آقای هیوم در سال ۱۹۶۸ به جنبشی پیوست که از حقوق اقلیت کاتولیک هوادار ایرلند در برابر تبعیضی دفاع میکرد که اکثریت پروتستانِ هوادار بریتانیا بر آنها روا میداشت.
او که نمایندهٔ «حزب سوسیال دموکرات و کارگر» بود با رویکرد عدم خشونتِ خود، میانجیِ نزاع ملیگرایانِ خواستارِ وحدتِ ایرلند و نیروهای خواستار حاکمیت بریتانیا شد. نزاعی که تا سال ۱۹۹۸ میلادی بیش از ۳۶۰۰ تن در آن جان باخته بودند.
او با شجاعت بسیار پیشگام مذاکره با رهبر حزب شینفین شد که شاخهٔ سیاسی ارتش جمهوریخواه ایرلند به شمار میرفت. پیمان صلح ایرلند شمالی موسوم به معاهدهٔ جمعهٔ نیک به ۳۰ سال خشونت فرقهای در ایرلند پایان داد.
آقای هیوم در کنار شیرین عبادی، جزو هشت برندهٔ جایزهٔ نوبل صلح بود که در سال ۲۰۰۵ میلادی با امضای نامهای خواستار آزادی اکبر گنجی، کنشگر سیاسی ایرانی از زندان شدند.
تونی بلر، نخستوزیر پیشین بریتانیا دربارهٔ آقای هیوم گفت: «او یک غول سیاسی بود؛ پیشگویی که نپذیرفت آینده باید مثل گذشته باشد. کار او در برقراری صلح در ایرلند شمالی یک اسطوره است.»