تخریب؛ ابزاری ناکارآمد در دست مخالفان دولت
تلاش سازماندهی شده و جدی مخالفان تند روحانی برای زمین زدن دولت و در نهایت تک دوره ای شدن مدیریت تیم تدبیر و امید بر بالاترین نهاد اجرایی در بسیاری از موارد به تخریب می انجامد؛ کنشی غیرمنصفانه و خارج از چارچوب عرف سیاسی که جز ترویج یاس و بی اعتمادی میان مردم و آسیب دیدن منافع ملی، حاصل دیگری ندارد.
آفتاب‌‌نیوز : به گزارش گروه پژوهش و تحلیل خبری ایرنا، مخالفان سرسخت دولت در بیش از سه سال گذشته از همه ابزارها برای تضعیف و ناکارآمد جلوه دادن دولت بهره گرفته اند. استفاده مخالفان شکست خورده در انتخابات ریاست جمهوری 1392 از ابتدایی ترین و غیرهوشمندانه ترین ابزارها و شیوه ها علیه دولت اعتدال را می توان زیرعنوان تلاش برای پیشبرد پروژه تخریب قرار داد؛ پروژه ای کلان و سازماندهی شده که نزدیک به چهار سال گذشته از سوی مخالفان در ابعاد و حوزه های مختلف مهندسی و اجرا شده و انتظار می رود همزمان با نزدیک شدن به زمان برگزاری دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری بر شدت و گستردگی آن افزوده شود.
مخالفان اما از این مهم غافل هستند که عملیاتی سازی پروژه تخریب علیه دولت، حتی در همه سطوح و ابعاد آن به نتیجه مطلوب و دلخواه آنان، یعنی تضعیف دولت و تک دوره ای شدن دولت روحانی منجر نخواهد شد. در عصری که به دلیل گسترش فناوری و امکانات ارتباطات جمعی به نام «عصر ارتباطات» نام گرفته است، آگاهی عمومی نسبت به مسایل مرتبط با حیات اجتماعی و سیاسی گسترش یافته و در نهایت، این قضاوت افکار عمومی است که به معادلات کلان در عرصه سیاسی شکل خواهد داد و زمامدار امور کشور برای دوره های 4 ساله را تعیین خواهد کرد.
** مخالفان سرسخت و توسل به هر ابزاری برای تخریب دولت
مخالفان دوآتشه دولت، اما با نادیده گرفتن مرزهای روشن و مشخص تخریب و نقد، خود را منتقد دولت می خوانند. حال آنکه نقد بر خلاف تخریب، کنشی هوشمندانه و ایجابی است که با آسیب شناسی و شناسایی نقاط قوت و ضعف یک سیستم، به دنبال ارایه راهکار یا بدیل برای ارتقای کارکرد آن است. تخریب اما، کنشی سلبی است که برای تضعیف سیستم و ایجاد اخلال در کارکرد آن، از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند.
با توجه به این تفسیرها، می توان بخش زیادی از کنشگری مخالفان در بیش از سه سال گذشته را در چارچوب رفتارهای تخریبی علیه دولت قرار داد. چرا که نه تنها این رفتارها از عنصر سازندگی تهی بوده اند، بلکه در بسیاری از موارد حتی دایره آسیب رسانی آنها از محدوده دولت عبور کرده و منافع نظام و کشور را هدف قرار داده است.
هیاهوگری مخالفان دولت در «بی فایده» خواندن برجام و ادعای آنان مبنی بر وادادگی دولت در برابر آمریکا نمونه روشنی از پیشبرد پروژه تخریب علیه دولت بود. چرا که بر کسی پوشیده نیست که همه مراحل گفت و گوهای هسته ای و توافق برجام، زیر نظر مستقیم رهبر انقلاب به انجام رسیده بود و برجام، نه پروژه ای دولتی، که پروژه ای ملی بود که به پشتوانگی رهبری و به همت مسوولان بلندپایه اجرایی و با هدف بیشینه سازی منافع ملی به انجام رسید.
