فرانسه و زیردریایی‌هایی با امکان کشتن میلیون‌ها نفر در چند دقیقه
برخلاف آمریکا یا روسیه که از سه گانه هسته‌ای موشک‌های مستقر روی زمین، موشک‌های هواپایه و موشک‌های شلیک شونده از زیردریایی برخوردارند، فرانسه به زیردریایی‌هایی مجهز است که از قابلیت شلیک موشک‌های بالستیک هسته‌ای برخوردار است و همچنین از ذخیره موشک‌های کروز هسته‌ای هواپایه بهره برده است.
موشک ام ۵۱، قلب بازدارنده هسته‌ای فرانسه در دریاست. هر موشک دارای ۶ تا ۱۰ کلاهک بازآی مستقل چند گانه (MIRVs) است و هر کلاهک تخمین زده می‌شود که در محدوده ۷۵ تا ۱۱۰ کیلوتن باشد.
برد موشک‌ها حدود ۸ هزار کیلومتر (حدود ۵ هزار مایل) و موشک‌ها از زیردریایی هسته‌ای کلاس «تریومفان» شلیک می‌شوند.
موشک هوا به سطح میان برد فرانسه، مولفه هواپرتاب بازدارنده راهبردی فرانسه است. این موشک نقشی منحصر به فرد در بازدارندگی فرانسه ایفا می‌کند و استفاده از آن به عنوان شلیک هشداری قبل از متوسل شدن به تسلیحات هسته‌ای گسترده‌تر در جریان درگیری است.
درهمین حال، سیستم موشکی «هادس» در یک مقطع، یک قطعه زمینی از سیستم بازدارنده استراتژیک فرانسه بود، البته فقط در سطح تاکتیکی و نه در سطح استراتژیک که دلیل آن اندازه ۴۸۰ کیلومتری نسبتا کوتاه یا برد ۳۰۰ مایلی آن بود.
هادس در سال ۱۹۷۵ به عنوان گزینه‌ای برای دفاع از مرز‌های فرانسه درصورت حمله اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد.
بخشی از آنچه این برنامه را محکوم به شکست کرد، برد موشکی بود که می‌توانست آلمان شرقی را دقیقا در تیررس هادس قرار دهد.
بعد از اتحاد آلمان در سال ۱۹۹۰، حفظ انباری از تسلیحات هسته‌ای تاکتیکی که از قابلیت دسترسی به آلمان برخوردار است، به لحاظ سیاسی غیرقابل دفاع شد و این موشک‌ها و پرتابگر‌ها در اواسط سال‌های ۱۹۹۰ برچیده شد.
بازدارندگی هسته‌ای فرانسه با یک ویژگی مستقل مشخص است. فرانسه در سال ۱۹۶۶ از سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) خارج شد و در سال ۲۰۰۹ مجددا به آن پیوست.
یکی از موضوعات مطرح این بود که فرانسه تمایلی نداشت زرادخانه هسته‌ای استراتژیک خود را زیر چتر ناتو قرار دهد.
فرانسه یکی از قدرت‌های موشکی برجسته جهان است و علاوه بر طیف گسترده‌ای از موشک‌های هسته‌ای و متعارف، عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل نیز است.
