ذوالفقاری در صفحه خود در اینستاگرام از رقم دستمزد این بازیگر سینما برای اجرای مسابقه «هفت خان» در یکی از پلتفرمهای اینترنتی خبر داده بود که بابت آن دستمزدی بالغ بر ۱۸ میلیارد تومان دریافت کرده بود؛ مسابقهای که فرمت آن شبیه همان «برنده باش» است که چند سال پیش در تلویزیون و در شبکه سه سیما روی آنتن رفت.
این رقم نجومی خیلی زود به سوژه بسیاری از کانالهای خبری و رسانهها تبدیل شد با این حال نه از طرف پلتفرم و نه از طرف عوامل خود مسابقه و یا حتی گلزار، هیچکس در تأیید یا حتی تکذیب این خبر قدمی برنداشت.
تا اینکه طی یک هفته گذشته پوریا ذوالفقاری یک بار دیگر خبرهای جدیدتری را اعلام کرد و با اشاره به اینکه ۲ ماه از خبری که پیش از این داده بود گذشته است در صفحهاش نوشت: «دو ماه گذشت، گلزار شکایت کرد و امروز تازه نماوا بیانیه داده و گفته ما پول را به تهیهکننده داده بودیم. نفس پاسخگویی ستودنی است ولی خب چرا الان؟ و در اصل پرسش تغییری ایجاد نمیشود. گلزار برای «هفت خان» چه مبلغی دستمزد گرفته که دو ماه است زبانتان به تکذیب رقم اعلام شده نمیچرخد؟»
ذوالفقاری بدون اینکه جزئیات بیشتری از شکایت گلزار منتشر کند همچنان روی مواضع خود نسبت به عدم شفافیت دستمزدهای ستارهها در فیلم و سریالها و تاکشوها ایستادگی و اشاره کرد که در هیچ کجای جهان، قراردادها با هنرمندان این چنین بی قاعده و با ابهام جلو نمیرود.
شاید اگر بحث شفافیت دستمزدها و بودجه آثاری هنری در سینما، تلویزیون و شبکه خانگی رسمیت پیدا میکرد بیان ارقام نمیتوانست حاشیههایی چون شکایت را در برداشته باشد و حتی به جای اینکه گمانه زنی و یا از طریق منابع احتمالی مطرح شود مثل خیلی از اتفاقات رسانهای در جهان از طرف خود عوامل سازنده مطرح میشد اما پنهان کاری و نبود شفافیت در چنین مواردی به شایعات مختلف دامن زده است و اتفاقاً همین ارقام پنهانی هم باعث ایجاد رانتهای مختلف شده است.
بنده یک استاد دانشگاه با بیست سال تدریس ماهی حدود بیست میلیون می گیرم و به عبارت دیگر سالی 240 میلیون تومان.
چگونه است که شخصی بدون کمترین توانایی و فقط بر اساس ظاهرش باید در سال 72 برابر من در سال پول دریافت کند چرا؟