آفتابنیوز : فیلیپ دوست بلازی، وزیر امور خارجه فرانسه به واشنگتن رفته بود تا شرایط« توافقنامه پاریس» میان اتحادیه اروپا و ایران را مورد بازبینی قرار دهد.
به گفته کاندولیزارایس، « هدف مذاکرات پاریس، اطمینان حاصل کردن از آن است که ایران، فن آوری یا راههای تکنیکی لازم برای تبدیل برنامه صلح آمیز هسته ای به برناخه تسلیحات هسته ای را در اختیار ندارد.»
ماه نوامبر گذشته نیز، فرانسه، آلمان، و بریتانیا، مذاکرات خود با ایران را بر پایه برنامه ریزی« دراز مدت و متقابلی» آغاز کردند که:
1) ضمانتهای عینی را مبنی بر صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران به اتحادیه اروپا ارائه دهد.
2) ضمانت لازم برای آینده همکاری ایران و اروپا در عرصه هسته ای، فنی و اقتصادی را فراهم کند.
3) تعهدات لازم امنیتی از سوی اروپا به ایران را ارائه کند.
اکنون، سرنخ مقابله با گسترش هسته ای، کنترل بین المللی دستیابی و تبدیل شیمیایی و فیزیکی مواد شکافت پذیر است.
آژانس بین المللی انرژی اتمی، درصدد بوده است که رژیم پادمانی را در مورد ایران به اجرا در آورد.
ایران هم پروتکل الحاقی را امضا کرده و به این ترتیب، امکان انجام بازرسیهای مختلف از ایران وجود دارد. در این شرایط، محمد البرادعی بارها اعلام کرده است که هیچ نشانه ای برای اثبات وجود برنامه تسلیحات هسته ای در ایران وجود ندارد.
بنابراین، شرایط ارائه« ضمانتهای عینی» کاملا بر آورده شده است.
اما در مورد آینده همکاریهای هسته ای، تکنیکی و اقتصادی ایران و اروپا چه می توان گفت؟
در این شرایط، مذاکرات ایران و اروپا روی میز مذاکره بسیاری از رهبران اروپا از جمله ودلایمیر پوتین، ژاک شیراک و گرهارد شرو در قرار داشت.
پوتین هم می گفت: ایران تجهیزات هسته ای خود را در معرض بازرسیهای آژانس قرار داده است و بنابراین ضمانتهای عینی لازم را تامین کرده است.
اما پوتین می داند که اتحادیه اروپا نمی تواند همکاریهای هسته ای، فنی و اقتصادی ایران با اروپا را تضمین کند. در عین حال، تضمین آینده همکاریهای روسیه با ایران در عرصه هسته ای، فنی و اقتصادی کاملا قابل پیش بینی است.
با این ترتیب، ممکن است کاندولیزارایس از مذاکرات ایران و اروپا ناراضی باشد.
اما پوتین خود را به زحمت نخواهد انداخت.