"ناخرسندی رسانه‌های اسرائیلی از شدید نبودن حمله آمریکا به سوریه و انتقاد شدید نشریات بریتانیایی از ترزا می
بازتاب حمله آمریکا به سوریه در رسانه‌های جهان؛ جنگ طولانی‌تر و رنج مردم سوریه بیشتر می‌شود؟
یودیعوت اخرونوت: غربی ها از ترس واکنش شدید روسیه حملات محدودی را در سوریه انجام دادند / گاردین: نخست وزیر بریتانیا باید صبر می کرد تا از پارلمان اجازه بگیرد/ استدلال های او برای حمله علیه سوریه پوچ بودند / ایندیپندنت: تنها راه برای پایان دادن به جنگ در سوریه مذاکره با اسد است/ نیویورک تایمز خطاب به ترامپ: برای حملات بیشتر نیازمند کسب تاییدیه از کنگره هستید مراقب باشید و ملاحظه کاری به خرج دهید تا دامنه بحران سوریه گسترش نیابد
آفتاب‌‌نیوز :
سرویس بین الملل- روزنامه‌های بریتانیایی عموما یا به توصیه به دولت بریتانیا در مورد لزوم حفظ آرامش و احتیاط در مورد بحران سوریه پرداخته‌اند و یا مخالف حملات نظامی علیه آن کشور بوده‌اند.
به گزارش آفتاب‌‌نیوز؛ روزنامه «ایندیپندنت» بریتانیا در یادداشتی به قلم «پاتریک کاکبرن» خبرنگار باسابقه آن روزنامه در خاورمیانه می نویسد تنها راه برای پایان دادن به جنگ در سوریه مذاکره با اسد است. این روزنامه می نویسد: پیروزی اسد غیرقابل بازگشت و تغییر است. جامعه بین المللی باید با برسمیت شناختن او، زمینه بازگشت پناهجویان همراه با عفو عمومی تحت نظارت بین المللی و آزادی زندانیان سیاسی را فراهم کند و اسد را در این زمینه متقاعد کند.
حملات غرب با هدف جلوگیری از کاربرد سلاح شیمیایی توسط اسد بود. واقعیت آن است که سلاح شیمیایی تنها یکی از انواع مختلف تسلیحات است و حملات اخیر تغییر چندانی را ایجاد نخواهند کرد. تنها راه جلوگیری از استفاده از گازهای سمی در سوریه پایان دادن به جنگ است. صرف حملات هوایی توزان قوا را به ضرر اسد تغییر خواهد داد و او را برای جلوگیری از پیروزی کامل تضعیف نخواهد کرد.
غرب نیز می داند که در صورت سقوط اسد مخالفان او را جبهه النصره و داعش تشکیل می دهند؛ به عبارتی این گروه های تندرو در اپوزیسیون سوریه در اکثریت هستند. در نتیجه، سیاست امریکا و غرب تاکنون اعتباری از نظر اخلاقی ندارد. آنان با ترکیه، قطر و عربستان سعودی برای کمک به مخالفان اسد کار کرده‌اند اما این کمک‌ها برای پیروزی بر اسد کافی نبوده‌اند. گزارش‌های اطلاعاتی نشان میدهند که سلفی ها، اخوانی ها و القاعده در عراق نیروهای اصلی هدایت‌کننده معارضان در سوریه را تشکیل می دهند. برخی معتقدند امریکا مخفیانه از ظهور داعش و القاعده در سوریه حمایت کرد اما اتهام محترمانه‌تر آن است که واشنگتن و متحدان‌اش بستر و شرایط لازم را برای ظهور داعش فراهم کردند. اکنون نیز حملات غرب علیه سوریه تنها می‌تواند جنگ را طولانی‌تر سازد. آنان مدعی هستند که می‌خواهند رنج مردم سوریه را کاهش دهند اما ادامه جنگ باعث آسیب رسیدن بیشتر به آنان می شود. باید با اسد مذاکره کرد. حتی کردهای سوریه نیز خواستار معامله با او هستند چرا که آنان دولت سوریه را دارای خطر کمتری در مقایسه با ترکیه می دانند. کردها بر این باورند که ترکیه نشان داده که خواستار پاکسازی قومی است و در این راستا از اعراب سنی در شمال سوریه کمک می گیرد.
راهحل بحران سوریه، حمله هوایی نیست
این روزنامه بریتانیایی در یادداشت دیگری می نویسد که بمباران غرب تنها سبب افزایش تلفات غیرنظامیان می شود. این روزنامه می افزاید: «غرب باید نسبت به بحران سوریه پاسخگو باشد اما راه حل و پاسخ مناسب حملات هوایی نیست. حملات نظامی هیچ تغییری در وضعیت غیر نظامیان ایجاد نمی کند. ترامپ، می و مکرون هیچ کاری انجام نداده‌اند و هشت سال جنگ بیش از ۵۰۰ هزار کشته بر جای گذاشته و ۱۲ میلیون نفر آواره شدند؛ ما برای آنان چه کرده ایم؟
انتقاد از ترزا می
روزنامه «گاردین» بریتانیا نیز به انتشار یادداشت های متعدد انتقادی نسبت به اقدام نظامی اخیر بریتانیا علیه سوریه با هماهنگی امریکا و فرانسه پرداخته است. این روزنامه در یادداشتی تحت عنوان استدلال «ترزا می» برای حمله علیه سوریه «بی معنی» و «پوچ» بود» می‌نویسد: «ادعای او به اندازه‌ای ضعیف بود که در روسیه نیز انگیزه‌ای برای پاسخ قوی ایجاد نکرد. واضح است که او چرا نمی‌خواست از پارلمان برای حمله نظامی اجازه بگیرد چرا که استدلال قوی‌ای نداشت. بمباران اخیر بیشتر یک ژست سیاسی بود. او می‌دانست که در پارلمان «جرمی کوربین» رهبر حزب کارگر در برابرش خواهد ایستاد. در اگوست ۲۰۱۳ میلادی نیز پارلمان در وضعیتی مشابه به درخواست «دیوید کامرون» نخست وزیر وقت بریتانیا برای بمباران سوریه رای منفی داد. به جای حملات نظامی بهتر است به وضعیت پناهجویان و کودکانی رسیدگی کنیم که والدین خود را از دست داده‌اند.
هشدار به ترامپ
روزنامه امریکایی «نیویورک تایمز» نزدیک به دموکرات‌ها اما در سرمقاله خود به ترامپ هشدار می‌دهد و می‌نویسد: «طبق قانون اساسی امریکا قدرت جنگ و توان مدیریتی آن بین کنگره و رییس جمهوری تقسیم شده است. به اعتقاد بسیاری از حقوقدانان؛ بنیانگذاران امریکا می‌خواستند کنگره درباره ورود آن کشور به جنگ تصمیم بگیرد به جز در برهه های زمانی حساسی که کشور تحت حمله قرار می گیرد. از زمان جنگ جهانی دوم روسای جمهوری امریکا از هر دو حزب دموکرات و جمهوریخواه حملات زیادی را بدون هماهنگی با کنگره انجام داده‌اند. همان گونه که ترامپ سال گذشته ۵۹ موشک کروز به سمت سوریه شلیک کرد و اکنون نیز بدون اجازه گرفتن از کنگره حمله را آغاز کرده است.
قانون The War Powers Act مصوب سال ۱۹۷۳ میلادی قرار بود به کنگره اجازه دهد تا بخشی از نفوذ خود را بر تصمیم گیری درباره جنگ اعمال کند اما اختیارات رییس جمهوری در امریکا این نفوذ را محدود کرده است. در این میان باید جانب احتیاط را رعایت کرد و رییس جمهوری باید با کنگره هماهنگ باشد. دو قانون یکی در سال ۲۰۰۱ و دیگری در سال ۲۰۰۲ میلادی پس از حملات ۱۱ سپتامبر برای پوشش عملیات تحت رهبری امریکا در افغانستان و عراق به تصویب رسیدند. قانون ۲۰۰۱ هدف‌اش القاعده و طالبان بود و قانون ۲۰۰۲ با تمرکز بر تهدید متوجه از جانب صدام حسین رهبر عراق. از زمان ریاست جمهوری اوباما و در حال حاضر ترامپ، آن دو ۳۷ بار برای توجیه حملات علیه داعش و دیگر گروه های شبه نظامی در بیش ۱۴ کشور از جمله کنیا، اریتره، نیجر، یمن و فیلیپین به این قانون استناد کرده‌اند و از بحث عمومی و مسئولیت‌پذیری درباره تبعات این حملات خودداری کرده‌اند. این نوع تفسیر از قوانین دست ترامپ را برای حمله احتمالی علیه کره شمالی یا ایران نیز باز می گذارد. در نتیجه، باید در این باره نمایندگان کنگره تجدیدنظری انجام دهند و محدودیت‌های رییس جمهوری را تعیین کنند.
ناخرسندی رسانه‌های اسرائیلی از شدید نبودن حمله آمریکا به سوریه
رسانه‌های اسرائیلی اما نسبت به حملات مشترک بریتانیا، امریکا و فرانسه علیه سوریه چندان خرسند به نظر نمی رسند و شدت آن حملات را برای ضربه زدن به اسد کافی نمی دانند.
روزناکه «یودیعوت اخرونوت» با انتشار گزارشی در این باره با اشاره به این که اسد پس از حملات اخیر نیز نفس راحتی کشید و هنور در قدرت مانده است ضمن ابراز ناخرسندی در این‌باره، می‌نویسد: اسد حملات قبلی را نیز نادیده گرفته بود. اکنون نیز حملات موشکی علیه تاسیسات شیمیایی سبب می شوند تا او در ذهنیت‌اش تغییری ایجاد نکند. غرب می خواست به او این سیگنال را بدهد که هر لحظه آماده واکنش نشان دادن است و اجازه استفاده از تسلیحات شیمیایی را به دولت آن کشور نمی دهد. با این حال، تا زمانی که روس‌ها پشت سر اسد هستند گوش‌های او ناشنوا از شنیدن این پیام خواهند بود. اسد فقط به یک چیز فکر می کند: کنترل بر کل سوریه. این خط قرمز اوست. اگر بفهمد که کنترل‌اش بر سوریه را از دست می دهد آن زمان ممکن است احساس خطر کند در غیر این صورت هرگونه تهدید موقت و کوتاه‌مدتی علیه رژیم او سبب افزایش طول عمر سیاسی و بقای او خواهد شد و تهدیدی وقاقعی نخواهد بود. همه برای آسیب‌های جدی غرب علیه سوریه آماده شده بودند. برای مثال، گمان می کردیم که حمله به کاخ ریاست جمهوری صورت گیرد یا فرودگاه های بزرگ ان کشور نابود شوند اما هیچ کدام اتفاق نیفتادند. روس ها نیز علیرغم تهدیدات کار خاصی انجام ندادند.
این روزنامه در ادامه می نویسد: به نظر می رسد که امریکایی ها، فرانسوی ها و بریتانیایی ها از ترس خشم پوتین و واکنش شدید روسیه بیش از اندازه حمله اخیر محتاطانه رفتار کردند. این در حالیست که «جیمز متیس» وزیر دفاع امریکا و «جوزف دانفورد» رییس ستاد مشترک ارتش امریکا ادعا کردند که حملات محدود به منظور جلوگیری از آسیب رسیدن به غیرنظامیان انجام شدند. حتی اگر فرض کنیم که حملات موفق بوده‌اند، سوریه هنوز هم مهارت‌های علمی کافی و فراوانی را برای تولید تسلیحات شیمیایی دارد. دستیابی به مواد لازم برای ساخت چنین سلاح هایی در بازار سیاه برای دولت سوریه کار دشواری نخواهد بود.
