فعالیت بدنی کمتر و کاهش شنوایی
پی لو کو و همکاران وی از موسسه ملی کهنسالی در ایالات‌متحده در سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ از داده‌های نظرسنجی سلامت و تغذیه ۲۹۱ بزرگسال ۶۰ تا ۶۹ سال برای بررسی ارتباط کاهش شنوایی و فعالیت بدنی استفاده کردند.
به نقل از مدیکال‌اکسپرس، محققان با توجه به جنس، تحصیلات، نژاد و بیماری افراد دریافتند که کاهش شنوایی به‌طور معنی‌داری با زمان کمتر فعالیت بدنی متوسط تا شدید (منفی ۵.۵۳ دقیقه در روز) و زمان کمتر برای فعالیت‌های بدنی روزانه با شدت کم (منفی ۲۸.۵۵ دقیقه در روز) و زمان کم‌تحرکی (۳۴.۰۷ دقیقه در روز) و یک الگوی فعالیت‌بدنی پراکنده همراه است.
ارتباط کاهش شنوایی با معیارهای فعالیت‌بدنی در مقابل شنوایی طبیعی معادل ۷.۲۸ سال سن پیری تسریع شده برای فعالیت‌بدنی متوسط تا شدید، ۵.۸۴ سال برای فعالیت‌بدنی اندک و ۱۰.۵۳ سال سن پیری تسریع شده برای پراکندگی فعالیت بدنی بود.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که افزایش فعالیت‌بدنی در میان افراد مسن با کاهش شنوایی مهم است و برای بررسی این که آیا مداخلات کاهش شنوایی می‌تواند باعث بهبود سلامت جسمی شود، تحقیقات بیشتری لازم است.
یافته‌های این بررسی در نشریه JAMA Network Open ارائه شده است.
