آلترناتیوی برای کاخ سفید در تعامل با ایران
افزایش روابط اقتصادی به جای تحریم
آفتاب‌‌نیوز : 
پائول شریواستاوا استاد دانشگاه باکنل و از چهره‌های صاحب‌نام در عرصه سیاست خارجی آمریکا در مقاله‌ای با اشاره به این مطلب می‌نویسد: از این رو بعید است تحریم‌های سازمان ملل بتواند باعث حل مساله هسته‌ای ایران شود. چرا که ایرانی‌ها برای دستیابی به اهداف هسته‌ای‌اشان تحریم‌ها را تحمل خواهند کرد.
در عین حال از نظر این کارشناس مسائل سیاسی استفاده از گزینه نظامی که دولت بوش سعی دارد همچنان آن را روی میز نگه دارد نیز می‌تواند نتایج قابل قبولی به دنبال داشته باشد.
نتایج جنگ عراق به خوبی نشان دهنده این مساله است.
علیرغم پیروزی نظامی ائتلاف جهانی به رهبری آمریکا در عراق، برگزاری انتخابات دمکراتیک و حضور نیروهای آمریکایی در این کشور شاهد پیش رفتن عراق به سمت جنگ داخلی هستیم.
علاوه بر این هزینه‌های هنگفت جنگ در عراق به راه انداختن جنگ دیگری از سوی آمریکا را با مشکل روبرو می‌کند. قطعا جنگ با ایران آسان نخواهد بود و آمریکا مجبور است میلیاردها دلار هزینه کند.
کسب حمایت جهانی برای حمله به ایران نیز کار ساده‌ای نیست. غلط بودن اطلاعات آمریکا در مورد وجود سلاح‌های کشتار جمعی در عراق به اعتبار دولت بوش ضربه زده است. از سوی دیگر چین و روسیه با هرگونه اقدام تنبیهی علیه ایران مخالف بوده و خواستار حل مسالمت‌آمیز مساله هسته‌ای ایران هستند. در عین حال حتی اگر بر اساس ارزیابی‌های آمریکا ایران در سه تا پنج سال آینده قادر به ساخت سلاح هسته‌ای باشد نمی‌توان برنامه هسته‌ای این کشور را تهدیدی فوری برای صلح و امنیت جهانی دانست.
نویسنده مقاله در ادامه به استانداردهای دوگانه آمریکا در برخورد با ایران می‌پردازد و می‌نویسد: آمریکا در حالی در تلاش برای متوقف کردن توانایی‌های هسته‌ای ایران است که چندی پیش با به رسمیت شناختن برنامه هسته‌ای هند قرارداد همکاری صلح آمیز هسته‌ای با این کشور امضا کرد. براساس این قرارداد هند که معاهده منع تکثیر هسته‌ای را امضا نکرده اجازه دارد با قرار دادن برنامه هسته‌ای غیر نظامی‌اش تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به توسعه برنامه هسته‌ای نظامی‌اش ادامه دهد.
در عین حال نمی‌توان کشورها را به خاطر داشتن ذخائر نفت از دستیابی به انرژی هسته‌ای باز داشت. بلکه باید تلاش کرد وضعیتی ایجاد شود که نه ایران نه هیچ کشور دارای تکنولوژی هسته‌ای تمایلی به ساخت سلاح هسته‌ای نداشته باشد.
همگرایی با اقتصاد جهانی ابزاری قدرتمند برای ایجاد تغییر در رفتار دولت‌هاست. البته موفقیت این مسیر نیاز به صرف زمان طولانی دارد. هر چند این ابزار مانع از هسته‌ای شدن دولت‌ها نمی‌شود اما مانع از آن می‌شود که کشورهای هسته‌ای علیه منافع یکدیگر عمل کنند. ایران با داشتن دخائر عظیم نفت، نیروهای کارآمد و تحصیل کرده، کشاورزی و بخش هنر قابلیت‌های لازم برای وارد شدن به اقتصاد جهانی را دارد.
چین و هند نمونه موفقیت همگرایی قدرت‌های هسته‌ای در اقتصاد جهانی و تعامل با سایر کشورها هستند. در حالی که چین 50 سال در حاکمیت کمونیست‌ها و هند نیز از تابعین اتحاد جماهیر شوروری محسوب می‌شد.
پائول شریواستاوا استاد دانشگاه باکنل و از چهره‌های صاحب‌نام در عرصه سیاست خارجی آمریکا در مقاله‌ای با اشاره به این مطلب می‌نویسد: از این رو بعید است تحریم‌های سازمان ملل بتواند باعث حل مساله هسته‌ای ایران شود. چرا که ایرانی‌ها برای دستیابی به اهداف هسته‌ای‌اشان تحریم‌ها را تحمل خواهند کرد. در عین حال از نظر این کارشناس مسائل سیاسی استفاده از گزینه نظامی که دولت بوش سعی دارد همچنان آن را روی میز نگه دارد نیز می‌تواند نتایج قابل قبولی به دنبال داشته باشد.
نتایج جنگ عراق به خوبی نشان دهنده این مساله است.
علیرغم پیروزی نظامی ائتلاف جهانی به رهبری آمریکا در عراق، برگزاری انتخابات دمکراتیک و حضور نیروهای آمریکایی در این کشور شاهد پیش رفتن عراق به سمت جنگ داخلی هستیم.
علاوه بر این هزینه‌های هنگفت جنگ در عراق به راه انداختن جنگ دیگری از سوی آمریکا را با مشکل روبرو می‌کند. قطعا جنگ با ایران آسان نخواهد بود و آمریکا مجبور است میلیاردها دلار هزینه کند.
کسب حمایت جهانی برای حمله به ایران نیز کار ساده‌ای نیست. غلط بودن اطلاعات آمریکا در مورد وجود سلاح‌های کشتار جمعی در عراق به اعتبار دولت بوش ضربه زده است. از سوی دیگر چین و روسیه با هرگونه اقدام تنبیهی علیه ایران مخالف بوده و خواستار حل مسالمت‌آمیز مساله هسته‌ای ایران هستند. در عین حال حتی اگر بر اساس ارزیابی‌های آمریکا ایران در سه تا پنج سال آینده قادر به ساخت سلاح هسته‌ای باشد نمی‌توان برنامه هسته‌ای این کشور را تهدیدی فوری برای صلح و امنیت جهانی دانست.
نویسنده مقاله در ادامه به استانداردهای دوگانه آمریکا در برخورد با ایران می‌پردازد و می‌نویسد: آمریکا در حالی در تلاش برای متوقف کردن توانایی‌های هسته‌ای ایران است که چندی پیش با به رسمیت شناختن برنامه هسته‌ای هند قرارداد همکاری صلح آمیز هسته‌ای با این کشور امضا کرد. براساس این قرارداد هند که معاهده منع تکثیر هسته‌ای را امضا نکرده اجازه دارد با قرار دادن برنامه هسته‌ای غیر نظامی‌اش تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به توسعه برنامه هسته‌ای نظامی‌اش ادامه دهد.
در عین حال نمی‌توان کشورها را به خاطر داشتن ذخائر نفت از دستیابی به انرژی هسته‌ای باز داشت. بلکه باید تلاش کرد وضعیتی ایجاد شود که نه ایران نه هیچ کشور دارای تکنولوژی هسته‌ای تمایلی به ساخت سلاح هسته‌ای نداشته باشد.
همگرایی با اقتصاد جهانی ابزاری قدرتمند برای ایجاد تغییر در رفتار دولت‌هاست. البته موفقیت این مسیر نیاز به صرف زمان طولانی دارد. هر چند این ابزار مانع از هسته‌ای شدن دولت‌ها نمی‌شود اما مانع از آن می‌شود که کشورهای هسته‌ای علیه منافع یکدیگر عمل کنند. ایران با داشتن دخائر عظیم نفت، نیروهای کارآمد و تحصیل کرده، کشاورزی و بخش هنر قابلیت‌های لازم برای وارد شدن به اقتصاد جهانی را دارد.
چین و هند نمونه موفقیت همگرایی قدرت‌های هسته‌ای در اقتصاد جهانی و تعامل با سایر کشورها هستند. در حالی که چین 50 سال در حاکمیت کمونیست‌ها و هند نیز از تابعین اتحاد جماهیر شوروری محسوب می‌شد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید