد كه برنامههاي دولت در راستاي سياستهاي كلي چشم انداز خواهد بود. اولين دليل اين نويدبخشي، حضور شخصيت حقيقي دكتر روحاني در تمام جلسات مربوط به مباحث تدوين و تنظيم سند چشم انداز است. دليل دوم، مربوط به رياست ايشان در مركز تحقيقات استراتژيك مجمع تشخيص مصلحت نظام ميشود كه در طول تمام سالهاي گذشته با استفاده از مشورتهاي كارشناسان دانشگاهي و معاونان مربوطه، بازوي مشورتي اعضاي مجمع تشخيص مصلحت نظام بوده است.
دليل سوم، سابقه حضور بسياري از وزراي دولت يازدهم در مجمع و كميسيونها و كميتههاي آن است كه از پيشينيه مذاكرات در موضوعات مختلف مطلع ميباشند و چهارمين دليل، انتخاب عنوان «تدبير و اميد» براي دولت يازدهم است. دو واژهاي كه هم استفاده از خردجمعي و هم ترسيم آيندهاي روشن در افقهاي فرارو را به ذهن متبادر مينمايد.
دولتي كه اميدواريم با تدبير خاص، جامعه را اميدوار مينمايد كه در سال 1404 به مقام اول علمي در سطح كشورهاي منطقه دست يابد، هرچند ساختن يك بناي عظيم بر ويرانهاي كه نيازمند هموار كردن خرابيها و تنظيم زيربناهاي جديد است، به مراتب سختتر از ساختن بنا در زمين هموار است.