آفتابنیوز : به گزارش خبرگزاري رويتر، كاندوليزا رايس، وزير امور خارجهي آمريكا ماه گذشته اعلام كرد قصد دارد از كنگره درخواست كند بودجهي مربوط به اقدامات براي دخالت در امور داخلي ايران را از 10 ميليون دلار به 85 ميليون دلار در سال 2006 افزايش دهد.
رويتر به نقل از يك مقام عاليرتبهي آمريكايي نوشت: حتي پيش از آن كه به اختصاص اين ميزان پول راي داده شود، وزارت امور خارجه آمريكا به سوي هماهنگ ساختن منابع موجود با اولويتهاي سياسي حركت كرده بود.
بر اساس گزارش اين شبكه كابلي كه از سوي مركز «آمريكن پروگرس» اداره ميشود و مورد تاييد وزارت امور خارجهي آمريكا قرار گرفته آمريكا آنچه را پاسخگويي به چالشهاي مطرح شده از سوي ايران ميخواند، يكي از برترين اولويتهاي سياست خارجياش در يك دهه آينده ميداند.
گزارش اين شبكهي كابلي حاكي است، در نتيجه رايس طرحي را كه شامل استقرار 12 تا 15 سمت جديد براي افزايش قابليتهاي وزارت امور خارجهي آمريكا در راستاي تمركز بر مسايل ايران، دستيابي به مردم ايران و ارتقاي دموكراسي می شود تصويب كرده است.
اين گزارش افزود، اين بخشي از تلاش گستردهي آمريكا براي تغيير شكل وزارت خارجه به منظور هماهنگ ساختن آن با چالشهاي قرن 21 است.
رويتر ادامه داد، از ديپلماتها درخواست شده در مناصب جديد در دوبي، لندن، استانبول، فرانكفورت و باكو فعاليت كنند و لی اين كار مستلزم آن است كه زبان فارسي را بياموزند.
رويتر ادامه داد: كارشناسي وزارت امور خارجه آمريكا در خصوص زبان و فرهنگ ايران از زمان انقلاب اسلامي ايران در سال 1979 و سردي روابط واشنگتن و تهران در سال 1980 تحليل رفته است.
گزارش شبكهي كابلي ياد شده حاكي است، هدف از اين كار كه در تابستان سال جاري آغاز ميشود، برقراري شبكهاي از "ناظران ايراني" براي توسعهي تماسها با ايرانيان تبعيدي و يافتن راههايي براي استفاده از سرمايههاي آمريكا جهت حمايت از گروههاي جامعهي مدني ايراني و گزارش دربارهي سياست خارجي ايران و فعاليتهاي بخش نفتي اين كشور است.
اين گزارش به نقل از مقامات آمريكايي افزود "اداره" ايران در دفتر امور خاور نزديك وزارت امور خارجه آمريكا تاسيس می شود تا فعاليتهاي مربوط به ايران از این طریق هماهنگ شود.
رويتر ادامه داد: برخي تحليلگران سياسي و ديپلماتها نسبت به دستيابي به ايرانيهايي كه ميتوانند در اين كشور فعاليت كنند، بسيار ترديد دارند. منتقدين دولت بوش را به جهت تكيه بر توصيههاي عراقيهاي تبعيدي نظير احمد چلبي پيش از جنگ عراق مورد سرزنش قرار ميدهند. اين تبعيديها اصرار داشتند كه عراق سلاحهاي كشتار جمعي دارد كه هرگز يافت نشد و پيش بيني كرده بودند كه از آمريكاييها به عنوان منجي استقبال خواهد شد، اما واقعيت بسيار پيچيدهتر از آن بود.