حاشیه‌ها بر سر انتصاب کاظم جلالی به سفارت روسیه
«اگرچه هر کسی با اندک اطلاعی از شخصیت محمدجواد ظریف و فرایند انتصاب سفرا می‌تواند بفهمد که باز هم شایعه‌سازان دست‌به‌کار شده‌اند. اساسا ظریف در بسیاری موارد فرد انعطاف‌پذیری است؛ به‌ویژه زمانی که موضوع منافع ملی در میان باشد. او بیش از هر کس دیگری می‌داند که در ساختار جمهوری اسلامی ایران، نهادهای تأثیرگذار در روند پیشنهاد و انتصاب سفرا، بیش از وزارت امور خارجه هستند و این موضوع در مورد کشورهای مهم در حوزه روابط بین‌الملل بیش از پیش خودنمایی می‌کند.
شاید مخالفان در اینجای متن ماجرای استعفای ظریف را به ذهن بیاورند و در دلشان استدلال نویسنده را بی‌پایه بدانند، اما باید آنها را به توضیحات ظریف در مورد همان شب استعفایش در جمع فعالان فضای مجازی ارجاع داد. او گفت «اتفاقا آن شب عصبانی نبودم، اما شدیدا دلخور بودم، چون آن شب دیدم که من یک فرد به نام محمدجواد ظریف شده‌ام نه فردی که وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران است. چون من نماینده دیپلماسی ایران هستم نه یک فرد که به دنبال برند ظریف باشد.»
حالا جریان ساختگی درگیری ظریف با جلالی و ممانعت از سمت سفارت او را می‌توان در همین زمینه بررسی کرد. ظریف می‌داند که برای انتصاب سفرا چه فرایند پیچیده اطلاعاتی و امنیتی وجود دارد و هیچ‌گاه گزارش نشده که مقابل این فرایند بایستد. او چنین سازوکاری را در ساختار جمهوری اسلامی ایران پذیرفته است.
پیگیری خبرنگاران اما به پرس‌وجو در مورد این شایعه از سوی سخنگوی وزارت خارجه به این نتیجه رسید که «برخی اخبار منتشره در این مورد از اساس نادرست است. آقای ظریف بعد از موافقت مجلس با استعفای آقای کاظم جلالی، با وی گفت‌وگوی تلفنی داشت. هماهنگی‌های لازم نیز در این مذاکره تلفنی برای تاریخ عزیمت آقای جلالی به مسکو صورت گرفت.»
اما این فرصت، فضای مناسبی برای این است که به یاد بیاوریم نمایندگان مجلس زیادی بوده‌اند که تاکنون سفیر شده‌اند یا برعکس.
از جمله سفیری که هم‌اکنون در حال به پایان رساندن دوره سفارتش در روسیه است نیز قبلا نماینده مردم نهاوند در مجلس بوده و اتفاقا او نیز مانند کاظم جلالی به طیف علی لاریجانی در مجلس نزدیک بوده است. اما روسیه پیش از اینها هم سفیری به خود دیده که پیش‌تر نماینده مجلس بوده است.
محمد ساعد مراغه‌ای، ملقب به ساعدالوزراء، سیاست‌مدار ایرانی که دو دوره نخست‌وزیر ایران در زمان پهلوی دوم بود، در سال‌های پرالتهاب اشغال ایران از سوی نیروهای شوروی و انگلیس، (۱۳۱۲-۱۳۱۵) سفیر ایران در اتحاد جماهیر شوروی بود. او از جمله نمایندگان دوره چهارم مجلس سنای ایران بود. غلامعلی فریورتهرانی نیز نماینده مجلس شورای ملی بود که بعد از پیروزی انقلاب و در دولت موقت مهندس بازرگان سفارت ایران در سوئیس را به مدت ۱۹ ماه عهده‌دار شد.
در سال‌های اخیر نیز جواد جهانگیرزاده، جزء نمایندگانی بود که به سمت سفیر ایران در جمهوری آذربایجان منصوب شد، همان‌طور که در مجلس نهم «محمدمهدی زاهدی» سفیر ایران در مالزی به‌عنوان نماینده مردم کرمان، «علی‌اکبر ناصری» سفیر ایران در واتیکان از حوزه انتخابیه بابل و «عبدالرضا مصری» سفیر ایران در ونزوئلا به‌عنوان نماینده کرمانشاه به مجلس رفتند. انتصاب نمایندگان مجلس به سمت سفارت یکی از معمول‌ترین انتصاب‌هاست که تحت عنوان سفیر سیاسی (سفیری خارج از کادر وزارت خارجه) انجام می‌شود.
برخی خبرنگاران از احتمال سفیرشدن بهروز نعمتی، نماینده فعلی مجلس نیز خبر داده‌اند.»
