صفحه نخست » عمومی
کد خبر: ۵۱۸۲۵۱
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار : ۲۵ فروردين ۱۳۹۷ - ۱۵:۲۱
راهبردهای پشت پرده حمله موشکی به سوریه
آمریکا و متحدینش فرانسه و انگلستان حمله موشکی در ساعت 4 بامداد به وقت محلی بر برخی تأسیسات نظامی سوریه واقع در دمشق و حمص انجام دادند. گفته می شود بین 100 تا 120 موشک به تأسیسات نظامی سوریه شلیک شده است. این حملات در پی ادعای آمریکا و متحدینش مبنی بر گذشتن بشار اسد از خطوط قرمز استفاده از سلاح های شیمیایی در شهر دومای سوریه انجام شد.
آفتاب‌‌نیوز : شهروز ابراهیمی* - آمریکا و متحدینش فرانسه و انگلستان حمله موشکی در ساعت 4 بامداد به وقت محلی بر برخی تأسیسات نظامی سوریه واقع در دمشق و حمص انجام دادند. گفته می شود بین 100 تا 120 موشک به تأسیسات نظامی سوریه شلیک شده است. این حملات در پی ادعای آمریکا و متحدینش مبنی بر گذشتن بشار اسد از خطوط قرمز استفاده از سلاح های شیمیایی در شهر دومای سوریه انجام شد. حال پرسش این است که آمریکا و متحدینش چه راهبرد یا راهبردهای احتمالی در پس این حملات داشته اند؟ توصیف این راهبردهای احتمالی در عین حال می تواند تصمیم گیران و سیاستگزاران ما را در عرصه تصمیم گیری در بحران سوریه در وضعیت کنونی یاری رساند. فرض این است که بعید است این حملات کور و بدون راهبرد بوده باشد. این راهبردها را می توان در سه دوره زمانی کوتاه مدت، میان مدت، و بلند مدت تقسیم بندی نمود.
اهداف کوتاه مدت
اولین هدف کوتاه مدت و تاکتیکی می تواند این باشد که غرب به رهبری آمریکا اقدام قاطع خود را- آنگاه که خطوط قرمز نقض می شود- به نمایش می گذارد. ضمن این که آمریکاییان خود را رهبر حیاتی تلقی می کنند و این اقدامات قاطع و مقتضی را برای وجهه رهبری خود سود مند می بینند. دومین هدف کوتاه مدت می تواند ضربه وارد کردن بر تأسیسات شیمیایی سوریه باشد. هدف سوم کوتاه مدت دلگرمی دادن به مخالفان بشار اسد پس از پیروزی های اخیر حکومت در عرصه میدانی باشد.
اهداف میان مدت
آن ها دنبال این هستند که جلو نفوذ بیشتر ایران و روسیه را بگیرند. ترامپ چند روز پیش با تهدید سوریه به حملات موشکی جمله ای به زبان راند که خیلی معنادار بوده و این هدف در آن مستتر است. او گفت: "ما داعش را شکست دادیم. حالا چرا نباید قدردان باشند." این جمله نشان دهنده نارضایتی از هزینه آمریکا در عراق و سوریه است و این که نمی تواند مشاهده کند که سوریه به منطقه نفوذ ایران و روسیه تبدیل شده است. بویژه که متحد منطقه ای آمریکا یعنی ترکیه دستور کار نظامی خاص خود را در مغایرت نسبی با منافع آمریکا و با همسویی نسبی با روسیه و با همسویی اندکی با ایران پیش می برد. آمریکا و غرب دنبال انتقال این پیام به روسیه و ایران است که اگر در منافع سوریه شریک نباشد اجازه نخواهد داد که این به سادگی از گلوی آنها نیز بگذرد.
هدف دیگر میان مدت می تواند واداشتن روسیه به همکاری در جهت تغییر رژیم سوریه باشد. این همکاری و مصالحه می تواند بر ضد منفعت نظام سیاسی ایران باشد که منافع اش با منافع سوریه پیوند خورده است. البته جمهوری اسلامی ایران ممکن است نیم نگاهی به روز مبادا(تغییر اجباری بشاراسد) هم داشته باشد که در پی آن، این سیاست جایگزین را احتمالأ پیش می برد که چه با اسد و چه بدون اسد، نیرویی در سوریه همچون حزب الله لبنان را برای گسترش نفوذ آتی خود و به عنوان اهرم فشار بر اسراییل پرورش داده باشد.
هدف بلند مدت
هدف بلند مدت این است که غرب ضمن به محک زدن واکنش روسیه، به روسیه نشان دهد که ترس از بازدارندگی (ترس از وقوع جنگ جهانی) باعث انفعال آن ها نخواهد شد. اگر چه روسیه احتمالأ سیاست های خود را از مناطق "خارج نزدیک" خود(اوکراین و گرجستان) گرفته تا مناطق دیگر همچون خاورمیانه "تدافعی" و واکنشی به گسترش نفوذ غرب و ناتو می پندارد ولی در برداشت آمریکا و متحدین اروپایی اش این سیاست ها احتمالأ بیانگر سیاست های گسترش جغرافیایی آلمان هیتلری و به نوعی "تهاجمی" است.
