تنش محيط كار ،پزشكان را دچار افسردگي مي‌كند
آفتاب‌‌نیوز : 
اعتراض در خصوص ميزان بالاي استرس و تنش در دانشكده‌هاي پزشكي و بيمارستانهاي پژوهشي در گذشته نيز وجود داشته اما هيچگاه تحقيقي علمي در مورد اين اعتراضها به انجام نرسيده بود.
باربارا شيندلر در يونيورسيتي كالج دركسل در فيلادلفيا به اتفاق همكارانش پرسشنامه‌هايي را براي ۳۵۰۰عضو هيات علمي در دانشكده‌هاي پزشكي در دانشگاههاي مختلف آمريكا ارسال كرد.
در اين پرسشنامه‌ها از ميزان سلامت جسمي و نيز رضايت روحي و شغلي اين افراد سوال شده بود.
بيش از نيمي از دريافت‌كنندگان به پرسشها پاسخ دادند و نتايج حاصل از بررسي اين داده‌ها نشان مي‌دهد كه حدود ۲۰درصد از اعضاي هيات علمي دانشكده‌هاي پزشكي اعم از زن و مرد تاكيد كرده‌اند كه نشان مستمر افسردگي شديد در حد باليني را با خود به همراه دارند.
اين ميزان با درصد مبتلايان به اين بيماري رواني در كل جمعيت آمريكا همتراز است و نسبت به داده‌هايي كه در همين زمينه در سال ۱۹۸۴جمع‌آوري شده بود، افزايشي ۱۴درصدي را نشان مي‌دهد.
بر اساس تحقيق جديد، پژوهشگران جوانتر بيشتر در معرض ابتلا به افسردگي و ناراحتيهاي روحي ناشي از استرس و تنش در محيط كار قرار دارند و آن دسته ار پژوهشگراني كه با بيماران سروكار دارند بيش از پژوهشگراني كه صرفا در محيط آزمايشگاه كار مي‌كنند دچار ناراحتي روحي هستند.
به گفته شيندلر، اگر ۲۰درصد پزشكان در جامعه بيمار باشند بايد پذيرفت كه جايي از كار دچار يك نقص جدي است.
پاسخ‌دهندگان به پرسشها علل متنوعي را به عنوان عوامل بروز استرس و تنش ذكر كرده‌اند. به عنوان مثال اعضاي هيات علمي در دانشكده‌هاي پزشكي مي‌گويند كه فشار زيادي از طرف مسوولان بيمارستانهاي مربوط به دانشگاههاي پزشكي بر دوش آنان گذارده مي‌شود كه بيماراني را كه حق ويزيت مي‌پردازند، معاينه كنند.
اين امر موجب مي‌شود كه براي اين پزشكان وقت زيادي براي انجام تحقيقات و انتشار مقالات باقي نماند. عدم انتشار مقالات نيز منجر به آن مي‌شود كه محققان نتوانند ارتقا شغلي پيدا كنند.
بنا بر آمار اتحاديه دانشكده‌هاي پزشكي در آمريكا، يكي از نتايج اين عدم خرسندي پزشكان آن بوده كه پزشكان از پذيرش مشاركت در تحقيقات پزشكي طفره مي‌روند و رغبتي به آن نشان نمي‌دهند.
علت آنست كه اين قبيل پژوهشها وقت زيادي از آنان مي‌گيرد و به واسطه وجود تعهدات ديگر آنان عملا نمي‌توانند تعهد زماني تازه‌اي را بپذيرند.
به گفته سخنگوي اتحاديه دانشكده‌هاي پزشكي، مسوولان امر از اين مشكل آگاه هستند و براي كاهش ميزان تنش و استرس پزشكان كوشيده‌اند نظام تازه‌اي را به اجرا بگذارند كه بر اساس آن هر محقق از همفكري يك همكار ارشد و با تجربه‌تر كه به عنوان مربي همكار جوانتر را زير بال خود و تحت حمايت خويش قرار مي‌دهد، بهره‌مند خواهد شد.
اعتراض در خصوص ميزان بالاي استرس و تنش در دانشكده‌هاي پزشكي و بيمارستانهاي پژوهشي در گذشته نيز وجود داشته اما هيچگاه تحقيقي علمي در مورد اين اعتراضها به انجام نرسيده بود. باربارا شيندلر در يونيورسيتي كالج دركسل در فيلادلفيا به اتفاق همكارانش پرسشنامه‌هايي را براي ۳۵۰۰عضو هيات علمي در دانشكده‌هاي پزشكي در دانشگاههاي مختلف آمريكا ارسال كرد.
در اين پرسشنامه‌ها از ميزان سلامت جسمي و نيز رضايت روحي و شغلي اين افراد سوال شده بود.
بيش از نيمي از دريافت‌كنندگان به پرسشها پاسخ دادند و نتايج حاصل از بررسي اين داده‌ها نشان مي‌دهد كه حدود ۲۰درصد از اعضاي هيات علمي دانشكده‌هاي پزشكي اعم از زن و مرد تاكيد كرده‌اند كه نشان مستمر افسردگي شديد در حد باليني را با خود به همراه دارند.
اين ميزان با درصد مبتلايان به اين بيماري رواني در كل جمعيت آمريكا همتراز است و نسبت به داده‌هايي كه در همين زمينه در سال ۱۹۸۴جمع‌آوري شده بود، افزايشي ۱۴درصدي را نشان مي‌دهد.
بر اساس تحقيق جديد، پژوهشگران جوانتر بيشتر در معرض ابتلا به افسردگي و ناراحتيهاي روحي ناشي از استرس و تنش در محيط كار قرار دارند و آن دسته ار پژوهشگراني كه با بيماران سروكار دارند بيش از پژوهشگراني كه صرفا در محيط آزمايشگاه كار مي‌كنند دچار ناراحتي روحي هستند.
به گفته شيندلر، اگر ۲۰درصد پزشكان در جامعه بيمار باشند بايد پذيرفت كه جايي از كار دچار يك نقص جدي است.
پاسخ‌دهندگان به پرسشها علل متنوعي را به عنوان عوامل بروز استرس و تنش ذكر كرده‌اند. به عنوان مثال اعضاي هيات علمي در دانشكده‌هاي پزشكي مي‌گويند كه فشار زيادي از طرف مسوولان بيمارستانهاي مربوط به دانشگاههاي پزشكي بر دوش آنان گذارده مي‌شود كه بيماراني را كه حق ويزيت مي‌پردازند، معاينه كنند.
اين امر موجب مي‌شود كه براي اين پزشكان وقت زيادي براي انجام تحقيقات و انتشار مقالات باقي نماند. عدم انتشار مقالات نيز منجر به آن مي‌شود كه محققان نتوانند ارتقا شغلي پيدا كنند.
بنا بر آمار اتحاديه دانشكده‌هاي پزشكي در آمريكا، يكي از نتايج اين عدم خرسندي پزشكان آن بوده كه پزشكان از پذيرش مشاركت در تحقيقات پزشكي طفره مي‌روند و رغبتي به آن نشان نمي‌دهند.
علت آنست كه اين قبيل پژوهشها وقت زيادي از آنان مي‌گيرد و به واسطه وجود تعهدات ديگر آنان عملا نمي‌توانند تعهد زماني تازه‌اي را بپذيرند.
به گفته سخنگوي اتحاديه دانشكده‌هاي پزشكي، مسوولان امر از اين مشكل آگاه هستند و براي كاهش ميزان تنش و استرس پزشكان كوشيده‌اند نظام تازه‌اي را به اجرا بگذارند كه بر اساس آن هر محقق از همفكري يك همكار ارشد و با تجربه‌تر كه به عنوان مربي همكار جوانتر را زير بال خود و تحت حمايت خويش قرار مي‌دهد، بهره‌مند خواهد شد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید