حرکت پرونده هسته ای ایران بر لبه تیغ
آفتاب‌‌نیوز : 
گزارش البرادعی به باور غالب کارشناسان سیاسی از موضعی دو پهلو درباب پرونده هسته ای ایران برخوردار است چرا که بر اساس این گزارش آژانس هم چنان بر خواسته هایی چون تعلیق فعالیت های ایران و اجازه بازرسی از تاسیسات نظامی تاکیدی دوباره کرده است اما همین کارشناسان معتقدند که این گزارش فرصت های تازه ای را در اختیار ایران قرار می دهد تا براساس آن عملکرد جدید خود را تعریف کند. از سوی دیگر اعلام حمایت آمریکا از طرح روسیه برای حل پرونده هسته ای ایران در حالی صورت می گیرد که ایران هنوز به صورت رسمی پیشنهادی را از مقامات روسی تحویل نگرفته است و تاکنون هیچ پیشنهاد مشخصی تاکنون به ایران داده نشده است.
با این حال مقامات ایران پس از آنکه با برخورد سرد سه کشور اروپایی با نامه لاریجانی مواجه شدند در اقدامی داوطلبانه با تحویل اسناد سری هسته ای و البته پخش شایعه تعطیل کردن نیروگاه UCF اصفهان به بهانه تعمیرات داخلی گام های بلندی را به سوی اعتماد سازی برداشتند. به این ترتیب به نظر می رسد گرایش سیاستمداران ایران به کشورهای عدم تعهد و چین و روسیه و تغییر شیوه مذاکرات پیشین نتوانست اثرات مقطعی و مثبتی بر اصلی ترین چالش سیاست خارجی ایران بگذارد و در نهایت بازگشت به خواسته های طرف های پیشین مذاکره و جلب اعتماد سه کشور اروپایی به عنوان تنها راهکار پیش پای سیاستگذاران ایرانی قرار گرفت.
بنابراین اگر چه در داخل کشور زنجیره های انسانی پیاپی در اطراف پایگاه های هسته ای تشکیل می شود، اما تیم مذاکره کننده ایران، تلاش می کند تا با روکردن برگ های جدید بهانه ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت را در کوتاه مدت از طرف های غربی و امریکا سلب کند. اما اقدامات جدید در راستای اعتماد سازی ایران با طرف های اروپایی در حالی صورت می گیرد که ارایه اسناد محرمانه هسته ای توسط ایران علامت سوال های متعددی را برای امریکا و دیگر کشورهای غربی ایجاد کرده است. تا جایی که نماینده امریکا در آژانس بین المللی انرژی اتمی پس از ارایه گزارش دبیر کل آژانس مدعی شد که « ایران اکنون یک توضیح در خصوص چگونگی دستیابی به اسنادی که در اختیار داشته است به بازرسان سازمان ملل بدهکار است. چرا که آمریکا نسبت به این اسناد بسیار نگران است.« موضع گیری این چنینی مقامات آمریکایی در مقابل اقدام داوطلبانه ایران این سوال را در اذهان زنده می کند که آیا اعتماد سازی از طریق دیگر امکان پذیر نبود که مسئولان ایران وادار به ارایه اسنادی می شوند که بی شک در مراحل بعدی مستمسک حقوقی در برخورد شدیدتر با اقدامات هسته ای ایران را فراهم می کند؟ چرا که با نگاهی گذرا به سیر پرونده هسته ای در می یابیم که دولت آمریکا به عنوان اصلی ترین طرف دعوای ایران در این پرونده تاکنون نتوانسته دستاوزیر حقوقی قابل قبولی برای برخورد شدید با ایران به دست آورد و بهانه جویی های سیاسی را سرلوحه برخورد با ایران قرار داده است.
از طرف دیگر به نظر می رسد اقدامات مسئولین ایرانی در داخل و خارج از کشور در برخورد با پرونده هسته ای از تضاد و ناهماهنگی زیادی برخوردار است. به طوری پس از تلاش تیم مذاکره کننده هسته ای برای جلب اعتماد طرف های اروپایی و خروج از وضعیت تنش زایی هفته های قبل، نمایندگان مجلس شورای اسلامی در اقدامی شتاب زده بررسی طرح الزام دولت به تعلیق داوطلبانه پروتکل الحاقی و تصویب آن را به صورت فوق العاده در راس دستور کار خود قرار می دهند تا بار دیگر بر ناهماهنگی میان سیاست های خارجی کشور تاکیدی مضاعف کرده باشند. باید گفت تصویب این طرح از جانب نمایندگان مجلس در شرایط فعلی را باید زنگ خطری جدی برای آینده پرونده هسته ای کشور دانست چرا که بی شک آمریکا تمایل زیادی به فرستادن پرونده ایران به شورای امنیت دارد اما همانگونه که پیشتر گفته شد هنوز دلایل حقوقی قابل دفاعی برای این اقدام نیافته است، اما تصویب طرح الزام دولت به تعلیق داوطلبانه پروتکل الحاقی نیز می تواند بهانه حقوقی خوبی برای مخالفین ایران فراهم کند.
به این ترتیب با نگاهی بر تحولات سریعی که در چند روز اخیر پیرامون پرونده هسته ای ایران رخ داده است در می یابیم که دیپلماسی هسته ای کشور این روزها بر لبه تیغ حرکت می کند. از سویی بدون اطلاع رسمی از طرح روسیه برای ایران از موافقت آمریکا با این طرح خبر می رسد و از سوی دیگر اعتماد سازی شتاب زده ایران، سوالات و ابهامات جدیدی را بر سر راه پرونده هسته ای قرار می دهد. و از همه مهم تر اقدام مجلسیان در تصویب طرح الزام دولت به تعلیق داوطلبانه پروتکل الحاقی را حرکت دیپلماسی ایران بر لبه تیغ را دشوارتر می کند.
بنابراین آنچه از دورنمای این وضعیت به چشم می خورد تصمیم طرف های غربی بر اعطای زمان بیشتر به ایران است چرا که به نظر می رسد آنان به دنبال دستیابی به اتفاق نظر در زمینه برخورد با ایران هستند. اتفاق نظری که اگر چه حاصل نشده است اما چندان دور از دسترس هم تعریف نمی شود.با این حال هر گونه تصمیم ایران می تواند در دوری یا نزدیکی آرای کشورهای ذی نفوذ و در نهایت آینده پرونده ایران تاثیر اصلی را بگذارد.
گزارش البرادعی به باور غالب کارشناسان سیاسی از موضعی دو پهلو درباب پرونده هسته ای ایران برخوردار است چرا که بر اساس این گزارش آژانس هم چنان بر خواسته هایی چون تعلیق فعالیت های ایران و اجازه بازرسی از تاسیسات نظامی تاکیدی دوباره کرده است اما همین کارشناسان معتقدند که این گزارش فرصت های تازه ای را در اختیار ایران قرار می دهد تا براساس آن عملکرد جدید خود را تعریف کند. از سوی دیگر اعلام حمایت آمریکا از طرح روسیه برای حل پرونده هسته ای ایران در حالی صورت می گیرد که ایران هنوز به صورت رسمی پیشنهادی را از مقامات روسی تحویل نگرفته است و تاکنون هیچ پیشنهاد مشخصی تاکنون به ایران داده نشده است. با این حال مقامات ایران پس از آنکه با برخورد سرد سه کشور اروپایی با نامه لاریجانی مواجه شدند در اقدامی داوطلبانه با تحویل اسناد سری هسته ای و البته پخش شایعه تعطیل کردن نیروگاه UCF اصفهان به بهانه تعمیرات داخلی گام های بلندی را به سوی اعتماد سازی برداشتند. به این ترتیب به نظر می رسد گرایش سیاستمداران ایران به کشورهای عدم تعهد و چین و روسیه و تغییر شیوه مذاکرات پیشین نتوانست اثرات مقطعی و مثبتی بر اصلی ترین چالش سیاست خارجی ایران بگذارد و در نهایت بازگشت به خواسته های طرف های پیشین مذاکره و جلب اعتماد سه کشور اروپایی به عنوان تنها راهکار پیش پای سیاستگذاران ایرانی قرار گرفت.
