توصیه‌های کیسینجر برای ایران و آمریکا
آفتاب‌‌نیوز : 
کیسنیجر در پاسخ به این سوال و تشریح شرایط فعلی حاکم بر تلاش جهانی جهت حل مساله هستهای ایران می‌نویسد: علیرغم اینکه کاندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا چندی پیش در تغییر جهتی آشکار اعلام کرد آمریکا حاضر است به مذاکرات هستهای با تهران بپیوندد اما ایران تمایلی به این کار نشان نداد. این در حالی است که مذاکرات گروه 1+5 نیز بی‌نتیجه مانده و همچنان اختلافات موجود پابرجاست.
گزینه نظامی نیز به نحو چشمگیری با ورود دمکرات‌ها به کنگره آمریکا رنگ باخته است. بنا به نوشته کیسینجر اگر چه مسیرهای طی شد موفق نبوده‌اند اما اکنون این امیدواری ایجاد شده که وارد شدن ایران (و سوریه) در مذکرات مربوط به مسائل عراق به تغییری آشکار در گرایشات این دو کشور منجر شود. شبیه چیزی که در زمان جنگ سرد کاخ سفید توانست در مورد چین انجام دهد.
کیسینجر در عین حال این فرضیه را نیز مطرح می‌کند که ممکن است این گزینه همان نتیجه دلخواه را به همراه نداشته باشد و در پایان تنها شاهد یک ایران هستهای باشیم که با استفاده از فرصتی که مذاکرات در اختیارش قرارداده توانسته برنامه‌های هسته‌ای‌اش را توسعه ببخشد. در چنین شرایطی بازهم تعادل منطقه‌ای در خاورمیانه به هم خواهد خورد.
البته می‌توان تصور کرد با تبدیل شدن ایران به یک کشور هستهای چگونه نفوذش بر گروه‌های شیعی در سراسر خاورمیانه می‌تواند به تقویت موقعیت منطقه‌ای‌اش کمک کند.
کیسینجر می‌افزاید حتی ایران در مذاکره با آمریکا نیز آنطور که گفته می‌شود فقط به دنبال کنترل هرج و مرج حاکم بر عراق نیست. بلکه تهران در این مذاکرات فقط می‌تواند دو انگیزه داشته باشد: کمک به ایجاد ساختار منطقه‌ای جدید که سیاست‌های امپریالیستی جذابیت خود را در آن از دست داده باشند و نگرانی از اینکه تداوم مشکلات عراق باعث ادامه حضور نظامی آمریکا در نزدیکی مرزهایش شود.
از این‌رو به آمریکا توصیه شده است حفظ تعادل در خاورمیانه را در صدر اولویت‌های خود قرار دهد. تنها در این صورت است که ایران می‌فهمد از توانایی لازم برای به چالش کشیدن نظم منطقه‌ای و جهانی برخوردار نیست.
کشورهای سنی منطقه در این میان می‌توانند به آمریکا کمک کنند چون آنها بیش از همه نگران گسترش قدرت و نفوذ شیعه در خاورمیانه هستند.
بدون ایجاد وحدت میان این کشورها، مذاکره با ایران می‌تواند به تقویت موقعیت انحصاری ایران منجر شود. از این‌رو ایران باید به عنوان یکی از کشورهای دخیل در مذاکرات صلح مطرح شود و نه کشور مسلط.
در مذاکرات صلح فلسطین ایران باید نقش مهمی داشته باشد، اما در شرایطی که آمریکا، اروپا و کشورهای عرب نیز ایفا نقش می‌کنند و این در عمل مانع از تقویت نقش مسلط ایران در حل مسائل منطقه‌ای می‌شود.
کیسینجر نتیجه‌گیری می‌کند که آمریکا به یک دیپلماسی هدفمند در مقابل ایران نیاز دارد تا بتواند خاورمیانه‌ای که به دنبال آن است را بسازد اما اگر ایران احساس کند اینگونه نیست به این باور می‌رسد که می‌تواند خود آینده منطقه را بسازد و توانایی بالقوه برای برقراری نظم‌نوین در خاورمیانه را دارد.