این که کدام تفسیر از سیاست های روسیه در غرب چیره گردد می تواند آینده برخورد و یا همکاری قدرت های بزرگ را رقم زند. هر کدام از این تفسیرها قمار بزرگی برای غرب است. آن ها تجربه تفسیر نادرست از سیاست های آلمان نازی(جز تفسیر درست چرچیل) را فراموش نکرده اند. تفسیر نادرست، سیاست سازش و دلجویی را به همراه داشته و سیاست نادرست، اشتیاق بیشتر آلمان به گسترش ارضی و ضمیمه کردن خاک دیگران، و در نهایت وقوع جنگ جهانی دوم.
* دانشیار روابط بین الملل دانشگاه اصفهان
اهداف کوتاه مدت
اولین هدف کوتاه مدت و تاکتیکی می تواند این باشد که غرب به رهبری آمریکا اقدام قاطع خود را- آنگاه که خطوط قرمز نقض می شود- به نمایش می گذارد. ضمن این که آمریکاییان خود را رهبر حیاتی تلقی می کنند و این اقدامات قاطع و مقتضی را برای وجهه رهبری خود سود مند می بینند. دومین هدف کوتاه مدت می تواند ضربه وارد کردن بر تأسیسات شیمیایی سوریه باشد. هدف سوم کوتاه مدت دلگرمی دادن به مخالفان بشار اسد پس از پیروزی های اخیر حکومت در عرصه میدانی باشد.
اهداف میان مدت
آن ها دنبال این هستند که جلو نفوذ بیشتر ایران و روسیه را بگیرند. ترامپ چند روز پیش با تهدید سوریه به حملات موشکی جمله ای به زبان راند که خیلی معنادار بوده و این هدف در آن مستتر است. او گفت: "ما داعش را شکست دادیم. حالا چرا نباید قدردان باشند." این جمله نشان دهنده نارضایتی از هزینه آمریکا در عراق و سوریه است و این که نمی تواند مشاهده کند که سوریه به منطقه نفوذ ایران و روسیه تبدیل شده است. بویژه که متحد منطقه ای آمریکا یعنی ترکیه دستور کار نظامی خاص خود را در مغایرت نسبی با منافع آمریکا و با همسویی نسبی با روسیه و با همسویی اندکی با ایران پیش می برد. آمریکا و غرب دنبال انتقال این پیام به روسیه و ایران است که اگر در منافع سوریه شریک نباشد اجازه نخواهد داد که این به سادگی از گلوی آنها نیز بگذرد.
هدف دیگر میان مدت می تواند واداشتن روسیه به همکاری در جهت تغییر رژیم سوریه باشد. این همکاری و مصالحه می تواند بر ضد منفعت نظام سیاسی ایران باشد که منافع اش با منافع سوریه پیوند خورده است. البته جمهوری اسلامی ایران ممکن است نیم نگاهی به روز مبادا(تغییر اجباری بشاراسد) هم داشته باشد که در پی آن، این سیاست جایگزین را احتمالأ پیش می برد که چه با اسد و چه بدون اسد، نیرویی در سوریه همچون حزب الله لبنان را برای گسترش نفوذ آتی خود و به عنوان اهرم فشار بر اسراییل پرورش داده باشد.
هدف بلند مدت
هدف بلند مدت این است که غرب ضمن به محک زدن واکنش روسیه، به روسیه نشان دهد که ترس از بازدارندگی (ترس از وقوع جنگ جهانی) باعث انفعال آن ها نخواهد شد. اگر چه روسیه احتمالأ سیاست های خود را از مناطق "خارج نزدیک" خود(اوکراین و گرجستان) گرفته تا مناطق دیگر همچون خاورمیانه "تدافعی" و واکنشی به گسترش نفوذ غرب و ناتو می پندارد ولی در برداشت آمریکا و متحدین اروپایی اش این سیاست ها احتمالأ بیانگر سیاست های گسترش جغرافیایی آلمان هیتلری و به نوعی "تهاجمی" است.
این که کدام تفسیر از سیاست های روسیه در غرب چیره گردد می تواند آینده برخورد و یا همکاری قدرت های بزرگ را رقم زند. هر کدام از این تفسیرها قمار بزرگی برای غرب است. آن ها تجربه تفسیر نادرست از سیاست های آلمان نازی(جز تفسیر درست چرچیل) را فراموش نکرده اند. تفسیر نادرست، سیاست سازش و دلجویی را به همراه داشته و سیاست نادرست، اشتیاق بیشتر آلمان به گسترش ارضی و ضمیمه کردن خاک دیگران، و در نهایت وقوع جنگ جهانی دوم.
* دانشیار روابط بین الملل دانشگاه اصفهان
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه خبرهای مرتبط
انتشار یافته: ۱
محمد منصوری
| 
۲۳:۴۰ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۵
پاسخ
تحلیلی علمی و بر اساس واقعیات موجود، همان چیزی که همیشه از جناب دکتر ابراهیمی عزیز سراغ داریم. سلامت و تندرست باشید استاد عزیز 
لینک های مفید