سكونتگاه خداوند؛ جايي براي اسکان حاشیه نشین ها
آفتاب‌‌نیوز : 
سكونتگاه هاي غير رسمي به زبان محلي در پاكستان كاچي آباد خوانده مي شوند و حتي اداره اي به نام اداره مركزي كاچي آباد به ساماندهي اين محلات مي پردازد.
معضل سكونتگاه هاي غير رسمي در پاكستان بسيار وخيم است. به طور مثال ، 6 ميليون نفر از ساكنان شهر 12 ميليوني كراچي در كاچي آبادها زندگي مي كنند.
زمان شكل گيري سكونتگاه هاي غير رسمي در پاكستان به سال 1947 يعني زمانيكه پاكستان از هند جدا شد ، بر مي گردد.
در آن زمان موج مهاجرت به شهرهاي بزرگ شكل گرفت و باعث به وجود آمدن كاچي آباد ها در پاكستان شد. برآوردها نشان مي دهد كه نرخ رشد سالانه كاچي آبادها 9 درصد است.
طرح سكونتگاه خداوند، تجربه جديدي در رابطه با تامين مسكن براي كم درآمدهاي پاكستاني است. اين طرح ابتكاري دولت، براي استفاده از منابع رسمي و غير رسمي ساخت مسكن به شمار مي رود تا نيازهاي مسكن ساكنان كاچي آباد را برطرف كند.
طرح سكونتگاه خداوند براي نخستين بار در حيدرآباد، شهري در 165 كيلومتري كراچي، به مرحله اجرا در آمد. اين طرح توسط شركت عمران حيدر آباد و در زمين هايي مربوط به طرح مسكن گلشن شهباز كه بدون استفاده باقي مانده بود ، عملياتي شد.
يكي از عوامل مهم در طرح سكونتگاه خداوند، خاصيت ترغيب كنندگي آن بود و مردم را تشويق به ساخت سريعتر مسكن براي خود مي كرد.
نزديك 60 قطعه زمين، مربوط به طرح گلشن شهباز كه بدون استفاده مانده بود براي سكونت افراد كم درآمد اختصاص پيدا كرد و طرح سكونتگاه خداوند شكل گرفت.
شركت عمران حيدر آباد با اين اعتقاد كه ابتدا بايد جا براي ساماندهي مسكن كم درآمدها فراهم شود به شناسايي اين افراد روي آورد.كم درآمدها در ابتدا دو هفته در يك سرپناه موقت به سر مي بردند اما اين سكونتگاه هاي موقت همگام با گسترش و رونق خانواده به ساختاري واقعي و با ثبات تبديل مي شد.
قيمت هر قطعه زمين كه توسط شركت عمران حيدرآباد در اختيار كم درآمدها گذاشته مي شد، 30 دلار و سياست اصلي طرح، ساخت زير ساخت ها بعد از سكونت كم درآمدها بود.
اين رويكرد با خط مشي دولت متفاوت است چراكه دولت قبل از سكونت افراد، تمام زيرساخت هاي يك شهر را فراهم مي كند اما اين طرح با ساختاري ويژه پيش رفت و مسئولان طرح معتقد بودند، تجاربشان نشان مي دهد در اين موارد خدمات بايد همزمان با تشكيل سكونتگاه ها شكل گيرد.
يكي از ضروري ترين مسائل در موفقيت اين طرح، ساماندهي جمعيت در بلوك هاي طبقه بندي شده بود كه قبل از سكونت افراد توسط شركت عمران حيدرآباد برنامه ريزي شده بود.
در واقع روند ساخت و ساز در اين محل به ترتيب شامل مردم- زمين- مسكن و در نهايت تجهيز زيرساخت ها بود.
بعد از اسكان مردم ، ساخت مسكن به سازمان هاي غيردولتي واگذار و به تدريج با سرمايه گذاري زيرساخت ها هم تجهيز شد.
بعد از گذشت 8 سال از اجراي اين طرح در حيدر آباد ، 2 هزار و 800 قطعه زمين براي اسكان 18 هزار نفر واگذار شد.
5 پزشك متخصص، خدمات بهداشتي را در اين محل ارائه مي كنند و اتوبوس هاي خصوصي هم هر 30 دقيقه يكبار به شهرهاي اطراف در حركت هستند.
110 مغازه نيازهاي روزانه ساكنان را برطرف مي كنند و 600 فرصت شغلي در اين سكونتگاه ها شكل گرفته است.در حال حاضر هر خانه داراي برق و لوله كشي داخلي آب است.
سكونتگاه خداوند طرحي است تا به نيازهاي مسكن كم درآمدها با شيوه اي ابتكاري پاسخ دهد.
سكونتگاه هاي غير رسمي به زبان محلي در پاكستان كاچي آباد خوانده مي شوند و حتي اداره اي به نام اداره مركزي كاچي آباد به ساماندهي اين محلات مي پردازد. معضل سكونتگاه هاي غير رسمي در پاكستان بسيار وخيم است. به طور مثال ، 6 ميليون نفر از ساكنان شهر 12 ميليوني كراچي در كاچي آبادها زندگي مي كنند.
زمان شكل گيري سكونتگاه هاي غير رسمي در پاكستان به سال 1947 يعني زمانيكه پاكستان از هند جدا شد ، بر مي گردد.
در آن زمان موج مهاجرت به شهرهاي بزرگ شكل گرفت و باعث به وجود آمدن كاچي آباد ها در پاكستان شد. برآوردها نشان مي دهد كه نرخ رشد سالانه كاچي آبادها 9 درصد است.
طرح سكونتگاه خداوند، تجربه جديدي در رابطه با تامين مسكن براي كم درآمدهاي پاكستاني است. اين طرح ابتكاري دولت، براي استفاده از منابع رسمي و غير رسمي ساخت مسكن به شمار مي رود تا نيازهاي مسكن ساكنان كاچي آباد را برطرف كند.
طرح سكونتگاه خداوند براي نخستين بار در حيدرآباد، شهري در 165 كيلومتري كراچي، به مرحله اجرا در آمد. اين طرح توسط شركت عمران حيدر آباد و در زمين هايي مربوط به طرح مسكن گلشن شهباز كه بدون استفاده باقي مانده بود ، عملياتي شد.
يكي از عوامل مهم در طرح سكونتگاه خداوند، خاصيت ترغيب كنندگي آن بود و مردم را تشويق به ساخت سريعتر مسكن براي خود مي كرد.
نزديك 60 قطعه زمين، مربوط به طرح گلشن شهباز كه بدون استفاده مانده بود براي سكونت افراد كم درآمد اختصاص پيدا كرد و طرح سكونتگاه خداوند شكل گرفت.
شركت عمران حيدر آباد با اين اعتقاد كه ابتدا بايد جا براي ساماندهي مسكن كم درآمدها فراهم شود به شناسايي اين افراد روي آورد.كم درآمدها در ابتدا دو هفته در يك سرپناه موقت به سر مي بردند اما اين سكونتگاه هاي موقت همگام با گسترش و رونق خانواده به ساختاري واقعي و با ثبات تبديل مي شد.
قيمت هر قطعه زمين كه توسط شركت عمران حيدرآباد در اختيار كم درآمدها گذاشته مي شد، 30 دلار و سياست اصلي طرح، ساخت زير ساخت ها بعد از سكونت كم درآمدها بود.
اين رويكرد با خط مشي دولت متفاوت است چراكه دولت قبل از سكونت افراد، تمام زيرساخت هاي يك شهر را فراهم مي كند اما اين طرح با ساختاري ويژه پيش رفت و مسئولان طرح معتقد بودند، تجاربشان نشان مي دهد در اين موارد خدمات بايد همزمان با تشكيل سكونتگاه ها شكل گيرد.
يكي از ضروري ترين مسائل در موفقيت اين طرح، ساماندهي جمعيت در بلوك هاي طبقه بندي شده بود كه قبل از سكونت افراد توسط شركت عمران حيدرآباد برنامه ريزي شده بود.
در واقع روند ساخت و ساز در اين محل به ترتيب شامل مردم- زمين- مسكن و در نهايت تجهيز زيرساخت ها بود.
بعد از اسكان مردم ، ساخت مسكن به سازمان هاي غيردولتي واگذار و به تدريج با سرمايه گذاري زيرساخت ها هم تجهيز شد.
بعد از گذشت 8 سال از اجراي اين طرح در حيدر آباد ، 2 هزار و 800 قطعه زمين براي اسكان 18 هزار نفر واگذار شد.
5 پزشك متخصص، خدمات بهداشتي را در اين محل ارائه مي كنند و اتوبوس هاي خصوصي هم هر 30 دقيقه يكبار به شهرهاي اطراف در حركت هستند.
110 مغازه نيازهاي روزانه ساكنان را برطرف مي كنند و 600 فرصت شغلي در اين سكونتگاه ها شكل گرفته است.در حال حاضر هر خانه داراي برق و لوله كشي داخلي آب است.
سكونتگاه خداوند طرحي است تا به نيازهاي مسكن كم درآمدها با شيوه اي ابتكاري پاسخ دهد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید