همایش جوامع اطلاعاتی و گفتگوی ملت‌ها در تونس
کنفرانس جهانی «جوامع اطلاعاتی» چند روز دیگر در تونس برگزار می شود. پیش از برگزاری آن، عده‌ای از مخالفان دولت این کشور موفق شده‌اند که با استفاده از این موقعیت، جنجال بزرگی به پا کنند. روز 18 اکتبر 8 تن از افراد سرشناس تونس از جمله احمد نجیب چپی از حزب پیشرو دموکراتیک، هاما هامامی، از حزب کمونیست کارگری و آیا چی هانانی از جبهه حقوق بشر تونس، دست به اعتصاب غذا زدند.
طبق گفته لطفی حاجی، یکی دیگر از اعتصاب کنندگان که اتحادیه روزنامه‌نگاران تونس را رهبری می کند، حرکت 18 اکتبر آنان بیانگر وحدت نظر چپ‌گرایان و اسلامگرایان تونس علیه اقدامات غلط صاحب منصبان این کشور است. لازم به ذکر است که فعالیت‌های اتحادیه روزنامه‌نگاران تونس غیر قانونی اعلام شده است.
حامیان این اعتصاب غذا خواهان مطبوعات آزاد و ایجاد تشکل‌های غیر دولتی بوده‌اند. آنان خواستار آزادی 600 زندانی سیاسی هستند که دولت تونس با عناوین مختلف به زندان انداخته است.
از طرف دیگر دولت تونس مدعی است که اعتصاب‌کنندگان قصد دارند حالا که تونس مورد توجه جهانیان قرار گرفته، اذهان عمومی را مشوش کنند. لطفی حاجی می گوید اعتصاب غذا تنها راهی است که می توانیم از طریق آن اعتراض خودمان را به گوش جهانیان برسانیم، زیرا با سرکوب موجود، دولت راه هر گونه گفتگو و مذاکره را بسته است. طی ماه‌های اخیر دولت تونس حتی به خود جرأت داده که بعضی از سازمان‌های غیر دولتی را تعطیل کند.
مطبوعات تونس کاری جز تعریف و تمجید از زین‌العابدین بن علی، رئیس جمهور دائمی تونس ندارند. زین العابدین روز 7 نوامبر هجدهمین سالگرد ریاست جمهوری سلطنتی خود را جشن گرفت. او طاقت شنیدن انتقادهای آزاد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را ندارد. حزب به اصطلاح دموکراتیک حاکم بر تونس با استفاده از نیروهای امنیتی این کشور راه را بر روی فعالیت و شکل گیری دیگر احزاب بسته است. سانسور مطبوعات، نقض آشکار حقوق بشر و سرکوب مخالفان در این کشور بیداد می کند. البته باید گفت که نظام حکومتی تونس به پلیدی دیگر رژیم‌های منطقه نیست: در این کشور قتل مخالفان به طور مخفیانه صورت می گیرد و مخالفان سیاسی دولت به طریق سیستماتیک مورد شکنجه قرار می گیرند. دولت تونس این اختیار را به خود داده که پاسپورت مخالفان را ضبط کند، علیه آنان دادگاه‌های علنی و غیر علنی تشکیل دهد و حتی آنان را درگیر کاغذ بازی‌های بروکراتیک نماید و از این طریق عذابشان دهد.
مشکلات مخالفان دولت تونس یکی دوتا نیست. بزرگ‌ترین مشکل آنان این است که دولت آنان توسط غربی‌ها حمایت می شود و بدتر از آن این که نمی توانند با مردم خود ارتباط برقرار کنند و آنان را از وضعیت زندگی‌شان آگاه نمایند.
تونس خواستار رابطه نزدیک با اروپا است همین موضوع دولت این کشر را وادار می کند که اصلاحات سیاسی را در کشور خود به اجرا درآورد.
از آنجا که زین‌العابدین بن علی اصلاحات ساختار اجتماعی و اقتصادی را به آهستگی پیش می برد، بعید به نظر می رسد که تغییری در ساختار سیاسی این کشور پدید آید. اغلب مردم تونس از طبقه متوسط با حقوق مکفی هستند و سطح تحصیلات عمومی آنان بسیار خوب است. تونس تنها کشوری است که در شمال افریقا قابلیت‌های دموکراتیزه شدن را دارد. دولت تونس به جای اصلاحات سیاسی سعی کرده است که شهرهای تونس را زیباتر کند و رابطه خود را با مهاجرانی که به این کشور می‌آیند بهبود بخشد.
طی سال گذشته بعضی از اصلاحات ساختار سیاسی مشهود بوده‌اند.
کمیته بین المللی صلیب سرخ اکنون اجازه بازدید از زندان‌های تونس را دارد.
مجلس دوم تونس شکل گرفته است. در داخل حزب دموکراتیک تونس مدام انتخابات برگزار می شود. و شروط دولت برای سانسور تمامی مقالات مطبوعاتی حذف شده‌اند.
اعتصاب غذای مخالفان دولت بیانگر این است که تمامی این تغییرات برای مخالفان حکومت تونس هیچ است. حالا که صدها خبرنگار خارجی برای گزارش کردن اجلاس جوامع اطلاعاتی به تونس آمده‌اند بعید نیست که بخواهند با اعتصاب‌کنندگان ملاقات کنند. همین موضوع باعث خواهد شد که تمامی تلاش‌های دولت برای ایجاد پل‌های دیجیتال ارتباطی و دیالوگ با غرب تبدیل به نمایش نقض حقوق بشر در تونس شود. بعید نیست که مطالب مربوط به گفتگوی ملت‌ها فقط از مطبوعاتی داخلی تونس سر دربیاورد.
