آخرین آمار خروج از کشور: 4 درصد پناهندگان جهان ملیت ایرانی دارند
برای هیچ کدام از ما ایرانیان افتخار آمیز نیست که کشورمان در زمره ˈپناهجوفرست ترینˈ کشورهای جهان باشد.
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب: اگر مسوولان نیز به این عدد نمی بالند - که نمی بالند - انتظار می رود برای فرو کاستن از آن، عملگرایی مدبرانه پیشه کنند تا ایرانی جماعت، هرگز در اندیشه ترک سرزمین مادری و خاک پدری نیفتد.
کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان با انتشار گزارش مفصلی از وضعیت پناهندگی و پناهجویی در سال 2013، اعلام کرده است که چهار درصد کل پناهجویان جهان در سال گذشته میلادی ایرانی بودند.
اگر در سال 2013، مردم سوریه در رأس پناهجویان جهان بودند، علتش این بوده که این کشور درگیر یک جنگ داخلی است. یا اگر افغانستان یا عراق هنوز در فهرست پناهجو فرست ترین کشورهای جهان هستند، می توان با اشاره به ناامنی داخلی این کشورها مسأله را توضیح داد. اما بالا بودن نرخ پناهجویان کشورهایی مانند ایران، روسیه، صربستان و... که درگیر جنگ های داخلی یا خارجی نیستند، شگفت انگیز است.
خوشبختانه با عنایت خداوند، تدبیر مسوولان و همت مردم، امنیت در ایران برقرار است و ناامنی هایی نظیر جنگ، امواج تروریستی، نزاع های داخلی و قبیله ای و ... از این سرزمین دور است. بنابر این، کسی نمی تواند با استناد به این بهانه ها، از کشور خارج شود و تقاضای پناهجویی دهد.
بنابر این باید مساله را در محورهای دیگری کاوید. این که چهار درصد پناهجویان جهان در سال 2013 ، از کشور امن و با ثباتی مانند ایران باشند، موضوعی نیست که بتوان از کنار آن با بی اعتنایی گذشت.
بسیاری از این افراد، برای آن که به هدف خود برسند، ناخواسته در دام قاچاقچیان و کلاهبرداران می افتند. سرنوشت اکثر این افراد نیز نامعلوم است: عده اندکی به هدف می رسند، گروهی در آرزوی اقامت در کشوری دیگر مالباخته می شوند، جمعی در کشورهای واسط، رها و سرگردان می شوند و به فلاکت می افتند. عده ای جان خود را از دست می دهند، مانند افرادی که در سال گذشته در مسیر دریایی استرالیا غرق شدند و حتی جسد هایشان هم پیدا نشد. جمعی به مقصد می رسند و بی آن که به بهشت برینی که تصورش را می کردند نائل آیند ، سر از کمپ های آوارگان در می آورند و تا مدت نامعلومی، دچار برزخ بلاتکلیفی می شوند و ... .
به جمعیت پناهجویان، باید انبوه ایرانیانی که مهاجرت می کنند را نیز افزود تا مشخص شود که چه حجم بزرگی از جمعیت ایران، در روندی مستمر، در حال ترک کشور است.
برای هیچ کدام از ما ایرانیان، افتخار آمیز نیست که کشورمان در زمره ˈپناهجوفرستˈ ترین کشورهای جهان باشد. اگر مسوولان نیز به این عدد نمی بالند - که نمی بالند - انتظار می رود برای فرو کاستن از آن، عملگرایی مدبرانه پیشه کنند تا ایرانی جماعت، هرگز در اندیشه ترک سرزمین مادری و خاک پدری نیفتد.
کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان با انتشار گزارش مفصلی از وضعیت پناهندگی و پناهجویی در سال 2013، اعلام کرده است که چهار درصد کل پناهجویان جهان در سال گذشته میلادی ایرانی بودند.
اگر در سال 2013، مردم سوریه در رأس پناهجویان جهان بودند، علتش این بوده که این کشور درگیر یک جنگ داخلی است. یا اگر افغانستان یا عراق هنوز در فهرست پناهجو فرست ترین کشورهای جهان هستند، می توان با اشاره به ناامنی داخلی این کشورها مسأله را توضیح داد. اما بالا بودن نرخ پناهجویان کشورهایی مانند ایران، روسیه، صربستان و... که درگیر جنگ های داخلی یا خارجی نیستند، شگفت انگیز است.
خوشبختانه با عنایت خداوند، تدبیر مسوولان و همت مردم، امنیت در ایران برقرار است و ناامنی هایی نظیر جنگ، امواج تروریستی، نزاع های داخلی و قبیله ای و ... از این سرزمین دور است. بنابر این، کسی نمی تواند با استناد به این بهانه ها، از کشور خارج شود و تقاضای پناهجویی دهد.
بنابر این باید مساله را در محورهای دیگری کاوید. این که چهار درصد پناهجویان جهان در سال 2013 ، از کشور امن و با ثباتی مانند ایران باشند، موضوعی نیست که بتوان از کنار آن با بی اعتنایی گذشت.
بسیاری از این افراد، برای آن که به هدف خود برسند، ناخواسته در دام قاچاقچیان و کلاهبرداران می افتند. سرنوشت اکثر این افراد نیز نامعلوم است: عده اندکی به هدف می رسند، گروهی در آرزوی اقامت در کشوری دیگر مالباخته می شوند، جمعی در کشورهای واسط، رها و سرگردان می شوند و به فلاکت می افتند. عده ای جان خود را از دست می دهند، مانند افرادی که در سال گذشته در مسیر دریایی استرالیا غرق شدند و حتی جسد هایشان هم پیدا نشد. جمعی به مقصد می رسند و بی آن که به بهشت برینی که تصورش را می کردند نائل آیند ، سر از کمپ های آوارگان در می آورند و تا مدت نامعلومی، دچار برزخ بلاتکلیفی می شوند و ... .
به جمعیت پناهجویان، باید انبوه ایرانیانی که مهاجرت می کنند را نیز افزود تا مشخص شود که چه حجم بزرگی از جمعیت ایران، در روندی مستمر، در حال ترک کشور است.
برای هیچ کدام از ما ایرانیان، افتخار آمیز نیست که کشورمان در زمره ˈپناهجوفرستˈ ترین کشورهای جهان باشد. اگر مسوولان نیز به این عدد نمی بالند - که نمی بالند - انتظار می رود برای فرو کاستن از آن، عملگرایی مدبرانه پیشه کنند تا ایرانی جماعت، هرگز در اندیشه ترک سرزمین مادری و خاک پدری نیفتد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید