عیان را چه حاجت به بیان!
گویی مجادله گری ساکنان جام جم با دولتمردان را پایانی نیست: این رسم جدل و مجادله وقتی آغاز شد که صدا و سیما در برابر مطالبه ای قانونی و عرفی از سوی دولتمردان قرار گرفت که اولا چرا رسانه ای که باید بر اساس قانون اساسی در تعامل با قوای سه گانه فعالیت کند، با نهادهای قانونی و حاکمیتی کشور برخورد سلیقه ای می کند؟
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب: روزنامه ایران با این مقدمه افزوده است: ثانیاً چرا نگاه آن به حوزه دولت با نظر اکثریت مردم فاصله دارد؟ این دغدغه از فردای پیروزی روحانی در انتخابات سال گذشته مطرح بود ، اما سکانداران سیما به جای تأمل حول این مطالبه منطقی کوشیدند با نگاه حق به جانبی دولتمردان را مدیون و بدهکار این سازمان وانمود کنند به طوری که گویی صدا و سیما شبانه روز کاری جز اطلاع رسانی از حوزه دولت پیش نبرده است. اکنون سؤال این است که ادعای جوابیه نویسان این سازمان مبنی بر این که چند هزار ساعت از برنامه های این سازمان به دولت اختصاص داشته چه اندازه منطبق بر واقعیت است؟
در جوابیه ای که مدیران این نهاد داده اند فقط به مشتی عدد و رقم کمی – نه کیفی- اشاره شده که دولتی ها پشت دوربین قرار گرفته اند. اما اگر بناست ارزیابی دقیقی از عملکرد صداوسیما و میزان انطباق آن با وظایف این رسانه صورت گیرد، آمار و ارقام فله ای در خوشبینانه ترین حالت بیان کننده ظاهر ماجرا است نه باطن آن.. بنابراین اگر هدف از پاسخ و توضیح جام جم، ابهام زدایی باشد ، باید به روح انتقاد روحانی و دیگران توجه شود که کیفیت مواجهه دوربین های صداوسیما و زاویه نگاه آن به حوزه دولت مورد سؤال است . ای بسا برگزاری مناظره در شبکه ها و برنامه های خبری و تحلیلی تلویزیون شیوه بهتری نسبت به ارائه یک جدول ضرب و تفریق باشد.
پاسخ دوم را می توان از اهل فن گرفت . بسیاری از کارشناسان رسانه معتقدند که استراتژی صداوسیما در مواجهه با دولت یازدهم یک لایه پنهان دارد که طی آن شعارها ، اهداف و کارنامه دولت را نادیده می گیرد . در این لایه ، مخاطبانی که به این رسانه مراجعه می کنند با یک تعارض مواجه می شوند. تعارض بین آنچه دولت عمل می کند و آنچه صداوسیما نشان می دهد. این تعارض محصول عملکرد مخالفان مشی اعتدال است که بر مقدرات این رسانه سایه انداخته است. تفاوت بین رسانه بخش خصوصی و رسانه ملی بر اهل رسانه پوشیده نیست . در رسانه خصوصی ممکن است برای حاکمیت یک جریان فکری و سیاسی تلاش شود. اما قواعد حاکم بر رسانه ملی اجازه چنین سلیقه گرایی را نمی دهد .هر چند که تلاش شود این سلیقه گرایی با پوشش نقد و ارزیابی صورت بگیرد. مدیران صداوسیما می توانند در بسته های توجیهی پر از آمار و ارقام خویش مدعی آن شوند که صدای دولت بی وقفه از آنتن این رسانه منعکس شده است اما هیچ گاه نمی توانند این واقعیت بزرگ را که آهنگ برنامه های سیاسی این رسانه به سمت ناموفق جلوه دادن کارنامه دولت پیش رفته را کتمان کنند.
پاسخ سوم را می توان از نگاه مردم دریافت.
اگر از ریزش مداوم آمار مخاطبان شبکه های رنگارنگ صداوسیما بگذریم، بازگشت نسبی امید و نشاط به جامعه، تداوم ثبات در بازارهای مالی و اقتصادی و امید مردم به برنامه های دولت در حوزه های مختلف بیانگر استقبال و رضایت نسبی مردم از کارنامه دولتی است که مدیران جام جم آن را نمی پسندند. به نظر می آید این تصور ساده انگارانه در بین جام جم نشینان جریان دارد که مردم متوجه اخم دوربین های آنها در برابر دولت اعتدال نمی شوند. با همه این اوصاف، سزاوار است که مدیران این سازمان به جای ارائه یک جدول کمی، بگویند که چرا سخن هیچ منتقدی به رفتار و کارنامه آنها در تریبون جام جم شنیده نمی شود؟
آیا بهتر نیست به جای استناد به دفعات آمد و رفت دولتمردان- که آن هم جای اما و اگر دارد- پاسخ دهند که چرا کادر دوربین های این رسانه در مرور کارنامه دولت دچار انقباض می شود؟ آیا بهتر نیست قضاوت در این باره به اهل فن سپرده شود و صداوسیما نیز تلاش کند به دلیل جایگاه قانونی خود شائبه مرزبندی با دولت های سابق و فعلی را برطرف کند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه خبرهای مرتبط
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید