آفتابنیوز : در حالی که همیشه شعار مسئولان ورزش این است که رشتههای پایه اهمیت بسیار زیادی دارند و برنامه ریزیهای توسعهای در این بخش میتواند مدال آوری ایران را در رودیدادهای مهم ورزشی تضمین کند، اما رشته ژیمناستیک همچنان مهجور مانده است.
با وجود اهمیت این دسته از ورزشهای پایه و مادر شاهدیم که کماکان هیچ توجهی به رشتهای مانند ژیمناستیک نمیشود؛ آنهم رشتهای که اگر پیشرفتی در آنها حاصل شود نتیجه مطلوبی بر ورزش کشور خواهد داشت. کم نیستند ورزشکارانی که ابتدا دورهای را در رشتههای پایه گذراندهاند و بعد در دیگر رشتهها به نتایج درخشانی رسیدهاند.
با نگاهی به تاریخچهی ژیمناستیک ایران میبینیم با وجودی که فدراسیون ژیمناستیک از سال 1325 همزمان با المپیک 1948 لندن آغاز به کار کرده اما این رشته ورزشی با گذشت سالها به موفقیتهای ناچیزی دست یافته است. در تمام سالهای فعالیت این رشته پایه، تنها سه نماینده از ایران راهی رقابتهای المپیک شدهاند. در سال1948 لندن یک نماینده از ایران و در سال 1964 توکیو دو نماینده از ایران راهی المپیک شدند و پس از آن ژیمناستیک دیگر رنگ المپیک را هم ندیده است.
با وجودی که ژیمناستیک در دنیا به پیشرفتهای زیادی دست یافته است و برخی کشورها تنها از ژیمناستیک در یک المپیک چندین مدال کسب میکنند اما ایران از داشتن حتی یک نماینده در المپیک محروم است.
مشکلاتی چون برگزاری لیگ با تیمهای اندک، نداشتن اردو و تمرین سازمانیافته برای تیم ملی، حمایت نشدن قهرمانان و ملیپوشان و همچنین کمبود وسایل تمرینی در این رشته بیداد میکند.
به گزارش ایسنا، البته این بخشی از مشکلات این رشته پایه و مادر است و مشکلات دیگری گریبانگیر این رشته ورزشی در کشور شده؛ از نداشتن تقویم سالیانه گرفته تا نداشتن سرپرست فدراسیون!
با گذشت چندین روز از اتمام دوران ریاست فدراسیون، هنوز شخصی به عنوان سرپرست از سوی وزارت ورزش تعیین نشده است. آیا کسی این ورزش پایه را از خواب زمستانی بیدار خواهد کرد؟