انکار دستاوردهای برجام در حوزه های مختلف به ویژه حوزه اقتصادی را نیز می توان در زمره اقدام تخریبی مخالفان دولت گنجاند. توافق هسته ای، توانست با رفع تحریم های هسته ای بین المللی، بسیاری از تنگناهای مالی و پولی پیش روی اقتصاد کشورمان را رفع کند و روزنه هایی تازه به روی کشور بگشاید. افزایش جذب سرمایه گذاری خارجی، رفع تحریم های نفتی، توسعه صنعت نفت و گاز، استرداد بخشی از پول های بلوکه شده کشور، گسترش مبادلات بانکی، برقراری سوییفت و ... بخشی از دستاوردهای مسلم برجام است که مخالفان تندروی دولت با تمام قوا تلاش می کنند این دستاوردها را منکر شوند یا دستکم آنها را کم اهمیت و بی اثر جلوه دهند. تشکیک و تردید در آمارهای رسمی که بهبود در شاخص های اقتصادی را نشان می دهند هم در زمره این دست اقدامات مخالفان می گنجد.
شایعه سازی، دروغ پراکنی، اتهام زنی از دیگر اقدام های مخالفان قسم خورده دولت است که تاکنون صابون آن به تن بسیاری از مسوولان اجرایی و شخص رییس جمهوری و نزدیکان او خورده است. اتهامات بی پایه و اساسی که به صورت نظام مند و دوره ای تیترهای نخست رسانه های خبری و تریبون های پرشمار مخالفان را پر می کند و بدون هیچ سند و مدرکی مسایلی را به آنان نسبت می دهد.
سیاه نمایی و وارونه نمایی واقعیت های کشور را می توان از دیگر اقدام های تخریبی حریفان سرسخت و ناجوانمرد دولت دانست که در طول فعالیت دولت یازدهم ه بارها به کار گرفته شده است. مخالفان از این ابزار دربزرگنمایی و مقصر نشان دادن دولت در مساله فیش های حقوقی نامتعارف به زعم خود بسیار بهره بردند؛ حال آنکه بر کسی پوشده نبود که ریشه های قانونی این پدیده در دولت پیشین شکل گرفته بود و آنچه در دولت کنونی اتفاق افتاد، ادامه روندی بود که از مدتها پیش آغاز شده بود.
در حالی مخالفان طی سال های گذشته به بهانه آنچه «دلسوزی برای کشور و ملت ایران می خوانند» اقدام های تخریبی خود علیه دولت را پیش می برند که تاکنون هیچ برنامه بدیل عقلانیت محوری را برای تامین منافع ملی ارایه نداده اند. آنها به عبارتی فقط به فکر تخریب ساختار موجود در دولت هستند، نه معرفی برنامه ای متقن برای اداره امور کشور و تامین منافع ملی. ضمن اینکه بسیاری از اقدام های تخریبی آنها، نه تنها دولت، بلکه منافع ملی را هم دچار آسیب کرده است.
**لزوم اقدام های عملی دولت در برابر تخریب گران
اقدام های تخریبی علیه دولت طی بیش از سه سال گذشته، نه تلاشی فردمحور، پراکنده و گذرا از سوی مخالفان دولت، که اقدامی منسجم، هدفمند و سازماندهی شده بوده که از سوی جریان های سیاسی مخالف دولت و بر اساس برنامه ای مشخص تنظیم و اجرایی شده است.
بررسی خط خبری رسانه ها و تریبون های پرشمار مخالف دولت که از منابعی غیر شفاف تامین مالی می شوند و طی نزدیک به چهارسال گذشته به صورت هماهنگ علیه دولت فضاسازی کرده اند، از نظام مند بودن اقدامات آنها نشانه هایی آشکار به دست می دهد. اظهارات معاونان و وزرای رییس جمهوری در ماه های گذشته در خصوص مغز متفکر جریان های تخریبی بسیاری از مسایل را در این خصوص روشن می کند.
«محمدباقر نوبخت» سخنگوی دولت در خرداد ماه امسال در گفت و گو با اهالی رسانه از تشکیل اتاق فکرهای هفتگی مخالفان علیه دولت خبر داد و گفت: هر هفته شنبه‌ها اتاق فکری بر علیه دولت تشکیل می‌شود و تصمیم می‌گیرند بر روی چه موضوعی تا آخر هفته برای سوء‌استفاده تمرکز کنند.
همچنین «علی جنتی» وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی هم در جلسه تودیع خود در آبان ماه، از وجود اقدامات سازماندهی شده علیه دولت خبر داد. به گفته جنتی، این اتاق‌های فکر از ابتدای شروع دولت برای تخریب بخش‌های مختلف دولت شروع به کار کرده‌اند که ابتدا اتاق فکر بوده و بعد تبدیل به اتاق عملیات شده‌اند.
کارشناسان بر این باورند که نزدیک شدن به زمان برگزاری انتخابات، فعالیت های منسجم تخریبی مخالفان علیه دولت را افزایش خواهد داد. از این رو دولت باید در برابر این اقدام ها، بویژه در آستانه انتخابات تدبیری جدی بیاندیشد. در برابر فعالیت سازماندهی شده مخالفان، دولت هم باید به صورت نظام مند و برنامه ریزی شده وارد عمل شود.
دولت باید واقعیت های کشور بویژه در حوزه اقتصادی را برای مردم بازگو کند.
«اینکه روحانی دولت را در چه شرایطی تحویل گرفت و در زمان حاضر در چه شرایطی به سر می بریم؛ در سه سال گذشته افت جهانی قیمت نفت، چه اقتصادهای بزرگی را به تنگنا کشاند و در این شرایط ما توانستیم تورم بالای 40 درصد را به زیر 10 درصد برسانیم؛ اینکه بسیاری از مشکلات اقتصادی که امروز پای اقتصاد را زنجیر کرده اند را باید در مدیریت نادرست دولت های پیشین ریشه یابی کرد؛ اینکه بسیاری از این مخالفان دوآتشه همان کاسبان تحریم هستند که از قبل بهبود مناسبات و رفع تحریم های هسته ای متضرر شده اند؛ اینکه به رغم محدودیت ها در سال های گذشته بسیاری از شاخص های اقتصادی رشد کرده اند، اینکه تخریبچی ها در برابر مسایل مرتبط با دولت و نهادهای نزدیک به خود چون فیش های نامتعارف و املاک نجومی و استخدام های نجومی رفتارهای دوگانه ای دارند و هرچقدر در مورد اولی هیاهوگری می کنند، چشم خود را روی موردهای دوم و سوم می بندند.
روحانی باید در عین صداقت به مردم شرح عملکرد بدهد؛ عملکردی که اگرچه نمره 20 نمی گیرد، اما بهترینی بوده که با توجه به مقدورات و محذورات دولت قابلیت عملیاتی سازی داشته است. دولت باید در برابر این اقدام های مخرب مخالفان که فضای یاس و ناامیدی و بی اعتمادی به دولت و نظام را در میان مردم ترویج می دهد، تمام قد بایستد و مردم را نسبت به آسیب های رفتار تخریبی مخالفان آگاه کند. اگرچه مردم به لطف گسترش ارتباطات خود نسبت به جریان امور آگاه هستند و در نهایت آنها هستند که در انتخابات به جریان های تندرو که منافع جناحی را مبنای کنشگری خود قرار می دهند، نه می گویند.
مخالفان اما از این مهم غافل هستند که عملیاتی سازی پروژه تخریب علیه دولت، حتی در همه سطوح و ابعاد آن به نتیجه مطلوب و دلخواه آنان، یعنی تضعیف دولت و تک دوره ای شدن دولت روحانی منجر نخواهد شد. در عصری که به دلیل گسترش فناوری و امکانات ارتباطات جمعی به نام «عصر ارتباطات» نام گرفته است، آگاهی عمومی نسبت به مسایل مرتبط با حیات اجتماعی و سیاسی گسترش یافته و در نهایت، این قضاوت افکار عمومی است که به معادلات کلان در عرصه سیاسی شکل خواهد داد و زمامدار امور کشور برای دوره های 4 ساله را تعیین خواهد کرد.
** مخالفان سرسخت و توسل به هر ابزاری برای تخریب دولت
مخالفان دوآتشه دولت، اما با نادیده گرفتن مرزهای روشن و مشخص تخریب و نقد، خود را منتقد دولت می خوانند. حال آنکه نقد بر خلاف تخریب، کنشی هوشمندانه و ایجابی است که با آسیب شناسی و شناسایی نقاط قوت و ضعف یک سیستم، به دنبال ارایه راهکار یا بدیل برای ارتقای کارکرد آن است. تخریب اما، کنشی سلبی است که برای تضعیف سیستم و ایجاد اخلال در کارکرد آن، از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند.
با توجه به این تفسیرها، می توان بخش زیادی از کنشگری مخالفان در بیش از سه سال گذشته را در چارچوب رفتارهای تخریبی علیه دولت قرار داد. چرا که نه تنها این رفتارها از عنصر سازندگی تهی بوده اند، بلکه در بسیاری از موارد حتی دایره آسیب رسانی آنها از محدوده دولت عبور کرده و منافع نظام و کشور را هدف قرار داده است.
هیاهوگری مخالفان دولت در «بی فایده» خواندن برجام و ادعای آنان مبنی بر وادادگی دولت در برابر آمریکا نمونه روشنی از پیشبرد پروژه تخریب علیه دولت بود. چرا که بر کسی پوشیده نیست که همه مراحل گفت و گوهای هسته ای و توافق برجام، زیر نظر مستقیم رهبر انقلاب به انجام رسیده بود و برجام، نه پروژه ای دولتی، که پروژه ای ملی بود که به پشتوانگی رهبری و به همت مسوولان بلندپایه اجرایی و با هدف بیشینه سازی منافع ملی به انجام رسید.
انکار دستاوردهای برجام در حوزه های مختلف به ویژه حوزه اقتصادی را نیز می توان در زمره اقدام تخریبی مخالفان دولت گنجاند. توافق هسته ای، توانست با رفع تحریم های هسته ای بین المللی، بسیاری از تنگناهای مالی و پولی پیش روی اقتصاد کشورمان را رفع کند و روزنه هایی تازه به روی کشور بگشاید. افزایش جذب سرمایه گذاری خارجی، رفع تحریم های نفتی، توسعه صنعت نفت و گاز، استرداد بخشی از پول های بلوکه شده کشور، گسترش مبادلات بانکی، برقراری سوییفت و ... بخشی از دستاوردهای مسلم برجام است که مخالفان تندروی دولت با تمام قوا تلاش می کنند این دستاوردها را منکر شوند یا دستکم آنها را کم اهمیت و بی اثر جلوه دهند. تشکیک و تردید در آمارهای رسمی که بهبود در شاخص های اقتصادی را نشان می دهند هم در زمره این دست اقدامات مخالفان می گنجد.
شایعه سازی، دروغ پراکنی، اتهام زنی از دیگر اقدام های مخالفان قسم خورده دولت است که تاکنون صابون آن به تن بسیاری از مسوولان اجرایی و شخص رییس جمهوری و نزدیکان او خورده است. اتهامات بی پایه و اساسی که به صورت نظام مند و دوره ای تیترهای نخست رسانه های خبری و تریبون های پرشمار مخالفان را پر می کند و بدون هیچ سند و مدرکی مسایلی را به آنان نسبت می دهد.
سیاه نمایی و وارونه نمایی واقعیت های کشور را می توان از دیگر اقدام های تخریبی حریفان سرسخت و ناجوانمرد دولت دانست که در طول فعالیت دولت یازدهم ه بارها به کار گرفته شده است. مخالفان از این ابزار دربزرگنمایی و مقصر نشان دادن دولت در مساله فیش های حقوقی نامتعارف به زعم خود بسیار بهره بردند؛ حال آنکه بر کسی پوشده نبود که ریشه های قانونی این پدیده در دولت پیشین شکل گرفته بود و آنچه در دولت کنونی اتفاق افتاد، ادامه روندی بود که از مدتها پیش آغاز شده بود.
در حالی مخالفان طی سال های گذشته به بهانه آنچه «دلسوزی برای کشور و ملت ایران می خوانند» اقدام های تخریبی خود علیه دولت را پیش می برند که تاکنون هیچ برنامه بدیل عقلانیت محوری را برای تامین منافع ملی ارایه نداده اند. آنها به عبارتی فقط به فکر تخریب ساختار موجود در دولت هستند، نه معرفی برنامه ای متقن برای اداره امور کشور و تامین منافع ملی. ضمن اینکه بسیاری از اقدام های تخریبی آنها، نه تنها دولت، بلکه منافع ملی را هم دچار آسیب کرده است.
**لزوم اقدام های عملی دولت در برابر تخریب گران
اقدام های تخریبی علیه دولت طی بیش از سه سال گذشته، نه تلاشی فردمحور، پراکنده و گذرا از سوی مخالفان دولت، که اقدامی منسجم، هدفمند و سازماندهی شده بوده که از سوی جریان های سیاسی مخالف دولت و بر اساس برنامه ای مشخص تنظیم و اجرایی شده است.
