به گزارش فارس، ایرج نوبهار از شاعران کشورمان می‌گوید: در مسافرت اخیر به شهر قم با صحنه دلخراشی مواجه شدیم، دیدیم که کاشی‌های سر در آرامگاه شخصی و خانوادگی اعتصام الملک کنده شده و به جای آن تابلو (دفتر اشخاص گمشده) نصب شده بود. همان مقبره خانوادگی و شخصی اعتصام الملک پدر پروین ادیب و دانشمند اسلامی که چند کتاب او هنوز در دانشگاه های اسلامی دنیا تدریس میشود.
پروین نیز در سال 1320 در جوار پدر و مادر دفن شد. اما مدتی است به دستور معاونت فرهنگی آستان حضرت معصومه(س) این مقبره خانوادگی تبدیل به محل کار و دفتر اشخاص گمشده شه است.
نوبهار ادامه داد: پروین ستاره تابان شعر و ادب و اخلاق است. فلسفه شناس، جامعه شناس، روانشناس، یک روحانی پاک نهاد و پاکدامن و نماد فضیلت های اخلاقی یک انسان کامل بود، تمامی زندگانی کوتاه او وقف خدمات فرهنگی و اجتماعی شد و من او را ژاندارک شعر و ادب ایران می‌دانم.
این شاعر می‌افزاید: این کار توهین به فرهنگ و ادب و دلسردی اهل قلم و آنان که از سراسر دنیا برای زیارتش می آیند است و شایسته فرهنگ و ادب میهن اسلامی نیست. جبران و تصحیح این اشتباه در اسرع وقت نشانه سعه صدر و فرهنگ مسولین خواهد بود.
خدا را شکر کنید که خرابش نکردند.
البته افرادی هم که در آنجا مینشینند خودشان هم گم شده اند.
به نظر من اینجا اون شعر مصداق پیدا می کنه...
چوخواهی که نامت رود در جهان ....
مکن نام نیک بزرگان نهان...
که مشخصه متولیان اونجا خیلی سعی کردن به این شعرعمل کنن...
قطعاً هرچه برسر ما می آید... علت اصلیش عملکرد خودمان است.
مرحوم یوسف اعتصام الملک نمایندهٔ دورهٔ دوم مجلس٬ مترجم ٬روزنامه نگار ٬ مدیر نشریهٔ فرهنگی ادبی بهار و رییس کتابخانهٔ مجلس بوده است. نزدیک به چهل جلد کتاب از فرانسه٬ ترکی و عربی ترجمه کرده که تعدادی از آنها را چاپ نموده است. هیچ کتابی از وی به عنوان نویسنده بجا نمانده که در جایی تدریس شود. بلکه شهرت وی «پدر پروین» بودن اوست! پروین قبل از مادرش از دنیا رفته نه بعد از او! پروین تنها دورهٔ اول دبیرستان را به پایان رسانده ٬ نه جامعه شناس بوده نه فیلسوف و نه روانشناس! در پاکدامنی اش تردید نیست٬ امادر هیچ مرجعی تاکنون از او به عنوان روحانی و عارف و اسلام شناس یا حتی نویسنده٬ یاد نشده است. حتی در شاعر بودن او نیز برخی ادبا تشکیک کرده اند٬ مرحوم فضل الله گرگانی در این باره کتابی تحت نام «تهمت شاعری» در سلل ۱۳۵۶ به رشتهٔ تحریر در آورده است.
سخن آخر اینکه تقاضا می شود در انتشار مطالب تاریخی بیش از پیش مراقبت فرمایید که مطالب غیر مستند درج نگردد. و کذب جای صدق ننشیند.