آشنایی با فرقه های اسلامی (15)
زیدیان کیانند؟
آفتاب‌‌نیوز : 
از قديمىترين كتابهاى ايشان در «فقه» كتب «مجموع الحديث» و «مجموع الفقه» است كه آن دو را «مجموع الكبير» گويند و آنها محتوى بر اخبار و فتواهايى است كه از زيد بن على بن الحسين رسيده است، اين كتاب، به روايت ابوخالد عمر بن خالد واسطى است كه در ربع دوم قرن دوم هجرى وفات يافت. ابو خالد از اصحاب زيد بن على بود.
چند سال پيش مجمع علمى ميلانو اين كتاب فقه را منتشر كرد و اگر نسبت اين كتاب به واسطى صحيح باشد آن نخستين كتاب فقه اسلامى است كه به دست ما رسيده است.
مذهب «زيديه» با بقيه شيعه مشترك است جز اين كه در نماز «حى على خير العمل» نگويند و مسح على الخفين و نماز را به امامت هر صالح و فاجرى جايز دانند، و اكل ذبايح اهل كتاب را روا شمرند، و قايل به «زواج» متعه نيستند.
محمد بن اسحاق النديم در كتاب «الفهرست» مىنويسد: اكثر محدثين، مانند سفيان بن عينيه و سفيان ثورى و صالح بن حى و پسرش بر مذهب زيدى بودند.
زيديه، به «مهدويت» اعتقادى ندارند و در انتظار امام غايبى نيستند. درباره مرتكب گناه كبيره گويند كه: وى در آخرت در دوزخ جاودان نخواهد ماند ولى به اندازه گناهى كه كرده است عذاب خواهد ديد.
ايشان براى ائمه خود قايل به معجزات و كراماتى نيستند.
امر به معروف و نهى از منكر را واجب مىدانند و به «تقيه» كردن قايل نيستند. زيديه مانند ابو حنيفه قايل به «قياس» شدند و عمل به «استصحاب» را درست دانند. ايشان «حسن و قبح رامانند معتزله «عقلى» دانند. بدون «اجتهاد» فتوى را براى مفتى جايز ندانند. بر خلاف كيسانيه و اماميه بدا و رجعت را جايز نشمارند. صفات خداوند را چيزى جز ذات نشمارند.
اساس آراء شرعى را بر اجماع علماى امت اسلام دانند و چنان در اين امر اصرار ورزيدهاند كه بعضى گمان كردهاند زيديه اجماع را بر كتاب و سنت مقدم دانستهاند.
از قديمىترين كتابهاى ايشان در «فقه» كتب «مجموع الحديث» و «مجموع الفقه» است كه آن دو را «مجموع الكبير» گويند و آنها محتوى بر اخبار و فتواهايى است كه از زيد بن على بن الحسين رسيده است، اين كتاب، به روايت ابوخالد عمر بن خالد واسطى است كه در ربع دوم قرن دوم هجرى وفات يافت. ابو خالد از اصحاب زيد بن على بود. چند سال پيش مجمع علمى ميلانو اين كتاب فقه را منتشر كرد و اگر نسبت اين كتاب به واسطى صحيح باشد آن نخستين كتاب فقه اسلامى است كه به دست ما رسيده است.
مذهب «زيديه» با بقيه شيعه مشترك است جز اين كه در نماز «حى على خير العمل» نگويند و مسح على الخفين و نماز را به امامت هر صالح و فاجرى جايز دانند، و اكل ذبايح اهل كتاب را روا شمرند، و قايل به «زواج» متعه نيستند.
محمد بن اسحاق النديم در كتاب «الفهرست» مىنويسد: اكثر محدثين، مانند سفيان بن عينيه و سفيان ثورى و صالح بن حى و پسرش بر مذهب زيدى بودند.
زيديه، به «مهدويت» اعتقادى ندارند و در انتظار امام غايبى نيستند. درباره مرتكب گناه كبيره گويند كه: وى در آخرت در دوزخ جاودان نخواهد ماند ولى به اندازه گناهى كه كرده است عذاب خواهد ديد.
ايشان براى ائمه خود قايل به معجزات و كراماتى نيستند.
امر به معروف و نهى از منكر را واجب مىدانند و به «تقيه» كردن قايل نيستند. زيديه مانند ابو حنيفه قايل به «قياس» شدند و عمل به «استصحاب» را درست دانند. ايشان «حسن و قبح رامانند معتزله «عقلى» دانند. بدون «اجتهاد» فتوى را براى مفتى جايز ندانند. بر خلاف كيسانيه و اماميه بدا و رجعت را جايز نشمارند. صفات خداوند را چيزى جز ذات نشمارند.
اساس آراء شرعى را بر اجماع علماى امت اسلام دانند و چنان در اين امر اصرار ورزيدهاند كه بعضى گمان كردهاند زيديه اجماع را بر كتاب و سنت مقدم دانستهاند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید