تحليل دکتر شهابی از وقوع بحران در فلسفه
آفتاب‌‌نیوز : 
دکتر شهابی معتقد است که طرح اوليه «بحران» به لحاظ تاريخي در پزشکی است و آن وضعيتي است که بیمار در اوج وخامت در آستانه مرگ قرار مي گيرد.
وی در ادامه افزود: پس از آن بحران در سیاست و اقتصاد و حوزه هاي اجتماعي مطرح شد ولی تا زمان هوسرل اين تعبير براي علوم و فلسفه به كار گرفته نمي شد.
در بحران های اقتصادی حاصل مبادلات عرضه و تقاضا به هم ریخته و بازار یا حتی دولت ها به سمت ورشکستگی می روند. ضمن اینکه در بحران های سیاسی نیز دولت ها به سمت سقوط و ناپايداري پیش می روند.
این استاد فلسفه در که در جمع علاقه مندان و اعضاي کانون پژوهشگران فلسفه و حکمت سخن می گفت در ادامه تاکید کرد: هوسرل با انتخاب روش پدیدار شناسی خود پیش می رود تا نسبت به آنها آگاهی پیدا کند و از این راه به گونه ای پدیدار شناسی دست یابد که در این روش انسان سعی می کند که خود چیزها را ببیند تا از طریق عقل و آنچه که وجود دارد از ظاهر به ذات نزدیک شود.
وی در ادامه افزود: «اما در مرحله دیگر هوسرل از طریق تعلیق وجود اشياء یا در پرانتز گذاشتن آنها سعی می کند که راهی برای دیدن ذات آنها پیدا کند که آن را پدیدارشناسی استعلایی نامیده است. به این مفهوم که از این راه هرچه را که من در آن چیز در می یابم؛ آن در عالمی قرار دارد که من در آن زندگی می کنم و من می توانم آن را در ذهن خود بیابم و نسبت و ربطی با من دارد که در این عالم زندگی می کنم.
دکتر شهابی در زمینه به وجود آمدن بحران در فلسفه غرب تصریح کرد: از نظر هوسرل انسان به واسطه تغییری که پدید می آورد و به کار علمی می پردازد، حضور بي واسطه و پيشا علمي خود را از دست داده و دچار بحران شده است.
وی ضمن اشاره به اینکه ریشه این علم بحران را می توان در فلسفه نیچه یافت در ادامه گفت: در دوره ای که انسان با پیشرفت شگرف علوم و تحولات عظیم علمی روبه رو است و اطلاعات انبوه در سایت ها گنجانده می شود و به راحتی قابل دسترسی است به نظر می آید که رابطه این اطلاعات انبوه با عالمی که انسان در آن زندگی می کند بریده شده است و انسان اصلا قادر به تشخیص درست یا نادرستی این اطلاعات نیست.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: «در واقع انسان بر اساس انبوه این اطلاعات باید بسیار دانا شود اما از جهت «علم نظر»، نابینا شده است.»
دکتر شهابی معتقد است که طرح اوليه «بحران» به لحاظ تاريخي در پزشکی است و آن وضعيتي است که بیمار در اوج وخامت در آستانه مرگ قرار مي گيرد.
وی در ادامه افزود: پس از آن بحران در سیاست و اقتصاد و حوزه هاي اجتماعي مطرح شد ولی تا زمان هوسرل اين تعبير براي علوم و فلسفه به كار گرفته نمي شد.
در بحران های اقتصادی حاصل مبادلات عرضه و تقاضا به هم ریخته و بازار یا حتی دولت ها به سمت ورشکستگی می روند. ضمن اینکه در بحران های سیاسی نیز دولت ها به سمت سقوط و ناپايداري پیش می روند.
این استاد فلسفه در که در جمع علاقه مندان و اعضاي کانون پژوهشگران فلسفه و حکمت سخن می گفت در ادامه تاکید کرد: هوسرل با انتخاب روش پدیدار شناسی خود پیش می رود تا نسبت به آنها آگاهی پیدا کند و از این راه به گونه ای پدیدار شناسی دست یابد که در این روش انسان سعی می کند که خود چیزها را ببیند تا از طریق عقل و آنچه که وجود دارد از ظاهر به ذات نزدیک شود.
وی در ادامه افزود: «اما در مرحله دیگر هوسرل از طریق تعلیق وجود اشياء یا در پرانتز گذاشتن آنها سعی می کند که راهی برای دیدن ذات آنها پیدا کند که آن را پدیدارشناسی استعلایی نامیده است. به این مفهوم که از این راه هرچه را که من در آن چیز در می یابم؛ آن در عالمی قرار دارد که من در آن زندگی می کنم و من می توانم آن را در ذهن خود بیابم و نسبت و ربطی با من دارد که در این عالم زندگی می کنم.
دکتر شهابی در زمینه به وجود آمدن بحران در فلسفه غرب تصریح کرد: از نظر هوسرل انسان به واسطه تغییری که پدید می آورد و به کار علمی می پردازد، حضور بي واسطه و پيشا علمي خود را از دست داده و دچار بحران شده است.
وی ضمن اشاره به اینکه ریشه این علم بحران را می توان در فلسفه نیچه یافت در ادامه گفت: در دوره ای که انسان با پیشرفت شگرف علوم و تحولات عظیم علمی روبه رو است و اطلاعات انبوه در سایت ها گنجانده می شود و به راحتی قابل دسترسی است به نظر می آید که رابطه این اطلاعات انبوه با عالمی که انسان در آن زندگی می کند بریده شده است و انسان اصلا قادر به تشخیص درست یا نادرستی این اطلاعات نیست.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: «در واقع انسان بر اساس انبوه این اطلاعات باید بسیار دانا شود اما از جهت «علم نظر»، نابینا شده است.»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
لینک های مفید