آفتابنیوز : آفتاب: روزنامه «حزبالله»،ارگان حزبالله ایران، در سرمقاله شماره روز شنبه 31 شهریورماه خود که مصادف با سالگرد آغاز جنگ ایران و عراق بود، نکاتی را درباره این رخداد مهم پس از انقلاب مطرح کرده است.
این روزنامه میافزاید: سخن گفتن از جنگ، وقتی 19 سال از پایان آن گذشته، كاری سهل و ممتنع است. كاری آسان از آنرو كه نسل حاضر از رفتارهای دیروز ما بی خبر است و نمی داند وقتی ما خاطرههایی از جنگ تعریف میكنیم، آیا در سالهای جنگ، جایی جلوتر از ستادهای پشتیبانی یا مثلا پادگان دوكوهه را دیدهایم یا نه. سالها بعد از جنگ، ناگهان كسانی كه سابقهای جدی در جنگ نداشتند. یا بعضی جز گرفتن چند عكس یادگاری در مناطقی كه از خطهای درگیری كیلومترها عقبتر بود، كار دیگری در جنگ نكرده بودند، دهان به تعریف خاطرههایی راست و دروغ باز كردند و عدهای دیگر ادعای مالكیت همه دستاوردهای جنگ را بر سربازار زدند و كردند آن چه كردند.از سوی دیگر، كسانی هم پیدا شدند كه هر چند سابقه ای در جنگ داشتند، آن را به خود منحصر كردند و هر كس دیگر را از این دایره بیرون راندند.
این یادداشت میافزاید: تا چند سال پس از جنگ، كسانی بودند كه در مراسم تشییع شهیدان دفاع مقدس كه پیكر آنها در عملیات تفحص پیدا شده بود، با هماهنگی بعضی دستگاه های تبلیغی، ناگهان تریبون مراسم را به دست میگرفتند و گریه و زاری راه میانداختند. كسانی كه ادعا میكردند انقلاب كسی را ندارد و فقط خود آنها هستند و چند صد نفری كه برای تشییع تعدادی از شهیدان ـ در بدترین ساعتهایی از هفته كه میشود برای این مراسم انتخاب كرد ـ آمدهاند و گاهی خودشان و عدهای از دوستانشان در رثای این مصیبت زارزار گریه میكردند.
ارگان حزبالله ایران میافزاید: در سالهای جنگ كسانی بودند كه اگر حتی با جنگ و دفاع شجاعانه بهترین فرزندان تاریخ ایران دشمنی آشكاری نمیكردند، اما سرسخت و جدی به زندگی و كار و گاهی تحصیل خود چسبیده بودند تا خدای نكرده از دستشان در نرود. همینها، در سالهای بعد از جنگ با همان شدت و حدت كه جوانها را به جبهه دعوت میكردند و با همان همت كه در خانههایشان مانده بودند، نسل جوان مسلمان و انقلابی را به انباشتن دنیا ـ از مال و سرمایه و پست مدیریتی و مدرك تحصیلی و زن و فرزند ـ دعوت میكنند و میكوشند نسلی سر به راه و ساكت و گوش به فرمان و البته مشتاق تصرف كرسی های مدیریتی كوچك و بزرگ كشور تربیت كنند.
در ادامه این مطلب تاکید شده: «جنگ، نعمت بزرگی بود ـ و هست ـ كه به قول مصطفی چمران مرد را از نامرد شناساند و آدمهای ریاكار و سالوس را تا سالها به پاركینگ عزلت و دعا برای پایان جنگ فرستاد و ما در هر دورهای به جنگی بزرگ نیاز داریم».
این روزنامه با طرح این سؤال که « این حرفها، یعنی ما از وقوع جنگی دیگر دفاع میكنیم؟»، بصراحت این موضوع را رد کرد و نوشت: «این طور نیست».
ارگان حزبالله ایران درعینحال افزود: جنگ در دوره ما با همان آتش سنگین در جریان است و هر كس در این میانه به آرمانهای امیرمؤمنان (ع) و آموزههای دین حقیقی و حتی مسیر ترسیم شده انقلاب اسلامی در بیانات امام خمینی (ره) اصرار كند، مورد حمله كسانی واقع خواهد شد كه انقلابی بودن را به عنوان جرمی در دنیای كاریكاتوری جدید میشناسند و البته كه این حرفها را برای مدیریتی كه دور از استحقاق و تخصص خود یافتهاند، خطرناك میشمرند.
در ادامه مطلب آمده:«فكرتان را فقط به مراكز حساس حكومتی متمركز نكنید. در مناصب سیاسی و اقتصادی، به همان اندازه از این آدمهای جنگگریز میشود یافت كه در حوزههای فرهنگی و هنری و در كرسیهای دانشگاهی و ... كسانی كه وقتی جنگ بود، به كسب تجربه و دریافت مدرك دانشگاهی و آموختن مدیریت غیربومی آكادمیك اشتغال داشتند و حالا یا با اصحاب و اهالی جنگ دشمنی میكنند، یا روش و منش آنها را با عبارتهای قدرشناسانهای! تحقیر میكنند. در میان موزه های جنگ و همایشهای مفصل دفاع مقدس و بنیادهای پرطمطراق و در میان خیل انبوه كسانی كه جهاد را و هر روحیه جهادی را با پزهای آیندهنگرانه! در فشار میگذارند و با دستگاههای تبلیغی خود، همه میدانهای رسانهای و دانشگاهی را با ژستهایی از همین دست به اختیار میگیرند».