روزنامه اسرائیلی «جروزالم پست» نیز با ناامیدی درباره حملات اخیر صورت گرفت علیه سوریه از سوی غرب می نویسد: تغییرات زیادی پس از حملات ایجاد نخواهند شد. این حمله نشان داد که غرب استفاده از سلاح شیمیایی را تحمل نمی کند اما از دیدگاه اسرائیل حملات کافی نبودند و معادلات را در عرصه میدانی تغییر نخواهند داد. خیلی خوب است که فرانسه، بریتانیا و امریکا عزم خود را برای مقابله با اسد درباره استفاده از تسلیحات شیمیایی نشان دادند اما فراموش نکنیم که سوریه در محاصره ایران است و این برای اسرائیل نگرانی بزرگی است. این حملات موضعی بودند و تنها برای جلوگیری از استفاده از سلاح های شیمیایی توسط اسد در آینده. این امر به معنای پایان رژیم اسد نیست. این حملات همچنین نشان دهنده تضمین حضور بیشتر امریکا در جنگ داخلی سوریه و یا جلوگیری از نفوذ بیشتر روس ها و ایرانی ها در سوریه هم نیست. اسد در قدرت باقی می ماند و روس ها و ایرانی ها و نه امریکا و قدرت های غربی در سوریه باقی می مانند. وضعیت اسرائیل نیز در برابر سوریه بهبود نیافته است. پیام غرب از حمله مشخص بود: اسد نباید از سلاح شیمیایی استفاده کند اما سلاح های متعارف دیگر مورد استفاده با خشم غرب مواجه خواهند شد. ماندن اسد در قدرت یعنی ماندن ایران و حزب الله لبنان و این یعنی یک تهدید جدی برای اسرائیل. حمله شنبه، اسد را تهدید نمی کند بلکه زاردخانه شیمیایی او را تهدید می کند نه کلیت رژیم او را چرا که روسیه اجازه نخواهد داد او سرنگون شود. تا زمانی که اسد در قدرت بماند جا پای ایران نیز در منطقه محکم خواهد بود.
«تایمز اسرائیل» نیز در گزارشی اشاره می کند که حملات غربی ها معادله سیاسی در سوریه را تغییر نخواهد داد. این روزنامه می نویسد: «این حملات بار دیگر اسرائیل را تشویق می کند که خود دست به کار شود چرا که هیچ تغییری در غیر این صورت در بازی قدرت در سوریه ایجاد نخواهد شد. همچنین ممکن است حملات اخیر ایران را بیشتر تحریک به حضور در سوریه کند. رهبران اسرائیل حملات اخیر را تحسین کردند با این حال، واقعیت آن است که این حملات مسیر تحولات را تغییر نداده اند. باراک اوباما رییس جمهوری سابق امریکا خط قرمزی را برای اسد تعیین کرده بود و آن هم استفاده از سلاح شیمیایی بود. زمانی که اسد در سال ۲۰۱۳ میلادی از آن خط قرمز عبور کرد اوباما هیچ کاری انجام نداد. بسیاری از اسرائیلی ها باور دارند که اگر اوباما حتی یک جنگنده به دمشق فرستاده بود تا یک کیسه آب روی کاخ اسد بریزد معادلات تغییر می کرد و ایران و متحدان‌اش تا این اندازه در سوریه نفوذ پیدا نمی کردند. ترامپ اما اوباما نیست و نشان داده که تمایل به کاربرد نیروی نظامی علیه اسد دارد. حملات اخیر امریکا اما ناکافی برای تغییر اوضاع است. حملات غرب هیچ گونه موفقیت چشمگیری در بازدارندگی اسد و متحدان اش به خصوص ایران نداشته است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه خبرهای مرتبط
انتشار یافته: ۱
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
نه باهوش نیست . زبان زور را خیلی خوب میفهمد . متاسفانه تا کنون هیچ کدام از روسای جمهور امریکا با او با این زبان صحبت نکرده بودند و هر بار وقتی او داد میکشید به پشت گرمی چین و روسیه ، روسای جمهوری امریکا تکه ای نان جلوی او پرت میکردند تا چند صباحی زنده بماند و ساکت باشد . یعنی مواد غذایی و کمک های دیگر به او میدادند....................