امروز هم به استراتژي متفاوت امام(ره) نيازمنديم

مردم ما پيش از انقلاب شاهد بودند كه احكام و دستورات الهي اجرا نميشود و به فرامين الهي توجه نميشود و هر روز بدعتي جديد به جاي سنت اسلامي جايگزين ميگردد. اين تحقير سوم بود كه به فرهنگ، دين و اعتقادات مردم توجهي نميشد و لذا اين ملت در كنار تلاش براي دستيابي به عزت، استقلال و حاكميت ملي، در پي حاكميت احكام خداوند و اجراي فرامين الهي در كشور بود. براي مردم مؤمن و معتقد اين سرزمين، نقض احكام اسلام و جايگزين نمودن مقررات ضد اسلامي و ضد ملي، قابل تحمل نبود. كار را به جايي رسانده بودند كه حتي تاريخ اسلامي را هم تغيير دادند و اگر اجازه مييافتند هويت اسلامي و ملي نسل جوان را نيز به هويت غربي و الحادي تبديل ميكردند. نه تنها هويت اسلامي كه حتي هويت ملي را هم تضعيف ميكردند و حتي از فرهنگ ملي هم خبري نبود.

استراتژي امام (ره)

راهي كه امام پيش پاي ملت براي پيروزي نهضت اسلامي گذاشت، وحدت و انسجام و مقاومت و ايستادگي مردم بود. خيليها از سال 1342 به امام ميگفتند كه با اين اصول و شيوهاي كه شما درپيش گرفتهايد، نهضت به سرانجامي نميرسد. يكي از اساتيد بزرگ حوزه علميه قم به ما ميگفت: امام تصورش اين است كه با سخنراني و اعلاميه ميشود بر رژيم پيروز شد و متأسفانه اجازه فعاليتهاي مسلحانه را نميدهد، در حالي كه بدون فعاليت مسلحانه پيروزي در برابر رژيم تا دندان مسلح امكان پذير نيست. ميدانيد در آن مقطع زماني، خيليها معتقد بودند كه از طريق مجامع بينالمللي نظير مجامع مربوط به سازمان ملل، صليب سرخ جهاني، و امثال آنها بايد به پيروزي رسيد. ميگفتند از اين طريق ميتوانيم به دنيا اعلام ميكنيم كه اين رژيم، ضد حقوق بشر، استبدادي و غير منتخب است و اين رژيم زاييده يك كودتا است. امام نه اينكه با آنها مخالفت ميكرد، بلكه راه حل اصلي را اين گونه فعاليتها نميدانست. امام يكبار حاضر نشد، نامه اي به سازمان ملل و يا دبير كل آن سازمان بنويسد. هيچگاه امام به هيچ مرجع حقوق بشري نامهاي ننوشت. امام ميدانست در برابر رژيم وابسته به آمريكا اين گونه مجامع نميتوانند نقش موثري داشته باشند.

امام راه حل پيروزي مردم در برابرِ استبداد داخلي و استعمار خارجي را، بيداري، هوشياري، آگاهي، حضور مردم در صحنه و وحدت و يكپارچكي مردم ميدانست. امام از سال 1341 تا سال 1357 در همه مراحل به همين استراتژي تكيه ميكرد. يادتان هست وقتي در پاريس خبرنگاري از امام پرسيد كه در مقابل نيروي مسلح شاه با چه اسلحهاي مقابله ميكنيد، جواب دادند: ما پيروز ميشويم و نيازي به اسلحه نداريم. خبرنگار نام چند كشور را ميبرد كه آيا شما از اينها اسلحه ميگيريد؟! امام فرمود: نه، ما نيازي به اسلحه نداريم و از هيچ كشوري اسلحه نميگيريم. امام در مقابل اصرار خبرنگار، فرمود: اگر روزي نياز به اسلحه داشته باشيم از انبارهاي شاه، اسلحه برميداريم. استراتژي و نظريه امام اين بود.

شما ميدانيد انقلاب اسلامي ايران با كمترين تعداد شهدا به پيروزي رسيد. عدد شهداي ما تا پيروزي انقلاب در مقايسه با انقلابهايي كه در منطقه و يا در جهان به پيروزي رسيده است خيلي كم بوده است. مثلاً در انقلاب الجزاير مردم اين كشور در برابر ارتش فرانسه، با هفت ميليون جمعيتي كه داشتند، حدود 5/1 ميليون شهيد دادند. در حالي كه جمعيت ما حدود 36 ميليون نفر بود و شهداي ما در مقايسه با الجزاير بسيار كم بود. آنچه كه ما را پيروز كرد عامل اصلي آن، انگيزة ديني و معنوي مردم براي انقلاب بود و در كنار آن انگيزة ملي، راهبري امام، وحدت ملي، ايستادگي و مقاومت، ايثار و فداكاري مردم بعنوان عواملي بودند كه ملت را به پيروزي رساند. در برابر تمام توطئههاي بعد از پيروزي انقلاب نيز، امام از همين استراتژي و انگيزهها استفاده كرد.

تهديد منافع ملّي

دشمن براي ضربه زدن به انواع منافع ملّي ما برنامه ريزي ميكند. آنچه كه ما از آن به عنوان منافع ملي ياد ميكنيم بخشي از آن، مربوط به كشور ايران و جغرافياي اين سرزمين است كه ربطي به حاكميت و نوع حكومت ندارد. همه منافعي كه مربوط به سرزمين ايران و جغرافياي اين كشور است، نظير تماميت ارضي، ثروت ملّي، چاههاي نفت، معادن، جنگلها، درياها، درياچهها و امثال اينها مربوط به كشور ايران است. برخي از منافع ملّي، مربوط به ايران نيست و برآمده از انقلاب اسلامي است كه انقلاب اسلامي آنها را به همراه خود به ارمغان آورده است؛ مثل استقلال در برابر بيگانگان كه رهآورد انقلاب است. همچنين حاكميت ملي كه يكي از ثمرات انقلاب اسلامي است. برخي ديگر از منافع ملي مربوط به رشد و توسعه كشور است. نظير فناوريهاي پيشرفته، ثروت ملي به دست آمده از طريق رشد و توسعه نظير تأسيسات زيربنايي، صنايع و امثال اينها كه حاصل رشد و توسعه كشور است. بايد پاسدار همه منافع ملي باشيم. مردم، دولت بايد حافظ انواع منافع ملي باشند.

در برابر هر كدام از انواع منافع فوق، دشمن توطئه و برنامهريزي خاصي دارد كه برخي از آنها را تاكنون عملياتي كرده و در آينده نيز ادامه خواهد داد. دشمن در اولين روزهاي پس از پيروزي انقلاب, برنامة تحريك قوميتها را در اين سرزمين كليد زد در ساية بزرگ كردن خرده فرهنگها در برابر فرهنگ ملّي و سوار شدن بر روي موج قوميتگرايي افراطي، به دنبال توطئه تجزيه طلبي در كشور بود كه فرزندان فداكار ملت به خوبي با اين قبيل نقشهها مقابله كردند. دشمن بعد از شكست در طرح اول خود، گروهكهاي مسلح بسيار پرمدعا را به صحنه آورد. تقريباً همة سال 58 و 59 و اوايل سال 60 ما مواجه بوديم با توطئه گروهكها به ويژه منافقين عليه منافع كشور كه خسارتهايي هم ببار آوردند و عزيزترين شخصيتها را از ما گرفتند. در مرحلة سوم جنگ عراق عليه ايران طراحي كردند كه 8 سال بطور انجاميد. بحمدالله مردم در برابر همه اين توطئهها ايستادگي كردند و دشمن را ناكام گذاشتند. بعد از جنگ 8 ساله و دفاع مقدس هم توطئهها را رها نكردند و به آن ادامه دادند. بعد از جنگ از حربة تحريم عليه ج.ا.ا. استفاده كردند مخصوصاً آمريكاييها و سپس در سالهاي بعد از شيوههاي ناامني اجتماعي براي براه انداختن آشوب داخلي استفاده كردند كه با پاسخ قاطع مردم بيدار مواجه شدند. و هنوز هم دشمن هر روز به بهانهاي عليه ما نقشه و برنامه دارد.

در همه اين توطئهها گاهي هدف ايران بوده، گاهي هدف انقلاب اسلامي بوده، گاهي هدف حاكميت ملي و گاهي هم رشد و توسعه كشور، هدف بوده است. در همه اين موارد، عامل اصلي پيروزي ما در برابر توطئههاي دشمن، ايستادگي، مقاومت و حضور مردم در صحنه و ايثار و فداكاري آنها بوده است.

نقش بسيج در دفاع مقدس

در زمينه نقش مردم در دفاع از انقلاب و كشور ميخواهم تعبيري داشته باشم كه شايد ظاهرش اغراق آميز باشد و آن اينكه، در همه جنگها، نيروهاي مسلح نوك پيكان دفاع كشورند و مردم پشتيبان آنها هستند ولي در دفاع مقدس و جنگ 8 ساله برعكس بود، در واقع مردم در خط مقدم دفاع بودند و نيروهاي مسلح پشتيبان آنها بودند. چه كساني بودند كه در خط مقدم حمله بودند و از تلههاي انفجاري، سيم خاردارها و انواع موانع عبور ميكردند و بر قلب دشمن ميزدند و راه را براي ورود بقيه رزمندگان باز ميكردند، مگر كسي غير از بسيجيان قهرمان بود؟

وقتي پاوه سقوط كرد، امام اعلاميهاي را صادر كردند، ايشان فرمانده كل قوا بودند به جاي دستور نظامي از كانال فرماندهاي نظامي، اطلاعيه دادند تا از طريق رسانه ملّي به مردم اعلام شود كه لازم است مردم بروند و پاوه را آزاد كنند. گرچه در آن اطلاعيه از ارتش و نيروي انتظامي هم نام بردند، اما خطاب اصلي امام به مردم ايران بود. اول جنگ هم, امام همين كار را كرد. استراتژي كه امام از روز اول داشت اتكال به خداوند و اتكاء به نيروي مردم بود و ديديم كه همواره حضور اقشار مختلف مردم با وحدت و اتحاد بود كه همه جا ما را به پيروزي رساند. به واقع استراتژي متفاوت امام, رمز پيروزي ملت بود.