پاسخی به انتقادها از محصولات تراریخته
زراعت در کشور ما به دلیل شرایط اقلیمی، بیش از ۹۰ درصد وابسته به «زراعت آبی» است و سهم کل تولیدات کشاورزی ایران کمتر از ۱۰ درصد از آب سبز است. بنابراین بدون «آب آبی»، کشاورزی در این کشور مفهومی ندارد.
آفتاب‌‌نیوز :
در شرایطی قرار گرفته ایم که هر روز و هر ساعت از کمیت و کیفیت منابع آبی کشور کاسته می شود و اثرات منفی و تخریبی کیفیت آب به مراتب بیشتر از کمبود آب مشهود است. این در حالی است که از یک سو برنامه ششم توسعه بدون نیم نگاهی به بحران آب در کشور، در دست تدوین بوده و از سوی دیگر فناوری های نوین مانند تراریخته که می تواند گیاهانی مقاوم به شوری و کم آبی تولید کند، از هر طرف مورد هجوم افراد سودجو و یا ناآگاه قرار گرفته است.
عیسی کلانتری، مشاور معاون اول رییس جمهوری با انتقاد از تصمیم سازان و برنامه نویسان اقتصادی، همچنین متخصصانی که عافیت طلبی می کنند و در مقابل معدود افراد علم ستیز سکوت اختبار کرده اند، انجمن های علمی را هم یک پای ماجرای بحران آب در کشور می داند و از آنها می خواهد در مسایل ملی سکوت نکنند.در مقابل جوسازی ها علیه تراریخته سکوت را بشکنیدوی با بیان اینکه تحقیقات ما هنوز توان پاسخگویی علمی به نیازهای کشور را ندارد، بنابراین باید تدارکات را حتی با کمک خارجی ها تقویت کرد، اضافه می کند: اگر انجمن های علمی در کشور عملکرد درستی نداشته باشند و مقابل برنامه های غلط و جوسازی های سودجویانه مانند جوسازی هایی که در محصولات تراریخته و GMO ها می شود، نایستند، باید فکر دیگری بکنند.
کلانتری در این زمینه تصریح می کند: در تولید محصولات تراریخته، بجز دو سه نفر از متخصصان، بقیه، کنار کشیده اند. شاید صدها نفر متخصص در این بخش داریم که همه در مقابل یک نفر سکوت کرده اند و رسانه ملی هم، چنان به این افراد میدان می دهد که گویی گفته های شان وحی منزل است و متخصصان هم عافیت طلبی می کنند.عافیت طلبی انجمن های علمی منافع ملی را به خطر می اندازدوی می افزاید: در نتیجه به جامعه چنین القا می شود که حرف زدن از تراریخته گناه شمرده می شود و برخی تصمیم گیران ناآگاه در مجلس هم ممکن است زیر تأثیر این القائات قرار بگیرند و از عوام دنباله روی کنند. اگر انجمن های علمی مربوط بخواهند همچنان منفعلانه برخورد کنند، باید بساط شان را جمع کنند. در غیر این صورت باید فعالانه و مسئولانه رفتار کنند و ثمره کارشان محسوس و ملموس باشد.
کلانتری عافیت طلبی انجمن ها را همراه با پیامدهای نامطلوب می داند و می گوید: این عافیت طلبی ها عاقبت منابع و منافع ملی را به خطر می اندازد و تاکنون نیز انداخته است. نمونه بارز آن، فاجعه سد گتوند است که خوزستان را نابود کرده و در این زمینه نیز متخصصان آب، زراعت، اقتصاد، محیط زیست و غیره همه مقصرند و سکوت کرده اند.برنامه ریزی ها بی ربط استمشاور معاون اول رییس جمهوری در امور آب، کشاورزی و محیط زیست، کشاورزی با تاکیدهای چند باره بر لزوم حل بحران آب در کشور، مشکل آب و کمبود شدید و افت کیفیت آب را بزرگ ترین چالش زراعت کشور می داند و می افزاید: در برنامه ششم توسعه جایی برای حل بحران آب دیده نشده انگار زراعت کشور باید بدون آب انجام شود. این در حالی است که کسی ارتباط میان این موضوعات را درک نمی کند. یکی در گوشه ای نشسته و برنامه ریزی زراعت می کند و در سوی دیگر، معضل ملی و طبیعی بحران آب روبه گسترش بوده و ارتباط میان آنها گمشده است.
وی ادامه می دهد: افزایش شوری آب و تخریب خاک، روی کیفیت و کمیت تولید هم تأثیر منفی گذاشته و شوربختانه برنامه های دولت و انجمن های علمی برای ارائه نظرات علمی در این زمینه به شدت بی ربط به مسائل و مشکلات موجود در زمینه بحران آب است. چنانچه در برنامه ششم توسعه که در قرار است با تأیید مجلس برسد نیز برنامه خاصی برای بحران آب دیده نشده و بحران آب و شدت کمبود و آلودگی منابع آبی در آن نیامده است.
کلانتری تصریح می کند: این برنامه هم مانند برنامه های پیشین در حال تدوین و تأیید است و کشاورزان هم صدای شان در نمی آید. گویی هیچ مشکلی در این زمینه وجود ندارد. حتی تشکل ها و انجمن های مربوط نیز نشانی از حضور و تأثیرگذاری شان در این مشکل بزرگ به چشم نمی آید و احساس نمی شود. انگار زراعت ما بدون آب باید انجام شود و برنامه های توسعه ای، عادی و به روال دهه های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ در حال اجرا هستند!ارتباطی میان بهره وری و استحصال وجود ندارددبیر کل خانه کشاورز ادامه می دهد: به باور من ارتباط بهره وری و استحصال در این سرزمین قطع شده و اصلاً وجود ندارد. ما نباید به امید افزایش بهره وری، آب را به این صورت استحصال کنیم. توان تجدیدپذیری سالانه آب در این سرزمین ۹۶ میلیارد مترمکعب است که ۸۸ میلیارد متر مکعب آن هر سال استحصال می شود.
کلانتری می گوید: اگر بخواهیم برنامه ریزی درستی داشته باشیم، در وهله نخست باید سالانه استحصال ۴۶ میلیون متر مکعب آن قطع شود و در هر شرایطی که باشد یا هر اتفاقی که می خواهد بیفتد. در بخش استحصال آب، اولویت های زیست محیطی باید بررسی شوند و حدود نیمی از این مقداری که استحصال می شود باید کاهش یابد.انجمن های علمی هم عافیت طلبی می کنندمشاور جهانگیری با اشاره به تصمیم های غلط و نادرستی که در زمینه مدیریت منابع آب گرفته شده و سکوت انجمن های علمی در مقابل این تصمیم ها، آنها را به خیزش دعوت می کند و می افزاید: تمام کسانی که برنامه می نویسند و تصمیم ساز هستند و در انجمن های علمی مربوط هم عضویت دارند، باید برخیزند و سکوت شان را بشکنند. نمی دانم چرا این همه سکوت می کنند؟ چرا اعتراض نمی کنند؟ پیکره انجمن ها با اطلاع رسانی به موقع و درست باید علیه سیاست های غلط و برنامه های نادرست خیزش کنند و باورهای علمی شان را وارد برنامه ها کنند.
وی ادامه می دهد: آنها باید به مردم بگویند که در دولت چه می گذرد و تصمیم های غلط را منعکس کنند. این یک وظیفه ملی است و ما پیش از هر چیز پذیرفته ایم که یک ایرانی هستیم و سکوت در منافع ملی، هویت انسانی ما را زیر سوال می برد. صریحا می گویم؛ انجمن های علمی اگر بخواهند از باورهای علمی شان پرهیز کنند، جایگاه شان را از دست می دهند.تعارف متخصصان با مسئولان بر سر بحران آبکلانتری همچنان معتقد است که مسائل آب باید خیلی جدی باز شود و می گوید: مسئولان و متخصصان این بخش ها هنوز تعارف می کنند. ارزش آب در ایران باید سنجیده شود. رکن اصلی زندگی در این سرزمین آب است. آیا این موضوع در برنامه های توسعه ای، اقتصادی، اجتماعی، چرخه زندگی مردم و برنامه های انجمن ها و غیره دیده می شود و جایگاهی دارد؟ اولویت اول ایران، آب است.
وی تصریح می کند: این مقوله مهم، حتی بالاتر از نظام سیاسی، اقتصادی، نفت، طلا و سایر مسائل قرار دارد. حتی بالاتر از مقوله آزادی است و اگر آب نباشد، ایرانی وجود ندارد که دارای نظامات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی باشد. پرسش من این است؛ آیا به آن بهایی داده می شود؟ آیا آن را مقدس می شمرند؟ ارزشی برایش قائلند؟ وقتی یک کیلوگرم گندم را در مقابل ۶۰۰ کیلوگرم آب تولید می کنیم ازرش یک کیلوگرم گندم برای ما در سرزمین کم آب ایران بیشتر از ۶۰۰ کیلوگرم آب است.خودکفایی گندم امسال با سال ۸۴ متفاوت استوی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به خودکفایی گندم در سال ۹۵ می گوید: در زمینه خودکفایی گندم در سال ۹۵ هم باید اذعان کرد که این خودکفایی با خودکفایی گندم در سال ۸۴ بسیار متفاوت است. در سال ۸۴ با حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت کمتر و با ۵/۱۴ میلیون تن گندم خودکفا شدیم و به قیمت از هم پاشیدن نظام اقتصاد کشاورزی کشور تمام شد و ریشه گرانی مواد غذایی در ایران به سیاست های خودکفایی گندم در همین سال برمی گردد.
مشاور جهانگیری ادامه می دهد: از همان سال نظام اقتصاد کشاورزی را از هم گسستیم تا در گندم خودکفا شویم و برای ۶۸ میلیون نفر حدود ۱۴٫۵ میلیون تن گندم تولید کردیم. ۶۰۰ هزار هکتار از زراعت آبی گندم را افزایش دادیم و ۶۰۰هزار هکتار از کشت محصولات دیگر کم کردیم و به یکباره قیمت گندم را ۴۵ درصد افزایش دادیم. به بیانی دیگر؛ غیر مستقیم، کشاورزان را وادار کردیم گندم بکارند و این گونه خودکفا شدیم. این سیاست به شدت غلط بود. البته در آن سال قیمت نان تعدیل شد و به تدریج الان به قیمت تمام شده عرضه می شود و دورریز آن کم شده است.خودکفایی گندم مرهون سیاست های فردی!کلانتری اظهار می کند: اکنون با ۱۰٫۵تن گندم برای ۷۸ میلیون نفر جمعیت، خودکفا شده ایم. این درست است و هیچ گاه برای تولید این میزان گندم در شرایط عادی مشکل نخواهیم داشت. اگر سیاست گذشته اعمال می شد همچنان باید با ۱۶ میلیون تن گندم خودکفا می شدیم. در شرایط عادی می توانیم با ۱۱ تا ۱۲ میلیون تن گندم بدون اینکه سیاست های کشت مان را بهم بریزیم تولید گندم داشته باشیم. در شرایط متعارف حتی با کاهش مصرف آب هم می توانیم همین میزان گندم را تولید کنیم و در این شرایط خودکفایی منطقی و درست است.دبیر کل خانه کشاورز بخش زیادی از خودکفایی گندم امسال را مرهون مدیریت درست و سرسختانه مهندس کشاورز، معاون زراعت وزارت جهاد کشاورزی می داند و می افزاید: ایشان با همه کارشکنی های عجیب و غریبی که برایش ایجاد می شود، به تنهایی مقابل سیستم تحقیقات کشاورزی کشور ایستاده و می گوید”منافع ملی را خرج حمایت از تحقیقات توخالی نمی کند. هر مؤسسه یا شخصی واریته های مقاوم به خشکی، شوری و کم آبیاری داشته باشد، از آن استقبال و حمایت می کنیم» و این سیاست های فردی است و این خودکفایی مرهون تلاش ایشان است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۱
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
ضمن احترام به دکتر کلانتری، در مورد محصولات تراریخته نکاتی عرض می شود :
باید قبول کنیم که علم بشر خیلی ناقص است،در حالی که در علوم مختلف در حوزه های دیگر نظریات مختلفی با معلوم شدن عواقبشان هر چند بعد از گذشت ده ها سال اصلاح و یا حذف می شوند ؛ خیلی زود است که در مورد غذای انسانها دست به ریسکی بزنیم که پیچیدگی های بیشماری دارد و بررسی اتفاقاتی که احتمال دارد بیفتد، عملاً غیر ممکن است ؛
ژن ها پروتئین ها را می سازند و پروتئین ها از ترتیب حدود 20 اسید آمینه تشکیل می شوند، اگر فقط این نقطه را بدانید که در سطح سلولی کلیه مکانیزمهای زیستی توسط پروتئین ها انجام می شود، هر گونه دستکاری بشر را وحشتناک خواهید یافت،
اگر آقاى دکتر امکانات مالی و آزمایشگاهی برای بررسی حداقل 20 فاکتوریل حالت(20*19*18*...2*1) را سراغ دارند خواهشا در بحث افزایش راندمان نهاده های تولید کشاورزی سوق دهند چرا که کاملاً مطمئن و عملی است و هزینه‌های سلامتی نامشخص آینده برای مردم را نیز ندارد، برای مثال در آذربایجان غربی عملکرد کشاورزان نمونه نسبت به متوسط عملکرد کشاورزان در بخش زراعی حدود 3 برابر و در بخش باغی حدود 6 برابر است، این اختلاف بزرگ در تولید نشان می‌دهد که در این حوزه جای کار زیاد است و اگر به امثال من کارشناس ارشد کشاورزی فرصت کار داده شود، مشکلات حل شدنی است.