بنابراین اگر چه در داخل کشور زنجیره های انسانی پیاپی در اطراف پایگاه های هسته ای تشکیل می شود، اما تیم مذاکره کننده ایران، تلاش می کند تا با روکردن برگ های جدید بهانه ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت را در کوتاه مدت از طرف های غربی و امریکا سلب کند. اما اقدامات جدید در راستای اعتماد سازی ایران با طرف های اروپایی در حالی صورت می گیرد که ارایه اسناد محرمانه هسته ای توسط ایران علامت سوال های متعددی را برای امریکا و دیگر کشورهای غربی ایجاد کرده است. تا جایی که نماینده امریکا در آژانس بین المللی انرژی اتمی پس از ارایه گزارش دبیر کل آژانس مدعی شد که « ایران اکنون یک توضیح در خصوص چگونگی دستیابی به اسنادی که در اختیار داشته است به بازرسان سازمان ملل بدهکار است. چرا که آمریکا نسبت به این اسناد بسیار نگران است.« موضع گیری این چنینی مقامات آمریکایی در مقابل اقدام داوطلبانه ایران این سوال را در اذهان زنده می کند که آیا اعتماد سازی از طریق دیگر امکان پذیر نبود که مسئولان ایران وادار به ارایه اسنادی می شوند که بی شک در مراحل بعدی مستمسک حقوقی در برخورد شدیدتر با اقدامات هسته ای ایران را فراهم می کند؟ چرا که با نگاهی گذرا به سیر پرونده هسته ای در می یابیم که دولت آمریکا به عنوان اصلی ترین طرف دعوای ایران در این پرونده تاکنون نتوانسته دستاوزیر حقوقی قابل قبولی برای برخورد شدید با ایران به دست آورد و بهانه جویی های سیاسی را سرلوحه برخورد با ایران قرار داده است.
از طرف دیگر به نظر می رسد اقدامات مسئولین ایرانی در داخل و خارج از کشور در برخورد با پرونده هسته ای از تضاد و ناهماهنگی زیادی برخوردار است. به طوری پس از تلاش تیم مذاکره کننده هسته ای برای جلب اعتماد طرف های اروپایی و خروج از وضعیت تنش زایی هفته های قبل، نمایندگان مجلس شورای اسلامی در اقدامی شتاب زده بررسی طرح الزام دولت به تعلیق داوطلبانه پروتکل الحاقی و تصویب آن را به صورت فوق العاده در راس دستور کار خود قرار می دهند تا بار دیگر بر ناهماهنگی میان سیاست های خارجی کشور تاکیدی مضاعف کرده باشند. باید گفت تصویب این طرح از جانب نمایندگان مجلس در شرایط فعلی را باید زنگ خطری جدی برای آینده پرونده هسته ای کشور دانست چرا که بی شک آمریکا تمایل زیادی به فرستادن پرونده ایران به شورای امنیت دارد اما همانگونه که پیشتر گفته شد هنوز دلایل حقوقی قابل دفاعی برای این اقدام نیافته است، اما تصویب طرح الزام دولت به تعلیق داوطلبانه پروتکل الحاقی نیز می تواند بهانه حقوقی خوبی برای مخالفین ایران فراهم کند.
به این ترتیب با نگاهی بر تحولات سریعی که در چند روز اخیر پیرامون پرونده هسته ای ایران رخ داده است در می یابیم که دیپلماسی هسته ای کشور این روزها بر لبه تیغ حرکت می کند. از سویی بدون اطلاع رسمی از طرح روسیه برای ایران از موافقت آمریکا با این طرح خبر می رسد و از سوی دیگر اعتماد سازی شتاب زده ایران، سوالات و ابهامات جدیدی را بر سر راه پرونده هسته ای قرار می دهد. و از همه مهم تر اقدام مجلسیان در تصویب طرح الزام دولت به تعلیق داوطلبانه پروتکل الحاقی را حرکت دیپلماسی ایران بر لبه تیغ را دشوارتر می کند.
بنابراین آنچه از دورنمای این وضعیت به چشم می خورد تصمیم طرف های غربی بر اعطای زمان بیشتر به ایران است چرا که به نظر می رسد آنان به دنبال دستیابی به اتفاق نظر در زمینه برخورد با ایران هستند. اتفاق نظری که اگر چه حاصل نشده است اما چندان دور از دسترس هم تعریف نمی شود.با این حال هر گونه تصمیم ایران می تواند در دوری یا نزدیکی آرای کشورهای ذی نفوذ و در نهایت آینده پرونده ایران تاثیر اصلی را بگذارد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید