مشخصات فنی جنگنده‌هایی که روسیه در سوریه استفاده می‌کند/از شمشیرباز تا تانک پرنده

سوخو 24؛شمشير باز در سوريه
سوخو 24 مشهور به فنسر يا شمشيرباز یک جنگنده ضربتی مافوق صوت، دو کابینه، بال‌متغیر و دوموتوره ساخت شرکت سوخو است. این هواپیما که نخستین سیستم ناوبری و حمله دیجیتال شوروی را در خود داشت نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۷۰ انجام داده و از سال ۱۹۷۴ وارد ارتش شوروی شد و هم‌اکنون نیز در ارتش‌های روسیه،اوکراین، قزاقستان، الجزایر، سودان، سوریه و ایران در حال خدمت است. البته نیروی هوایی روسیه در حال جایگزینی تدریجی این هواپیما با جنگنده بمب‌افکن سوخو-۳۴ است.
تولید جنگنده بمب افکن بال متغیر آمریکایی اف.۱۱۱ در نیمه دهه ۱۹۶۰ تهدیدی جدی برای شوروی بود. به همین دلیل کارخانه سوخو هم مامور ساخت هواپیمایی با قابلیت‌های مشابه شد.

بعضی از اهداف طراحان سوخو در طرح جدیدشان، قابلیت پرواز فراصوتی در ارتفاع پایین، توانایی اجرای عملیات در شب یا روز و در همه گونه شرایط جوی و قابلیت استفاده از باندهای نامناسب و کوتاه بود.
هواپیمای سوخو 24 توانایی از کار انداختن تمامی رادارها و موشک‌های دشمن را دارد و می تواند به عنوان هواپیمای پیشرو، سامانه جنگ الکترونیک را به کار گیرد و هواپیماهای دیگر به دنبال آن برای بمباران اهداف دشمن وارد عمل شوند.
از ویژگی‌های منحصر به فرد این نوع هواپیما آن است که در صورت روشن بودن رادار دشمن و به دلیل توانایی حمل موشک‌های لیزری قادر است هرگونه فرکانس موشکی را شناسایی و با متمرکز شدن روی مراکز راداری و هواپیماهای دشمن، به طور اتوماتیک این مراکز و هواپیماها را به طور صددرصد منهدم کند.

پس از پایان جنگ تحمیلی، با درایت شهید منصور ستاری و سایر کارشناسان نهاجا، هواپیمای بمب افکن تاکتیکی سوخو-24 (ملقب به فنسر یا شمشیرباز) به عنوان یک هواپیمای جنگی با مأموریت تخصصی ضربتی و بمباران خریداری شد.

سوخو 25؛پرواز كلاغ سياه
سوخو ۲۵ را مي توان همتاي روسي هواپيماي « آ -۱۰» آمريكا دانست. اين جنگنده كه در ناتو با نام Frogfoot يا پا قورباغه شناخته مي‌شود یک جت جنگنده تک‌سرنشین دوموتوره است که در اتحاد جماهیر شوروی، توسط دفتر طراحی سوخو طراحی و تولید شد. ماموریت اصلی این هواپیما پشتیبانی نزدیک از نیروهای زمینی است. این هواپیما در نیروی هوایی و هوانیروز روسیه با نام مستعار کلاغ سیاه شناخته مي‌شود. برای انهدام دقیق اهداف زمینی در تمامی شرایط آب‌وهوایی شبانه‌روز و به طور خاص انهدام خودروهای زرهی دشمن، وسایل ارتباطی، سنگرهای آتش، واحدهای فرماندهی و نظارت، جاده‌ها، خطوط آهن، و هلیکوپترهای نظامی دشمن طراحی شده است.

سوخو-۲۵ از نظر توانایی‌های جنگی، قدرت ضربتی، مقاومت و اثرگذاری کاملاً قابل مقایسه با همتای آمریکایی خود آ-۱۰ تاندربولت است. ساختار کلی، تجهیزات الکترونیکی و به ویژه توانایی استفاده از طیف وسیعی از مهمات و امکان فعالیت در خطیرترین شرایط، سوخو-۲۵ را هواپیمایی ایده‌آل برای پشتیبانی نزدیک هوایی از نیروهای زمینی ساخته‌است. این هواپیما به یک توپ اتوماتیک دولول ۳۰ میلی‌متری در زیر بدنه با ۲۵۰ گلوله مسلح شده و هشت پایلون در زیر بال‌های آن قرار دارد که به آن قدرت حمل حدود ۴ تن مهمات هوابه‌زمین از جمله راکت‌های ۵۷ تا ۳۳۰ میلی‌متری را می‌دهد. دو پایلون کوچک بیرونی هم برای موشک‌های هوابه‌هوا در زیر بدنه تعبیه شده‌اند.

سوخو 30
جنگنده بمب افکن سوخو 30 ، در حقیقت نمونه پیشرفته تر جنگنده Su-27 است که علاوه بر برتری هوایی، توانایی درگیری با اهداف زمینی و همچنین حمل طیف وسیعی از تسلیحات مختلف را داراست.

از ویژگی های این جنگنده میتوان به برد بالا ، مداومت پروازی و مانور پذیری فوق العاده آن اشاره کرد. شركت سوخو كه بزرگترین تشکیلات هواپیماسازی روسیه است اين جنگنده را با هدف برتري هوايي طراحي كرده اما اين جنگنده قابليت حمله به اهداف زميني را هم دارد. برد عمليات سوخو 30 كه نمونه ارتقاء يافته سوخو-27 به حساب مي‌آيد 1500 كيلومتر است اما با سوخت‌گيري هوايي مي‌تواند به بيشتر از 2 هزار كيلومتر برسد. سوخو ۳۰ یك جنگنده برتری هوایی دو نفره(يك خلبان،يك افسر اسلحه) است كه از مشتقات سوخو ۲۷ به حساب مي‌آيد. يكي از تفاوت‌هاي سوخو 30 با سوخو27 در اضافه شدن یك بالك (كانارد) به هواپیما برای افزایش كارایی و قدرت مانور است. در یك عملیات شبیه سازی شده كامپیوتری توسط نیروی هوایی آمریكا سوخو ۳۰ ام كا آی توانست اف-۱۵ سی را شكست دهد.

سوخو 34؛تانك پرنده
سوخو-۳۴ (با نام فول بک در ناتو) جت جنگنده بمب افکن دوسرنشینه و دوموتوره ساخت سوخو در روسیه است که بر اساس بدنهٔ پروازی جنگنده برتری هوایی سوخو-۲۷ طراحی شده است. سوخو-۳۴ برای تکمیل و جایگزینی جنگنده ضربتی سوخو-۲۴ در نیروی هوایی روسیه ساخته شده‌است. سوخو-۳۴ برای رخنهٔ مافوق صوت و ارتفاع بالا به فضای هوایی دشمن طراحی شده و قادر به حمل هشت تن انواع موشک و بمب و شلیک از فاصله ۲۵۰ کیلومتری است. این جنگنده به یک کابین زرهپوش و پادکارهای پیشرفته مجهز شده و قادر است ضربات ترکش‌های موشک و برخورد مستقیم سلاح‌های کالیبر پائین را تحمل کند.

شعاع عملیاتی سوخو-۳۴ با استفاده از تانکرهای سوخت اضافی ۱۵۰۰ کیلومتر است که با سوخت‌گیری هوایی می‌توان آن را ارتقا داد. وزن برخاست این هواپیما ۴۵.۱ تن است و از یک سیستم هدف‌گیری دیجیتال بهره می‌برد که دقت شلیک آن را در هرنوع شرایط جوی به چند متر محدود کرده‌است. حداکثر سرعت سوخو-۳۴ حدود ۱.۸ ماخ است و نیروی محرکه خود را از دو موتور توربوفن سالیوت AL-31FM1 می‌گیرد.
این موتورها برای هزار ساعت پرواز قبل از انجام تعمیر طراحی شده‌اند. میخائیل سیمونوف طراح اصلی سوخو-۳۴ معتقد است که این جنگنده تنومند، مانورپذیر و زرهپوش به یک تانک پرنده شباهت دارد. کابین جادار و زرهپوش خلبان با یک قفس فولادی به ضخامت ۱۷ میلی‌متر در مقابل ترکش‌ها و گلوله‌ها محافظت می‌شود. بدنه سوخو-۳۴ به گونه‌ای طراحی شده تا سطح مقطع راداری کوچکی داشته باشد و به گفته سیمونوف آشکارگی راداری آن در حد یک موشک کروز مافوق صوت است.