بررسی خط خبری رسانه ها و تریبون های پرشمار مخالف دولت که از منابعی غیر شفاف تامین مالی می شوند و طی نزدیک به چهارسال گذشته به صورت هماهنگ علیه دولت فضاسازی کرده اند، از نظام مند بودن اقدامات آنها نشانه هایی آشکار به دست می دهد. اظهارات معاونان و وزرای رییس جمهوری در ماه های گذشته در خصوص مغز متفکر جریان های تخریبی بسیاری از مسایل را در این خصوص روشن می کند.
«محمدباقر نوبخت» سخنگوی دولت در خرداد ماه امسال در گفت و گو با اهالی رسانه از تشکیل اتاق فکرهای هفتگی مخالفان علیه دولت خبر داد و گفت: هر هفته شنبه‌ها اتاق فکری بر علیه دولت تشکیل می‌شود و تصمیم می‌گیرند بر روی چه موضوعی تا آخر هفته برای سوء‌استفاده تمرکز کنند.
همچنین «علی جنتی» وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی هم در جلسه تودیع خود در آبان ماه، از وجود اقدامات سازماندهی شده علیه دولت خبر داد. به گفته جنتی، این اتاق‌های فکر از ابتدای شروع دولت برای تخریب بخش‌های مختلف دولت شروع به کار کرده‌اند که ابتدا اتاق فکر بوده و بعد تبدیل به اتاق عملیات شده‌اند.
کارشناسان بر این باورند که نزدیک شدن به زمان برگزاری انتخابات، فعالیت های منسجم تخریبی مخالفان علیه دولت را افزایش خواهد داد. از این رو دولت باید در برابر این اقدام ها، بویژه در آستانه انتخابات تدبیری جدی بیاندیشد. در برابر فعالیت سازماندهی شده مخالفان، دولت هم باید به صورت نظام مند و برنامه ریزی شده وارد عمل شود.
دولت باید واقعیت های کشور بویژه در حوزه اقتصادی را برای مردم بازگو کند.
«اینکه روحانی دولت را در چه شرایطی تحویل گرفت و در زمان حاضر در چه شرایطی به سر می بریم؛ در سه سال گذشته افت جهانی قیمت نفت، چه اقتصادهای بزرگی را به تنگنا کشاند و در این شرایط ما توانستیم تورم بالای 40 درصد را به زیر 10 درصد برسانیم؛ اینکه بسیاری از مشکلات اقتصادی که امروز پای اقتصاد را زنجیر کرده اند را باید در مدیریت نادرست دولت های پیشین ریشه یابی کرد؛ اینکه بسیاری از این مخالفان دوآتشه همان کاسبان تحریم هستند که از قبل بهبود مناسبات و رفع تحریم های هسته ای متضرر شده اند؛ اینکه به رغم محدودیت ها در سال های گذشته بسیاری از شاخص های اقتصادی رشد کرده اند، اینکه تخریبچی ها در برابر مسایل مرتبط با دولت و نهادهای نزدیک به خود چون فیش های نامتعارف و املاک نجومی و استخدام های نجومی رفتارهای دوگانه ای دارند و هرچقدر در مورد اولی هیاهوگری می کنند، چشم خود را روی موردهای دوم و سوم می بندند.
روحانی باید در عین صداقت به مردم شرح عملکرد بدهد؛ عملکردی که اگرچه نمره 20 نمی گیرد، اما بهترینی بوده که با توجه به مقدورات و محذورات دولت قابلیت عملیاتی سازی داشته است. دولت باید در برابر این اقدام های مخرب مخالفان که فضای یاس و ناامیدی و بی اعتمادی به دولت و نظام را در میان مردم ترویج می دهد، تمام قد بایستد و مردم را نسبت به آسیب های رفتار تخریبی مخالفان آگاه کند. اگرچه مردم به لطف گسترش ارتباطات خود نسبت به جریان امور آگاه هستند و در نهایت آنها هستند که در انتخابات به جریان های تندرو که منافع جناحی را مبنای کنشگری خود قرار می دهند، نه می گویند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
لینک های مفید