نورایی: «به همین سادگی» سزاوار دقیق دیدن است
آفتاب: نشست نقد و بررسی فیلم «به‌همین سادگی» بهترین فیلم جشنواره‌ی فیلم فجر عصر روز گذشته ـ 11 اسفند ماه ـ با حضور دكتر زالی ریاست دانشگاه شهید بهشتی، رضا میركریمی (كارگردان)، شادمهر راستین (فیلم‌نامه‌نویس)، هنگامه قاضیانی (بازیگر) و جهانبخش نورایی (منتقد فیلم) در این دانشگاه برگزار شد.
به گزارش ایسنا، در ابتدای جلسه دكتر زالی با اشاره به وجوه اصلی آثار میركریمی از جمله توجه به باورهای سنتی و تنوع مضمونی در فیلم‌نامه‌های این كارگردان تصریح كرد: «طاهره» (شخصیت اصلی فیلم) نمادی از بانوان ایرانی است كه در جامعه مشاهده نمی‌شوند، اما با توان بالا به نقش اصلی‌شان یعنی نقش مادری خود مشغول هستند.
جهانبخش نورایی منتقد هم كه اداره نشست را برعهده داشت، «به همین سادگی» را سزاوار دقیق دیدن دانست و افزود:
مضمون اصلی «به همین سادگی» درباره ریشه و زمان است. در خود شخصیت اصلی فیلم، حس عصیان و شورش وجود دارد اما چون زن مدبری است همه به او نیاز دارند. اما آن محیطی كه در فیلم می‌بینم و خفقان برایش به وجود می‌آورد میل به شورش را در این زن به وجود آورده است و این شورش درحال تبدیل‌شدن به نفرت است.
رضا میركریمی هم اظهار خرسندی كرد از اولین نمایش دانشگاهی فیلم در این دانشگاه و اظهار تاسف كرد از اینكه؛ اكثر افرادی كه مسوول اداره سینمای كشور هستند، علاقه‌ای به دیدن فیلم و تجزیه تحلیل آثار ندارند.
وی درباره پوشش نقش اصلی فیلم گفت: حجاب به معنای واقعی همواره به معنای حرمت زن اشاره شده است و فكر می‌كنم این فیلم راجع به حجاب تعریف خوبی ارایه داده است و تلاش من این بوده كه این اتفاق بیفتد.
شادمهر راستین فیلم نامه نویس هم درباره تأثیر جریان پست مدرن ادبی در فیلم هم گفت: در قصه‌ای كه نوشتیم گرایش به سمت ادبیات مدرن بود، اما نه به شكل پست مدرن. در فیلم‌نامه با بازكردن هر درام به درامی درونی‌تر می‌رسید و دارم مثل «پوآرو» به جای پیداكردن قاتل، سعی دارد خودش را پیدا كند.
وی افزود: اما در این میان مهم‌ترین عنصری كه در «به همین سادگی» توپ را به گل تبدیل كرده، بازیگر فیلم بود.
نورایی در ادامه نشست خاطرنشان كرد: این فیلم باید نه از روی دیالوگ‌ها بلكه از روی نشانه‌ها بررسی شود و اگر به این شكل نگاه كنیم، هیچ مشكلی در دریافت انگیزه‌ها نخواهیم داشت.
رضا میركریمی درباره‌ی پایان‌بندی «به‌همین سادگی» در پاسخ به سوال یكی از مخاطبان گفت: نمی‌دانم چرا از «انتها» به عنوان «پایان خوش» نام می‌برید. چون موضوع حل نمی‌شود و مثل بغضی فروخورده در گلو باقی می‌ماند. بنابراین سعی كردیم مخاطب در انتهای فیلم احساس بكند كه چنین موقعیتی را یا می‌شناسد یا در اطرافش دیده است. «به همین سادگی» قسمتی از یك قصه است نه ابتدا و نه انتهای آن.
وی خاطرنشان كرد: مخاطب آسوده سالن را ترك نمی‌كند و اگر لااقل یك نفر این زن را می‌دید و درددلش را می‌شنید شاید موقعیت یك‌مقداری متفاوت می‌شد.
این كارگردان همچنین گفت: این فیلم علی‌رغم اینكه فیلم زنانه‌ای است اما تأثیر عمیقی در آقایان گذاشته است و به نظرم كاركرد آخر فیلم درست از آب درآمده است. خیلی از خانم‌ها به من می‌گفتند ما همچنین زن تو سری خوری را قبول نداریم. اما من معتقدم اگر به صورت مستقیم با همسرش گفت‌وگو می‌كرد آن موقع مخاطب احساس می‌كرد یك زندگی دیگر را مشاهده می‌كند و تأثیر لازم را نمی‌گذاشت.
هنگامه قاضیانی بازیگر فیلم هم گفت: در این فیلم حمایت مستقیمی از طاهره مظلوم نكرده‌ایم، او آن‌قدر رنج را درون خودش نگه می‌دارد تا اینكه یك‌روز مبادرت به انجام یك كنش می‌شود، كنشی كه گاه فقط در ذهن صورت می‌گیرد.
او ادامه داد: ما در جامعه‌ای هستیم كه «قضاوت» حرف اول را می‌زند بنابراین ما در فیلم قضاوت اصلی را به عهده تماشاگر گذاشتیم.
رضا میركریمی خاطرنشان كرد: خیلی خوب است وقتی حرفی می‌زنیم طرف مقابل بتواند آن را ادامه بدهد، بنابراین بهتر است وقتی فیلم‌ساز هم اثری می‌سازد به مخاطب هم اجازه بدهد تا در كلیت اثر مشاركت كند و با اثر دیالوگ داشته باشد.
