باید اصفهان را به عنوان یک ثروت ملی ببنیم
سعید ایزدی در مراسم رونمایی و معرفی جایزه معماری اصفهان که شامگاه گذشته، در کاخ چهلستون برگزار شد، اظهار کرد: متاسفانه کیفیت سال هاست در بسیاری از حوزه های کشور از جمله معماری و شهرسازی رخت بسته است.
وی گفت: معماری و اساساً شهر سازی مدت مدیدی است که دچار گسست و از جا کندگی شده است و به نظر می رسد که مسیر خودش را گم کرده است و هر چه به این روال ادامه می دهیم بیشتر به نابسامانی و آشفتگی بیشتری دست پیدا می کنیم.
وی ادامه داد: از همه مهمتر این گسست و از جاکندگی تاثیر بسزایی در کیفیت زندگی شهروندان آن شهر دارد، این کیفیت زندگی در اثر وقوع این امر به حدی تنزل پیدا کرده که شاید از مرز شاخص های زیست پذیری هم عبور کرده است.
عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا ادامه داد: تنزل شاخص های کیفی ناشی از بی تفاوتی ما به امر کیفیت است. نظام برنامه ریزی ما بیش از پنج دهه است که بر مبنای نظام کمی استوار شده، اگرچه مشاورین املاک و ... بر این نابسامانی دامن زده اند، ولی به نظر می رسد که مسیری درست در معماری و شهرسازی پیش نگرفته ایم و به جایی رسیدیم که شاید ادامه این راه ما را با بحران های بسیار شدیدتر و بزرگ تر روبرو کند.
مدرس دانشگاه تهران تاکید کرد: باید برای جلوگیری از دست دادن آنچه از ثروت هایی که برای ما باقی مانده و برای برگرداندن این حال به وضعیت قابل قبول، تاملی کرده و کاری در محقق شدن این مهم انجام شود، که رویداد جایزه معماری اصفهان می تواند نقطه شروعی برای رسیدن به این مهم باشد.
ایزدی گفت: از گذشته ثروت عظیمی در اختیار ما است، که می توانیم با نگاه عمیق و درست به آن بازشناسی کرده و به نوعی این جریان را در زندگی معاصر خودمان تداوم دهیم. معضل عمده ای که امروز با آن روبرو هستیم گستت و انقطاعی است که در معماری و شهر سازی پیش آمده است و به نظر می رسد که نیازی به دانش گذشته نداریم، برداشت از صحبت بنده این نباشد که ما گذشته را تکرار کنیم، بلکه منظور صحبت بنده این است که نتوانستیم روند تکاملی که در معماری گذشته وجود داشته و باعث خلاقیت در معماری و شهرسازی بوده است را طی کنیم.
وی ادامه داد: یک روند تکاملی در گذشته در معماری و شهرسازیمان طی کردیم، که متاسفانه در دوره ای دچار انقطاع شده ایم، پس نیاز است که این موضوع بازشناسی و بازخوانی شود. دهه ها است که بیشتر به صورت، شکل معماری و ساختار شهریمان نگاه می کنیم.
عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا اظهار کرد: اگر ما بتوانیم به همچنین فهم و درکی از روند توسعه معماری و شهرسازی دست پیدا کنیم، آن وقت است که این مسیر تکامل را تداوم بدهیم و در مسیر توسعه مطلوب آتی شهرها و معماری کشورمان گامی متفاوت برداریم.
وی افزود: متاسفانه تاکنون تلاش های اندکی در این زمینه صورت گرفته است، شاید اولین سندی که بتوان به آن اشاره کرد، کاری است که آقای اردلان در سال 1976 به بهانه کنفرانس تهران با معماران بزرگی انجام داده و در ونکور منتشر کردند. این کار اولین اقدامی بود که ما به گذشته خود نگاهی انداخته و به گذشته خود در معماری و شهرسازی برگردیم.
این مدرس دانشگاه تهران افزود: مواجهه با ضابطه و مقررات در این سه دهه نشان داده، این نوع مواجهه به سمت کلیات ما را سوق داده است، اصولا بی توجهی به کیفیت ها ما را به این نابسامانی و گسست در معماری و شهرسازی رسانده است، در هیچ سند برنامه ریزی شهری اثری از کیفیت نمی بنید، کلمه ای به عنوان ایمنی و امنیت که شاید یک کیفیت پایه ای در کیفیت شهری است، در هیچگونه از این اصول و برنامه ها دیده نمی شود، به همین منوال در عرصه معماری هم با این روند روبرو هستیم، یعنی ما متاسفانه آسایش و بسیاری از موضوعات دیگر را به عنوان کیفیت پایه در خلق معماری از دست داده ایم و به آن بی توجه بوده ایم و آنچه که تولید کردیم در واقع میلگرد، بتن، آهن بوده است که بتوانیم از لحاظ شکلی آن را معماری بنامیم.
ایزدی اظهار کرد: اگر به شهر اصفهان نگاهی بیاندازیم چه معماران بین المللی همچون فلیپ جانسون و چه معماران داخلی نمونه های نادری با تشخیص درست از زمینه فرهنگ، هنر و اقتصاد جامعه که مبتنی بر حال جامعه است، توانستند معماری هایی متواضع در عین حال خلاقانه در این شهر به وجود بیاورند.
عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا اضافه کرد: عنوان اصفهان جدا از محدوده جغرافیای که آن را معرفی می کند، باید در جایزه معماری اصفهان فراتر دیده شده و به عنوان یک ثروت ملی به آن نگاه شود، زیرا این جایزه در مقیاس ملی در حال اتفاق است و لذا علاوه بر اینکه بی تردید شهر اصفهان و معماری های بی نظیرش به نوبه خودش می تواند بهانه خوبی برای این جایزه باشد، باید اصفهان را به عنوان یک ثروت ملی ببنیم.
