کد خبر: ۲۷۰۵۵۸
تاریخ انتشار : ۲۰ آبان ۱۳۹۳ - ۱۱:۴۶

نگرانی اسرائیل از نتیجه مسقط

بیشترین نگرانی اعراب و اسرائیل از اتفاقاتی بود که در پشت پرده رخ می داد و رسانه ای نمی شد و عدم اطلاع آنها از این تحولات باعث می شد که این دولتها بیشترین زجر را بکشند.
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب: اعراب و اسراییل مهمترین مخالفان خارجی توافق هسته ای  میان ایران و آمریکا هستند. این توافق دست اسراییل را برای ایران هراسی و تبلیغات منفی علیه کشورمان پایان می دهد. اعراب هم به واسطه موقعیت قوی تر ایران در منطقه احساس خطر کرده و فکر می کنند ایران در رقابت سنتی با آنها یا همان «دربی خلیج فارس» گوی سبقت را خواهد ربود.
 
به گزارش آفتاب،  بسیم لاله دبا ان مقدمه در خردادنیوز نوشت: بعد از به قدرت رسیدن حسن روحانی در خرداد 92 گمانه زنی های در محافل بین المللی مبنی بر باز تر شدن فضای سیاست خارجی ایران به گوش  رسید اما هیچ کس انتظار نداشت که به این سرعت  پس از 35 سال ناگهان وزیران خارجه دو کشور پشت یک میز بنشیند. بعد از آن مکالمه تلفنی دو ریس جمهور و بعد هم توافق ژنو که نشان داد هر دو کشور خواهان رسیدن به فصل های مشترکی از سیاست خارجی خود هستند و به عبارت دیگر شاید کششتی بان را سیاستی دگر باید!

در این میان اما علاوه بر تندروهای داخلی هر دو کشور؛ کشورهای عربی و اسرائیل بودند که از روند رو به بهبود روابط این دو کشور خشمگین بودند و حتی بعضی موقع ها از تندروهای داخلی هم بیشتر حرص می زدند.

اما بیشترین نگرانی اعراب و اسرائیل از اتفاقاتی بود که در پشت پرده رخ می داد و رسانه ای نمی شد و عدم اطلاع آنها از این تحولات باعث می شد که این دولتها بیشترین زجر را بکشند.در آخرین نمونه آن رسانه ای شدن نامه محرمانه اوباما به رهبر ایران بود که با توجه به همزمانی مطرح شدن این نامه و مذاکرات هسته ای در مسقط به حساسیت مفاد این نامه افزوده است.

مامون فندی تحلیلگر مسایل عرب در یادداشتی در روزنامه الشرق الاوسط چاپ لندن به بررسی ابعاد این نامه پرداخته است به طوریکه تیتر یاداشت خود را «معنی نامه اوباما به آیت الله خامنه ای»زده است.

وی در این یادداشت از عادی شدن ارسال نامه و رابطه ایران و آمریکا برای دیپلمات های عربی می گوید و از لزوم حضور یک کشور عربی در مذاکرات سخن به میان می آورد به طوریکه در صورت انجام توافق هسته ای بین ایران و آمریکا یک کشور عربی می بایست در جریان مستقیم جزئیات این توافق قرارگیرند.

 مامون فندی می نویسد:در ابتدا باید این را در نظر داشت که این نامه نه اولین و نه آخرین نامه ای بوده است که بین عالی تریم مقامات دو کشور رد و بدل شده است و دیگر تمام دنیا می داند که این دو کشور فراتر از نامه و مذاکرات همکاری های گسترده ای با هم داشته اند. اسناد کشف شده از کتابخانه محل کار بیل کلینتون در آرکانزانس نشان می دهد که در دوره ای از ریاست جمهوری وی ایران و آمریکا به صورت روزانه و کاملا مدیریت شده با هم در ارتباط بودند.این که دیگر در این دوران منتظر اتفاقی مانند دهه 80 همچون ایران کنترا باشیم کاملا تفکر بچگانه ای است .رابطه هدفمند ایران و آمریکا از سال 2001 در جریان جنگ افغانستان و پس از آن در عراق ادامه داشت و نتیجه آن چیزی به جز افزایش نفوذ ایران در کنار گوش اعراب نبود. دو ماه پیش اوباما در مصاحبه باتوماس فریدمن خبرنگار شبکه سی بی اس آمریکا گفت که مرزهای خاورمیانه باید به شکل قبل از جنگ جهانی اول بازگردد که این یک کد به هم پیمانان استراتژیک آمریکا بود که ایران حوزه نفوذ و حمکمرانی خود را گسترش خواهد داد؛ آن هم ایران هسته ای. 

در ادامه این مقاله آمده است آیا به راستی ایران در ازای انتقال سوخت هسته ای خود به روسیه به دنبال برداشته شدن تحریم ها است!؟ یا اینکه پشت پرده معامله ای انجام شده است؟ مدل انتقال سلاح های شیمیایی سوریه به روسیه کاملا با مدل انتقال سوخت هسته ای تهران به مسکو تفاوت دارد زیرا اولی برای حفظ بقا بود ولی دومی برای گسترش حکمرانی و نفوذ بیشتر در منطقه مطابق مدل تعریف شده اوباما.

شاید آمریکا به یک کشور غیر عرب که منافع مشترکی با اعراب نداشته باشد و حتی در برخی از مواقع ضد اعراب هم باشند احتیاج داشت. سه کشور ایران ترکیه و اسرائیل حایز این شرایط بودند. کشورهایی که چه از لحاظ تاریخی و چه از لحاظ ایدئولوژکی با اعراب مشکل داشتند.

این روزنامه نگار و تحلیل گر می نویسد: سیاست اوباما در سوریه و مذاکرات هسته ای نشان داده است که منافع استراتژیک اعراب در منطقه در خطر قرار گرفته است.غیبت اعراب در مذاکرات هسته ای سبب شد که الان خود تبدیل به بخشی از معامله هسته ای ایران و آمریکا شوند و نتیجه این معامله هم دیگر مشخص است و آنهم به زیر یوغ رفتن اعراب تحت امر ایران است.

در عین حال با اینکه عمان در مذاکرات هسته ای حضور دارد و به نوعی نقش واسطه را ایفا می کند اما حضور فقط یک کشور عربی که همیشه به دنبال سیاستی مستقل نسبت به دیگر کشورهای عربی بوده است نمی تواند تضمین قابل توجه برای حفط منافع اعراب در توافق هسته ای باشد.
بازدید از صفحه اول
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره
عضویت در خبرنامه
نظر شما
پرطرفدار ترین عناوین