کیسنیجر در پاسخ به این سوال و تشریح شرایط فعلی حاکم بر تلاش جهانی جهت حل مساله هستهای ایران می‌نویسد: علیرغم اینکه کاندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا چندی پیش در تغییر جهتی آشکار اعلام کرد آمریکا حاضر است به مذاکرات هستهای با تهران بپیوندد اما ایران تمایلی به این کار نشان نداد. این در حالی است که مذاکرات گروه 1+5 نیز بی‌نتیجه مانده و همچنان اختلافات موجود پابرجاست. گزینه نظامی نیز به نحو چشمگیری با ورود دمکرات‌ها به کنگره آمریکا رنگ باخته است. بنا به نوشته کیسینجر اگر چه مسیرهای طی شد موفق نبوده‌اند اما اکنون این امیدواری ایجاد شده که وارد شدن ایران (و سوریه) در مذکرات مربوط به مسائل عراق به تغییری آشکار در گرایشات این دو کشور منجر شود. شبیه چیزی که در زمان جنگ سرد کاخ سفید توانست در مورد چین انجام دهد.
کیسینجر در عین حال این فرضیه را نیز مطرح می‌کند که ممکن است این گزینه همان نتیجه دلخواه را به همراه نداشته باشد و در پایان تنها شاهد یک ایران هستهای باشیم که با استفاده از فرصتی که مذاکرات در اختیارش قرارداده توانسته برنامه‌های هسته‌ای‌اش را توسعه ببخشد. در چنین شرایطی بازهم تعادل منطقه‌ای در خاورمیانه به هم خواهد خورد.
البته می‌توان تصور کرد با تبدیل شدن ایران به یک کشور هستهای چگونه نفوذش بر گروه‌های شیعی در سراسر خاورمیانه می‌تواند به تقویت موقعیت منطقه‌ای‌اش کمک کند.
کیسینجر می‌افزاید حتی ایران در مذاکره با آمریکا نیز آنطور که گفته می‌شود فقط به دنبال کنترل هرج و مرج حاکم بر عراق نیست. بلکه تهران در این مذاکرات فقط می‌تواند دو انگیزه داشته باشد: کمک به ایجاد ساختار منطقه‌ای جدید که سیاست‌های امپریالیستی جذابیت خود را در آن از دست داده باشند و نگرانی از اینکه تداوم مشکلات عراق باعث ادامه حضور نظامی آمریکا در نزدیکی مرزهایش شود.
از این‌رو به آمریکا توصیه شده است حفظ تعادل در خاورمیانه را در صدر اولویت‌های خود قرار دهد. تنها در این صورت است که ایران می‌فهمد از توانایی لازم برای به چالش کشیدن نظم منطقه‌ای و جهانی برخوردار نیست.
کشورهای سنی منطقه در این میان می‌توانند به آمریکا کمک کنند چون آنها بیش از همه نگران گسترش قدرت و نفوذ شیعه در خاورمیانه هستند.
بدون ایجاد وحدت میان این کشورها، مذاکره با ایران می‌تواند به تقویت موقعیت انحصاری ایران منجر شود. از این‌رو ایران باید به عنوان یکی از کشورهای دخیل در مذاکرات صلح مطرح شود و نه کشور مسلط.
در مذاکرات صلح فلسطین ایران باید نقش مهمی داشته باشد، اما در شرایطی که آمریکا، اروپا و کشورهای عرب نیز ایفا نقش می‌کنند و این در عمل مانع از تقویت نقش مسلط ایران در حل مسائل منطقه‌ای می‌شود.
کیسینجر نتیجه‌گیری می‌کند که آمریکا به یک دیپلماسی هدفمند در مقابل ایران نیاز دارد تا بتواند خاورمیانه‌ای که به دنبال آن است را بسازد اما اگر ایران احساس کند اینگونه نیست به این باور می‌رسد که می‌تواند خود آینده منطقه را بسازد و توانایی بالقوه برای برقراری نظم‌نوین در خاورمیانه را دارد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید