لطفاً از کرسی قدرت پایین بیایید
آفتاب‌‌نیوز : 
با وجود اینکه تردیدی نیست که مساله فلسطین همیشه در این منطقه روابط را تحت تاثیر قرار می دهد ، اما واضح است عمر موسی در اتفاق نظر اغراق می کند و بی معنی است اگر فرض کنیم اعراب خواسته های دموکراتیک خود را تا آزادی فلسطین مطالبه نخواهند کرد. در واقع بسیاری از اعراب امروزه به این نقطه نظر رسیده اند که سیستم دموکراتیک اسراییل در طول سالهای درگیری به جای اینکه موقعیت آنرا تضعیف کند، آنرا تقویت کرده است از سوی دیگر تحت تاثیر انتخابات عراق و فلسطین و نیروی مردمی و تاثیر آن در خروج نیروهای سوری از لبنان بسیاری از اعراب امروزه بدنبال حقوق خود و یک حکومت مردمی هستند.
اما چرا در حالی که هم بوش و هم اعراب (البته غیر از رهبران) خواهان یک چیز واحد هستند، اجماعی فکری حاصل نمی شود؟ بخشی از جواب البته به مساله فلسطین بر می گردد به همین دلیل است که هر وقت نماینده های دولت آمریکا خواه لورا بوش بانوی اول آمریکا، خواه هر کس دیگری بحثی از آزادی در دنیای عرب پیش می کشد خود را با سرزنش بوش بخاطر کمک به اسراییل ، به خاطر حمایت از حاکمان مطلقه و به خاطر اشغال عراق با انگیزه های اقتصادی و اهداف صهیونیستی مواجه می شود.
دلیل دیگری که در این رابطه مطرح می شود این است که خواسته دنیای عرب هرچه باشد مسلماً پایین آمدن از تخت سلطنت یا از دست دادن حکومتی دیکتاتوری با روکشی از پارلمان و قانون، آخرین خواسته سران عرب است . از این رو است که به نظر می رسد آمریکا و اعراب درگیر دیالوگی سورئال و پیچیده شده اند سران عرب همچون قلدرهایی توخالی، نق نقو و چاپلوس تنها چیزی که در مقابل مردم به نمایش می گذارند نمایش بی معنی از اصلاحات سیاسی و دموکراسی است در حالی که در خلوت خود به تنها چیزی که می اندیشند این است نسخه ای که از دموکراسی ارائه می کنند موقعیتشان را تثبیت کرده و خواسته مردم را نادیده بگیرد
اما آیا خود جورج بوش نیز واقعاً می خواهد از دست چنین رهبران هم پیمانی خلاص شود؟ هدف بوش از ترویج دموکراسی در خاور میانه از دیدگاه برخی ناظران صرفاً توجیهی در راستای مشروعیت بخشیدن به جنگ عراق به چشم می آید بویژه بعد از روشن شدن قضیه سلاحهای کشتار جمعی صدام حسین اليزابت چنی در نطقی بی پروا گفت که آمریکا با چشم پوشی از آزادی در خاورمیانه در طول 60 سال گذشته اشتباه فاحشی مرتکب شده است اما آیا این همه برای اعراب چیزی جز ارائه فرصتی به زنان جهت مشارکت در انتخابات پارلمانی بی خاصیت (شبیه آنچه که کویت اخیرا انجام داده است) یا برقراری انتخابات صرفا مردانه شهرداریها (در عربستان سعودی) یا بر پایی رقابتی جعلی در انتخابات ریاست جمهوری که برنده آن از قبل معلوم است (شبیه انتخاباتی که در مصر خواهیم دید حتی با وجود اصلاحات حسنی مبارک) و یاوه گوئیهای بی پایان، خواهد بود.
با وجود اینکه تردیدی نیست که مساله فلسطین همیشه در این منطقه روابط را تحت تاثیر قرار می دهد ، اما واضح است عمر موسی در اتفاق نظر اغراق می کند و بی معنی است اگر فرض کنیم اعراب خواسته های دموکراتیک خود را تا آزادی فلسطین مطالبه نخواهند کرد. در واقع بسیاری از اعراب امروزه به این نقطه نظر رسیده اند که سیستم دموکراتیک اسراییل در طول سالهای درگیری به جای اینکه موقعیت آنرا تضعیف کند، آنرا تقویت کرده است از سوی دیگر تحت تاثیر انتخابات عراق و فلسطین و نیروی مردمی و تاثیر آن در خروج نیروهای سوری از لبنان بسیاری از اعراب امروزه بدنبال حقوق خود و یک حکومت مردمی هستند. اما چرا در حالی که هم بوش و هم اعراب (البته غیر از رهبران) خواهان یک چیز واحد هستند، اجماعی فکری حاصل نمی شود؟ بخشی از جواب البته به مساله فلسطین بر می گردد به همین دلیل است که هر وقت نماینده های دولت آمریکا خواه لورا بوش بانوی اول آمریکا، خواه هر کس دیگری بحثی از آزادی در دنیای عرب پیش می کشد خود را با سرزنش بوش بخاطر کمک به اسراییل ، به خاطر حمایت از حاکمان مطلقه و به خاطر اشغال عراق با انگیزه های اقتصادی و اهداف صهیونیستی مواجه می شود.
دلیل دیگری که در این رابطه مطرح می شود این است که خواسته دنیای عرب هرچه باشد مسلماً پایین آمدن از تخت سلطنت یا از دست دادن حکومتی دیکتاتوری با روکشی از پارلمان و قانون، آخرین خواسته سران عرب است . از این رو است که به نظر می رسد آمریکا و اعراب درگیر دیالوگی سورئال و پیچیده شده اند سران عرب همچون قلدرهایی توخالی، نق نقو و چاپلوس تنها چیزی که در مقابل مردم به نمایش می گذارند نمایش بی معنی از اصلاحات سیاسی و دموکراسی است در حالی که در خلوت خود به تنها چیزی که می اندیشند این است نسخه ای که از دموکراسی ارائه می کنند موقعیتشان را تثبیت کرده و خواسته مردم را نادیده بگیرد
اما آیا خود جورج بوش نیز واقعاً می خواهد از دست چنین رهبران هم پیمانی خلاص شود؟ هدف بوش از ترویج دموکراسی در خاور میانه از دیدگاه برخی ناظران صرفاً توجیهی در راستای مشروعیت بخشیدن به جنگ عراق به چشم می آید بویژه بعد از روشن شدن قضیه سلاحهای کشتار جمعی صدام حسین اليزابت چنی در نطقی بی پروا گفت که آمریکا با چشم پوشی از آزادی در خاورمیانه در طول 60 سال گذشته اشتباه فاحشی مرتکب شده است اما آیا این همه برای اعراب چیزی جز ارائه فرصتی به زنان جهت مشارکت در انتخابات پارلمانی بی خاصیت (شبیه آنچه که کویت اخیرا انجام داده است) یا برقراری انتخابات صرفا مردانه شهرداریها (در عربستان سعودی) یا بر پایی رقابتی جعلی در انتخابات ریاست جمهوری که برنده آن از قبل معلوم است (شبیه انتخاباتی که در مصر خواهیم دید حتی با وجود اصلاحات حسنی مبارک) و یاوه گوئیهای بی پایان، خواهد بود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید