اجرای تئاتر رویای یک عکس در سوئد
وی افزود : اين نمايش چند سال پيش توسط من و يكي از دوستانم طي يك اجراي خصوصي در كشور سوئد به نمايش گذاشته شد و قرار بود اجراي بزرگتري از آن در تئاترهاي سوئد هم داشته باشيم كه به دليل برنامه‌ريزيهاي ما اين اجرا به بعد موكول شد و خوشبختانه در حال حاضر در حال فراهم كردن مقدمات همان برنامه هستيم.
وي در ادامه درباره مضمون اصلي اين نمايش و نگارش آن، گفت: « تصوير يك رويا» در سال 96 نوشته شد. جرقه اوليه كار هم زماني زده شد كه بر اساس آمار و تحليلات موجود در رسانه‌هاي سوئد اعلام كردند كه شش هزار نفر در اين كشور زندگي زيرزميني دارند و اين جمعيت در مليتهاي گوناگوني بودند كه قطعا هموطنان ايراني ما نيز جزيي از آنها محسوب مي‌شدند و تمام اين افراد از كليه حقوق اجتماعي محروم بودند.
وي به نمايشنامه‌اي در آئول فوگارد اشاره كرد و گفت: با اين اخبار و آماري كه در دست داشتم، نمايشنامه‌اي از فوگارد را نيز دستمايه كار قرار دادم و نمايشنامه « روياي يك عكس» را نوشتم و چون تمام اين موضوعات در جغرافيا و زمان خارج از ايران روي مي‌داد از يك بستر روايي براي پرداختن به شخصيتهاي نمايش استفاده كردم كه قرار است در كارهاي بعدي‌ام سرگذشت به ترتيب به داستان زندگي يكي از اين كاراكترها بپردازم.
رايگان تصريح كرد: « روياي يك عكس» قصد دارد به ياد تك‌تك مخاطبان خود بيامورد كه اين زندگي براي خيلي از انسانهاي اين كره خاكي بسيار تلخ است به همين دليل هم در طول كار شخصيتهاي نمايشي از دل خاطرات عكاسي نمايش يعني عزيز بيرون مي‌آيند و در پايان به سرنوشت گلبانو ختم مي‌شوند.
اين بازيگر تئاتر و سينما ر ادامه اين گفت‌وگو درباره دخالت دادن تماشاگران در طول نمايش، گفت: سيستم تئاتري متداول در تمام دنيا، امروز به معناي انفعال تماشاگر نيست زيرا به محض ورود گروه اجرايي به صحنه ما يك قرارداد دو طرفه با تماشاگران مي‌بنديم واين پروسه ادامه دارد تا زماني كه تماشاگر شروع به واكنش و خودش را با صحنه و نمايش درگير كند، پس اگر ما در تئاتر به اين پتانسيل از ارتباط دو طرفه برسيم موفق خواهيم بود.
وي ادامه داد: اين ارتباط دوطرفه الزاما به معناي واكنش كلامي مخاطب در طول اجرا نيست بلكه فكر كردن و درگير شدن او با كار نشان از برقراري اين ارتباط دارد واين همان چيزي است كه ما در اجراي نمايش « روياي يك عكس» به دنبالش هستيم، يعني با سوال كردن از مخاطب قصد داريم تا ديوارهاي جانبي بين خودمان و تماشاگران را برداريم و از اين روز اگر مخاطبان به سوالات من در طول نمايش جواب هم ندهند مهم نيست، چون تماشاگر ايراني هنوز به اين نوع از تئاتر عادت نكرده است و در نهايت اين ارتباط بايد تا حدي ادامه پيدا كند كه تماشاگران صحنه را از آن خود بدانند.
رايگان همچنين با اشاره به تاثير حضور بازيگران صاحب نام در استقبال از نمايش، گفت: به اعتقاد من تماشاگر تئاتر صرف نظر از حضور چهره‌هاي تئاتري بايد الزاما با كار ارتباط برقرار كنند. به خصوص كه نمايشي مثل « روياي يك عكس» يك داستان بسيار ساده و يك خطي است كه تنها در صورت درگير و همسو شدن مخاطبان مي‌تواند قابل توجه باشد.
