بخشهایی از این مصاحبه را می خوانید:
بعد از چند ماه موضوع تحقیق و تفحص از شهرداری تهران دوباره در مجلس مطرح
شده. به عنوان یکی از طراحان طرح قبلی که موفقیتآمیز نبود، در جریان
جزئیات طرح جدید هستید؟
بله. تحقیق و تفحص از شهرداری تهران موضوعی بود که در مجلس ابتر ماند اما
موضوعیت آن همچنان از بین نرفته است. چون به هر حال هدف اصلی از تحقیق و
تفحص این است که شبهات ایجاد شده برای مردم و نمایندگان پاسخ داده شود.
متأسفانه در تفحص از شهرداری به دلایل روشنی که بیان شده و لابیهایی که
اتفاق افتاد و هم وقتکشی که انجام شد، رأی نیاورد. موضوعاتی مثل واگذاری
املاک، تراکمفروشی و قراردادهای مشارکتی همچنان محل سؤال و ابهام هستند و
باید روشن شوند.
راجع به همین سرفصلهایی که میفرمایید، چقدر برای شما سند و مدرک وجود داشت که اصرار به تحقیق و تفحص داشتید؟
یک بخش مهمی از اسناد به صورت ابتدایی تهیه شده و در اختیار نمایندگان قرار گرفته بود.
از چه کانالی؟
از کانالهای مختلفی بود، برخی از مدارک را افرادی در شهرداری تهران به ما
داده بودند، برخی از اعضای شورای شهر هم مدارکی را در اختیار ما گذاشتند و
نهایتاً یکسری مدرک هم توسط مردم تهیه شده بود. یکسری از اسناد را هم برخی
پیمانکاران که ادعاهایی در این خصوص داشتند به ما رساندند.
این اسناد اولیه چقدر تکمیل شدند؟
خب اینها اسناد کاملی نبودند ولی اینقدر بودند که برای ما روشن شود نیاز
به تحقیبق و تفحص در شهرداری تهران وجود دارد. بعد از اینکه طرح تحقیق و
تفحص را کلید زدیم اسناد بیشتری از همین دست کانالهایی که اشاره کردم، به
ما رسید. ضرورتاً هم از مخالفان آقای قالیباف نبودند و حتی در مواردی برخی
موافقان و حامیان آقای قالیباف بودند که اسنادی را به ما رساندند. مجموعه
اسناد هم درباره دو چیز بود؛ یکی وقوع تخلف و دیگری انحراف از
آییننامههای خود شهرداری تهران.
از موضوعاتی که یاد کردید، کدامیک بیشترین درصد تمرکز تخلفات را داشتند؟
بیشترین تمرکز تخلفات در حوزه تراکمفروشیها بود. آنجا هم از کمیسیون
ماده 100 شهرداری و هم در تصمیماتی که در سطح معاونین و شهردار اتخاذ
میشده برای واگذاری هولوگرام و تهاترهایی که مبنای قانونی نداشت،
نشانههای جدی از تخلف پیدا کردیم. مثلاً تهاتر مطالبه نقدی در ازای
هولوگرام. در هیچ کجای آییننامههای مالی شهرداری چنین موضوعی نداشتیم.
ولی این موضوع در سطوح خیلی بالا انجام میشد.
سطوح خیلی بالا یعنی چه؟ اشاره شما به حجم این دست تهاترها است یا اینکه با دخالت مسئولان بالادستی انجام شده بود؟
هر دو این موارد بود. اولاً که حجم این دست تهاترها خیلی زیاد بود و
ثانیاً نه تنها مسئولان بلندپایه شهرداری از آن مطلع بودند که حتی دخالت هم
میکردند و وارد این موضوع میشدند و تخلف در بالاترین سطوح شهرداری رخ
میداد.
به این موارد در جریان جلسات همان تحقیق و تفحص ناموفق آیا پاسخی داده شد؟
نه. جلسات خیلی محدودی برگزار شد که البته پاسخ روشنی هم نگرفتیم. آقای
قالیباف و معاونان ایشان چند مورد آمدند تا توضیح بدهند اما غالباً یا
توضیحاتشان از نظر ما غیرقابل قبول بود یا اینکه اساساً اشارهای به
ابهامات نمیکردند و از آن میگذشتند. متأسفانه یک حمیتی در مجلس و کمیسیون
عمران شکل گرفته بود که این تحقیق و تفحص به جایی نرسد. برای رسیدن به این
هدف از یک سو وقتکشی صورت گرفت و طوری مسأله وارد فرآیندهای اداری شد تا
زمان برای سرعت کار گرفته شود و از سوی دیگر هم لابیهایی که انجام شد
نگذاشتند نهایتاً طرح در صحن علنی رأی بیاورد.
این لابیها و احتمالاً توافقها بر سر زمین زدن این طرح چگونه اتفاق افتاد و چه کسانی یا طیفهایی بیشترین نقش را داشتند؟
به هر حال نگاه به گذشته تحقیق و تفحص، نگاه آسیبشناسانه است نه
مقصرشناسانه. قاعدتاً الان نمیشود درصدبندی دقیقی داد که فشارها از چه
جنسی بود و چه عواملی نگذاشتند تحقیق و تفحص رأی بیاورد. منتها لابیهای
مجلس و ارتباطاتی که در مجلس وجود دارد آنقدر برخی جاها قوی است که الزاماً
نمیتوان آنها را به زد و بند توصیف کرد. یعنی گاهی روابط شخصی و حتی
فامیلی باعث برخی اتفاقات میشوند.
ولی به نظر میرسد اینجا بیشتر بحث منافع مطرح باشد تا چنین دست روابطی.
بله. قطعاً منافع برخی به واسطه این تحقیق و تفحص به خطر میافتاد و
شهرداری هم نهایت تلاش را کرد تا این طرح به جای نرسد. اما همهاش این
نبود. مثلاً حتی میشود به فراکسیون امید هم در این زمینه خرده و ایراد
گرفت که تمام قد و منسجم وارد ماجرا نشد. اعضای درخواست کننده تحقیق و تفحص
و نمایندگان تهران انصافاً هم عزم خوبی داشتند و هم هماهنگ بودند. منتها
فراکسیون امید نتوانست آن نگاه فراگیر را به این موضوع داشته باشد و طرح را
تبدیل به دغدغه عمومی کند و این دغدغه بیشتر در بین همان درخواستکنندگان و
نمایندگان تهران باقی ماند.